|
Tja, met 2 collega´s, die IJslandse paardjes hebben, is het natuurlijk
haast vanzelfsprekend, dat ik er ook aan moest geloven..................
Stel je vóór, Manon op zo´n IJslandse knol!!
Het is nu eind maart 2001 en ik ben nu zo´n 5 weekjes bezig.
Van 1 van mijn collega´s kan ik altijd een zadel, teugels en een cap lenen.
Wat een luxe, he?
De eerste week heeft Ann (mijn collega, waar ik ook alle spullen van leen),
mij de meeste basis-handelingen bijgebracht.
Zij rijdt al ruim 25 jaar paard, dus ze is super-ervaren en weet er heel
veel van.
Dit hebben we zo langzaam uitgebreid en inmiddels heb ik al gedraafd, gegaloppeerd en getölt. De tölt is een hele speciale gang, die alleen IJslandse paarden kunnen. Het is heel apart om te zien en erg comfortabel als je in het zadel zit. Ook het rij-klaar maken van Toppur lukt me nu helemaal zelfstandig. Het gaat nog wel langzaam, maar oefening baart kunst, dus die snelheid komt vanzelf. In het begin stond ik er wel erg onhandig bij en haalde Ann of Edze het paard voor me uit de stal. Bij hun ziet het er supermakkelijk en eenvoudig uit, maar bij mij wilde dat gekke beest het bit NATÚÚRLIJK niet in de mond nemen. Ook kwam ik minstens 2 handen tekort om de teugels, hoofdriem en neusriem vast te houden. Jeetje, wat voelde ik me een onhandige kluns. Ook het opzadelen van "mijn paardje" kostte me de eerste weekjes wel wat hoofdbrekens. Was het nu eerst de buikriem, of eerst de staartriem, die vastgemaakt moest worden? En hoe verstel ik de stijgbeugels ook alweer?? Nu zijn deze "ingewikkelde" handelingen inmiddels ook voor mij begrijpbaar en uitvoerbaar geworden. De eerste keer, dat het me helemaal alleen lukte om mijn paardje de stal uit te krijgen, MÉT het bit in de mond, de neusriem op de goede plaats en op de juiste manier opgezadeld, was ik best een beetje trots op mezelf. De paarde-stallen van Stykkishólmur staan helemaal aan de rand van het dorp, dus als je een paar 100 meter gedraafd hebt, voelt het alsof je in een onbewoonde wereld beland bent. Héééérlijk langs de zee op, ´s avonds de ondergaande zon tegemoet of als het al donker is en mooi helder weer onder een rijke sterrenhemel met prachtige groene Noorderlicht-flitsen als je geluk hebt. Het geeft een enorm gevoel van vrijheid en ook een grote kick als je in volle galop weer terugkeert naar huis!! Jihaa!! In Juni wordt er door de plaatselijke paardrij-vereniging altijd een BBQ-tocht naar Bjarnahöfn georganiseerd. Jullie weten wel, de boerderij van Haaie-boer Hildebrand. Daar wordt dan gestopt en lekker gegrilld en geborreld. En daarna weer terug naar Stykkishólmur. Totaal zo´n 50 km. Dat is nu mijn eerste doel, om daaraan deel te kunnen nemen. Daarvoor moeten Toppur en ik eerst nog heel veel trainen en oefenen. Tegen die tijd volgt er wel weer een verslagje, hoe die tocht verlopen is. Ondertussen is het wachten op de dag, dat ik een keertje van Toppur afvlieg, ook daarvan hou ik jullie op de hoogte!!!
|
Ik leen een paardje van een man, die zelf niet genoeg tijd heeft om al zijn
paarden zelf te berijden. Het is een heel lief en gehoorzaam paard, waar ik
het uitstekend op kan leren. Hij is héél donkerbruin met 4 witte benen en 1
grote witte vlek. Hij heet Toppur en is 10 winters oud.
Toppur betekent op z´n IJslands: de pony, de voorlok van de manen. Bij
Toppur is dit een ongelooflijk dik pak, vandaar de naam.
Ik ben heel eenvoudig begonnen met te leren HOE het paard te benaderen, HOE
het te borstelen, etc.
Mijn eerste rondjes op de rug van Toppur heb ik gemaakt in een oefenbak,
Ann met de teugels in de hand naast Toppur lopend. Ik stijf van de zenuwen
en de stress op dat beest, het zweet langs mijn ruggegraat gutsend, mijn
handen tot kramp knijpend in zijn
manen..............................................