หลายครั้งก่อนเดินป่าขึ้นสู่เขาสูง ของในเป้มักจะถูกเอาออกมาเรียงดูแล้วดูอีกว่าชิ้นไหนควรจะถูก
ตัดออก ชิ้นหนึ่งที่ทำใจลำบากก็มักจะเป็นถุงนอน เพราะว่าน้ำหนักไม่น้อยและกินที่ในเป้ ค่อนข้าง
มาก แต่ไม่เอาไปก็ไม่รู้ว่าจะนอนหนาวแค่ไหน
ประสพการณ์ที่จำได้ดีก็คือการเดินป่าเข้าสู่ทุ่งใหญ่นเรศวรครั้งแรกเมื่อประมาณ 5-6 ปีก่อน รู้ล่วง
หน้ามาว่าต้องเดินไกลเป็นเวลาถึงห้าวันโดยที่ต้องแบกของเองตลอด ประกอบกับตอนนั้นเป็นช่วง
สงกรานต์ที่กรุงเทพกำลังร้อนระอุ ผมก็เลยตัดสินใจที่จะไม่หยิบถุงนอนไปในนาทีสุดท้ายก่อนออก
จากบ้าน ปรากฎว่าตลอด 5 คืนนั้นแทบไม่ได้นอนเพราะอากาศหนาวจนแทบจะกลายเป็นแท่ง
ไอติมอยู่ในเปล หลังจากนั้นมาจึงยอมแบกถุงนอนไปอย่างจำใจแทบทุกครั้ง
ถุงนอนที่ใช้ตอนหลังนี้ก็ได้อันที่ขนาดเล็กลงง่ายต่อการพกพา แต่ก็มีปัญหาตามมาที่ความสามารถ
ในการกันหนาวก็เล็กลงไปด้วย เจออากาศหนาวจริงๆก็นอนไม่ได้อีกเหมือนกัน
จนเมื่อไม่นานมานี้ พี่หน่อย เจ้าหน้าที่ของมูลนิธิคุ้มครองสัตว์ป่าจึงเอาถึงนอนอันหนึ่งมาอวด
ถุงนอนอันนี้พี่หน่อยเป็นคนออกแบบเอง ด้วยความที่แกเป็นคนที่ต้องแบกเป้ออกป่าเป็นประจำทุก
เดือนก็เลยทำให้แกคิดที่จะแก้ปัญหาที่เคยมีกับถุงนอนที่ผ่านๆมา
ถุงนอนอันนี้เย็บด้วยผ้า Silver Coat ที่สามารถเก็บความร้อนได้ดีแต่บางและมีน้ำหนักเบา ข้างใน
บุด้วยผ้าร่มบางๆอีกชั้น
|