Yalan
Hadi gidiyorsun
Yürekten kan gidiyor, sen gidiyorsun Herşey gidiyor Gökte bulut,dağda kar, düzde kervan gidiyor
Solgun bir gül oluyor insan Bir demet kırçiçeği ölüyor, sen gidiyorsun
Ne ucuz yaşıyorsun, ne kolay Bir kristal gibi ellerimden düşüyorsun
Bakma oyle Ben kanıyorum sen üşüyorsun
Kolay değil bir yalan bu Yaralayan kanayan koca bir yalan
Yalan işte Sevdiğim yalan
Şarkılardan arta kalan ve sabah buğusu Ve tarla faresi ve, ekmek derdindeki işçi kalbi gibi
Yumuşak sıcak bir yalan
Islak gözlerimle geçiyorum Yaralı bir ceylanın kalbinden
Ceplerimde kül var Bir yangından arta kalan
Sorduğum adreslerde kimse oturmuyor Ve kimse olmuyor ben sorduğum zaman
Herşey bir yalan gibi yandığı zaman Yanlız olduğunu anlıyor insan
Anladım ve geçtim Yaralı bir ceylanın kalbinden
Aynamı kırdım fotoğraflarımı yaktım
Nasıl da acımasızdım tafralarıma karşı Nasıl da umarsız
Su gördüm düşümde Karanlıktı ve gürültüyle çağlıyordu
Ceplerimde kül vardı ve yanıyordu
Sonra sabah oluyor Ve bir ceylan kalbinde alem ağlıyordu
Hayır, diyordu bir dağ köylüsü
Hiçbirşey için geç değil Ve geç değil Birşey için hiçbirşey
Birşey vardı öyleyse, birşey Beni çeken
Gecenin dagdasından uzağa
Kocaman çayırlara çeken birşey
Gumrah ırmaklara Sonra sıcağa sonra acıya
Sonra, yaralarıma merhem olmaya Kapıma dayanan birşey
Tutsana beni bırakmasana Olsun, yaralasana
Olsun, ağrısa da Yalan da olsa, kalsana
Dağköylüsü Aşkın olduğu yerde ben varım
Sen olmasan da ben varım
Yağmur yağar, saçlarım filizlenir
Bir yıldız düşer omuzlarıma
Islık çalar ıslanır, şarkılarımı söyler geçerim kapıdan
Camların buğusundan ve yağmurun kokusundan
Tanırlar beni Bilirler En iyi yalanlarını alırım onların
Adresler sorarım kimseler oturmaz orada
Ve kimseler olmaz ben sordukça
Dağköylüsü
Şimdi gidersen Şimdi git Kalırsan şimdi