ตามรอยครู สุนทรภู่ ตอน ๑ ชีวประวัติสุนทรภู่...

รายละเอียด :

ชีวประวัติสุนทรภู่...

สุนทรภู่เกิดเมื่อวันที่ ๒๖ มิถุนายน ๑๒๑๖ ในเขตบางกอกน้อย
ตรงกับรัชกาลพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก
ปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์จักรี บิดาเป็นชาวบ้านกร่ำ
อำเภอเมืองแกลง จังหวัดระยอง มารดาเป็นชาวเมืองอื่น
ได้พากันมาอยู่ด้วยกันในกรุงเทพมหานคร
สุนทรภู่เกิดเมื่อหลังจากได้สร้างกรุเทพมหานครแล้ว ๔ ปี
แล้วต่อมาในภายหลังบิดามารดาได้หย่าร้างกัน
บิดากลับไปบวชอยู่ที่เมืองแกลง
ส่วนมารดาได้สามีใหม่มีบุตรหญิงอีก ๒ คน
ชื่อ ฉิม คนหนึ่ง ชื่อ นิ่ม คนหนึ่ง
แล้วได้เป็นนางนมพระธิดาในกรมพระราชวังหลัง (พระองค์เจ้าจงกล)
ดังนั้นสุนทรภู่จึงได้อยู่ในพระราชวังหลังกับมารดา
และได้ถวายตัวเป็นข้าในกรมพระราชวังหลังมาแต่เด็ก...

เมื่อสุนทรภู่อายุได้ประมาณ ๒ ขวบ มารดาได้นำไปฝากให้เรียน
หนังสือกับพระในสำนักวัดชีปะขาว
(ซึ่งต่อมาได้รับพระราชทานนามในรัชกาลที่ ๓ ว่า
วัดศรีสุดาราม อยู่ริมคลองบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร)
ได้บวชเรียนอยู่ที่วัดหลายปีจนเป็นหนุ่ม
เคยเป็นเสมียนนายระวางกรมพระคลังสวน
แต่อุปนิสัยไม่ชอบการทำงานอย่างอื่น นอกจากแต่งบทกลอน
และถนัดบอกดอกสร้อยสักวาได้แต่รุ่นหนุ่ม
ด้วยเหตุเป็นเจ้าบทเจ้ากลอน จนเกิดความคะนองใจ
จึงลักลอบรักใคร่กับผู้หญิงชื่อ จัน
ที่อยู่ภายในพระราชวังหลัง จึงถูกจำเวรทั้งชายหญิง
เมื่อทั้งสองถูกจำเวรอยู่ไม่นานนัก
เมื่อสุนทรภู่อายุได้ ๒๐ ปี เป็นเวลาที่กรมพระราชวังหลังทิวงคต
คือเมื่อ พ.ศ.๒๓๔๙ จึงได้ออกเดินทางไปหาบิดาที่เมืองแกลง
และได้แต่งนิราศเมืองแกลงขึ้น
นับว่าเป็นนิราศเรื่องแรกของสุนทรภู่
บิดาของสุนทรภู่ได้บวชเป็นเจ้าคณะเมืองแกลง
มีฐานานุกรมเป็นพระครูธรรมรังสี การที่สุนทรภู่ไปหาบิดาครั้งนี้
เนื่องด้วยมีอายุครบอุปสมบท ต้องการบวชล้างอัปมงคล
ที่ถูกเวรจำแต่ก็ไม่ได้บวชเพราะป่วยเป็นไข้ป่ามีอาการหนักแทบถึงตาย
ต้องรักษาพยาบาลกันแรมเดือนจึงได้หาย
พอหายดีก็เดินทางกลับมากรุงเทพมหานคร...

เมื่อสุนทรภู่กลับมาจากเมืองแกลงแล้ว ได้มาเป็น
มหาดเล็กพระองค์เจ้าปฐมวงศ์พระโอรสพระองค์น้อยของกรม
พระราชวังหลัง ในเวลาไม่นานนักก็ได้แต่งงานอยู่กินกับหญิง
ชื่อ จัน ชาววังผู้เป็นที่รัก ครั้นในภายหลังนางจันภรรยาได้หนี
ไปจากบ้าน เข้าใจว่าไม่สามารถทนทานกับการเป็นเจ้าชู้และขี้เมา
ของสุนทรภู่ไม่ไหว ตามหลักฐานที่ปรากฎในนิราศต่าง ๆ
สุนทรภู่มีเมียราว ๔-๕ คน คือ
นางจัน นางม่วง นางนิ่ม นางแก้ว และนางบัวคำ
และมีบุตรเพียง ๓ คนเท่านั้นคือ
หนูพัด หนูตาม และหนูนิล...

เมื่อขึ้นรัชกาลที่ ๒ สุนทรภู่ได้เข้ารับราชการเป็นมหาดเล็ก
ในกรมพระอาลักษณ์ พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย
ทรงโปรดปรานกวีมาก จึงพระราชทานบรรดาศักดิ์ให้สุนทรภู่เป็น
ขุนสุนทรโวหาร เป็นที่ปรึกษาทางกวีนิพนธ์ ประจำพระองค์

เมื่อสุนทรภู่ได้เป็นขุนสุนทรโวหารแล้ว
ในขณะที่กำลังเมาสุราได้ไปหามารดา
มารดาได้ว่ากล่าว กลับขู่เข็นมารดาขณะนั้นญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งได้เข้า
ไปห้ามปราม ถูกสุนทรภู่ทุบตีจนบาดเจ็บสาหัส ญาติผู้นั้นได้นำความ
ขึ้นทูลเกล้าฯ ถวายฎีกา
ขุนสุนทรโวหารถูกพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยกริ้วมาก
ถึงกับรับสั่งเอาตัวไปจำคุก สุนทรภู่ติดคุกอยู่ไม่นานเท่าใด
ได้อาศัยความรู้ทางกวีช่วยให้ตนเองหลุดพ้นออกมา จากคุกได้
เนื่องจากพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย ทรงพระราชนิพนธ์
บทละครเรื่องรามเกียรติเกิดติดขัด ไม่มีผู้ใดแต่งให้พอ
พระราชหฤทัยได้ จึงรับสั่งให้มหาดเล็กไปเบิกตัวสุนทรภู่ออกมา
สุนทรภู่ก็สามารถแต่งบทละครต่อได้ดังพระราชประสงค์ในเวลา
อันสั้น ได้โปรดให้พ้นโทษและกลับเข้ามารับราชการตามเดิม...

เมื่อปลายรัชกาลที่ ๒ ได้โปรดให้ขุนสุนทรโวหารเป็นครูสอนหนังสือ
ถวายพระเจ้าลูกยาเธอเจ้าฟ้าอาภรณ์ แม้แต่กรมหมื่นเจษฎาบดินทร์
พระโอรสของพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยก็ยังเลื่อมใส
ศรัทธาในตัวสุนทรโวหารมากถึงกับยกย่องให้เป็นที่ปรึกษาทางกวีนิพนธ์
แต่มีอยู่โอกาสหนึ่งขุนสุนทรโวหารได้ทำให้กรมหมื่นเจษฎาบดินทร์ได้รับ
ความอับอายและกริ้วมาก และทรงมึนตึงต่อขุนสุนทรโวหารมาตลอดเวลา
คือขณะที่กรมหมื่นเจษฎาบดินทร์ ทรงนิพนธ์บทละครเรื่องอิเหนาตอน
บุษบาอาบน้ำในลำธารเมื่อท้าวดาหาพาใช้ให้ไปบน
ซึ่งมีความว่า
"น้ำใส ไหล เย็น แลเห็น ตัวปลา แหวก กอบัว อยู่ไหวไหว"
สุนทรภู่ติว่ายังไม่ดีควรแก้เป็น
"น้ำใส ไหล เย็น เห็น ตัวปลา แหวกว่าย ปทุมมา อยู่ไหวไหว"

ครั้นเมื่อรัชกาลที่ ๓ กรมหมื่นเจษฎาบดินทร์ได้ขึ้น
ครองราชสมบัติเป็นพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว
ชีวิตของสุนทรภู่ที่เคยมีความเป็นอยู่อย่างผาสุกก็ตกอับลง
ถูกถอดยศถาบรรดาศักดิ์ ครั้งนี้สุนทรภู่ต้องมีชีวิตอยู่อย่าง
แร้นแค้นเป็นที่สุด เที่ยวระหกระเหินเร่ร่อนอด ๆ อยาก ๆ
ต้องหลบหนีอาชญาแผ่นดินอยู่เสมอ
ในที่สุดตัดสินใจอุปสมบทอีกครั้งที่วัดเลียบ (วัดราชบูรณะ)
ขณะนั้นสุนทรภู่มีอายุได้ ๔๑ ปี เมื่อบวชได้นาน ๓ พรรษา
มีเรื่องอธิกรณ์เกิดขึ้นจึงถูกบัพพาชนิยกรรมขับไล่ออกไป
จากวัดเลียบจนย้ายไปอยู่วัดเทพธิดาราม และวัดพระเชตุพนฯ
วัดมหาธาตุ สุนทรบวชอยู่ได้ ๗ หรือ ๘ พรรษา ก็ได้ลาสิขาบท...

เมื่อสุนทรภู่ลาสิขาบทแล้วก็ได้รับราชการอยู่กับพระองค์เจ้าลักขณานุคุณ
แต่เวลาผ่านได้ไม่นานพระองค์เจ้าลักขณานุคุณสิ้นพระชนม์
ทำให้สุนทรภู่ไร้ที่พึ่งอีกครั้งและครั้งนี้ก็ตกทุกข์ได้ยากยิ่งกว่าครั้งก่อน
ถึงกับท่องเที่ยวพายเรือขายของเลี้ยงชีพ และได้แต่งคำกลอน
พระอภัยมณีขายด้วย ในครั้งนี้ทำให้กรมหมื่นอัปสรสุดาเทพ
พระราชธิดาองค์หนึ่งในพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว
ทรงนิยมเนื้อหาอรรถรสใน หนังสือ ที่สุนทรภู่แต่งไว้มาก
จึงได้โปรดให้สุนทรภู่แต่งต่อถวายอีก
และได้อุปถัมภ์ค้ำจุนสุนทรภู่มาตลอดเวลา
เจ้าฟ้ากรมขุนอิศเรศรังสรรค์ ได้ทรงเกื้อกูลสุนทรภู่ด้วย
อีกพระองค์หนึ่ง...

เมื่อกรมหมื่นอัปสรสุดาเทพสิ้นพระชนม์ สุนทรภู่ก็ได้แต่พึ่ง
พระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว พระองค์เดียวโดยได้ทรงรับเลี้ยงดูไว้
อยู่ที่พระราชวังเดิม ครั้งถึงรัชกาลที่ ๔
สุนทรภู่ได้กลับเข้ารับราชการอีกครั้งหนึ่ง
โดยได้รับการอนุเคราะห์จากพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว
ทรงแต่งตั้งให้สุนทรภู่เป็น
พระสุนทรโวหารเจ้ากรมอาลักษณ์ของพระองค์เอง
ทำให้สุนทรภู่มีความสุขในชีวิตบั้นปลาย
และได้อยู่ในตำแหน่งนี้นานราว ๖ ปี
ได้ถึงแก่กรรมเมื่อ พ.ศ.๑๒๙๘ มีอายุได้ ๗๐ ปี
ทายาทผู้สืบสกุลของสุนทรภู่ต่อมา
ใช้นามสกุลว่า "ภู่เรือหงษ์"...

...เรียบเรียงโดย จ.อังศุลโยธิน...

จากคุณ :

โก๋ 2000 ปี [อ. 9 พ.ค. 2543 - 17:54:47 น.]

ความคิดเห็น :

โอ้โห อ่านจนหลับเลย ผมมีรูปนี้ด้วยไว้จะมาโพสให้ดูนะ แหม มาคราวนี้ข้อมูลเพียบเลยนะคุณโก๋ฯ

โดยคุณ :

moddang2 [อ. 9 พ.ค. 2543 - 18:43:59 น.]

ความคิดเห็น :

ขอรับ
ช่วงนี้เล่มเข้าเนื้อหามีสาระความรู้
เน้นด้านศิลปะวัฒนธรรม วรรณคดีก่อน
ของบรมครูสุนทรภู่คงจะมีหลายตอนเหมือนกัน
เพราะผลงานของท่านมากมายจริง ๆ
เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อส่วนรวมยินดีทำไว้ขอรับ
เราเป็นคนไทยนี่ขอรับ
และก็รักภาษาไทยด้วย...
กราบขอบพระคุณขอรับที่ติดตามกันมา
.....
รื่นเริงธรรม คติธรรม นำสุขใจ
คุณพี่ดอกสารภีบอกว่าช่วงนี้ชักแผ่วนะ...
ขอรับ เตรียมไว้พร้อมแล้ว...
กำลังทยอยออกสู่สายตาขอรับ...
กราบขอบพระคุณอีกครั้งขอรับ...
.......

โดยคุณ :

โก๋ 2000 ปี [อ. 9 พ.ค. 2543 - 18:59:07 น.]

ความคิดเห็น :

สุนทรภู่ครูดีกวีไทย
นามยิ่งใหญ่ลือเรื่องเฟื่องอักษร
เปิดตำรานนิราศปราชญ์บทกลอน
เป็นแนวสอนกลอนแปดคำย้ำตำนาน

นิราศพระบาทผาดผ่องทำนองเพราะ
เมื่อปีเถาะสุนทรภู่อยู่วงการ
กรมพระยาดำรงองค์ประสาน
พรรณาการเดินทางระหว่างไป

เป็นที่มาของนิราศประหลาดล้ำ
มาสอนนำเป็นแนวแววไสว
ทั้งกำสรวลศรีปราชญ์ประหลาดใจ
นิราศนรินทร์ไซร้เป็นโคลงจรรโลงมา
ฯลฯ

โดยคุณ :

กุหลาบเวียงพิงค์ [อ. 9 พ.ค. 2543 - 20:10:44 น.]

ความคิดเห็น :

"สุนทรภู่"ครูกลอนแต่ก่อนเก่า
ตามเรื่องเล่าท่านรักนักศักดิ์ครี
ในวิญญาณ์ค่าล้ำนำวจี
กลอนกานท์ปรี่เปี่ยมใจไหลลื่นคำ

กวีโลกกวีไทยใช่ท่านแท้
ผลงานแน่นับได้หลายเล่มล้ำ
เป็นแบบอย่างสร้างสมอบรมจำ
เรียงถ้อยคำกลอนแปดแวดวนงาม

เป็นแบบอย่างยลอยู่ครูยอดเยี่ยม
ภาษาเปี่ยมสัมผัสชัดล้นหลาม
ได้ฝั่งฝากมากศิษย์คิดติดตาม
ภาษางามตามคุณครู"ภู่"สุนทร.
11พ.ค.2543

โดยคุณ :

ดอกสารภี [ศ. 12 พ.ค. 2543 - 12:06:38 น.]

ตามรอยครู สุนทรภู่ ตอน ๒ วรรณกรรมของสุนทรภู่...

รายละเอียด :

วรรณกรรมของสุนทรภู่

นิราศ ๙ เรื่อง
๑ นิราศเมืองแกลง ต้น พ.ศ.๒๓๕๐
๒ นิราศพระบาท ปลาย พ.ศ.๒๓๕๐
๓ นิราศภูเขาทอง พ.ศ.๒๓๗๑
๔ นิราศเมืองสุพรรณ แต่งเป็นโคลง พ.ศ.๒๓๘๔
๕ นิราศเจ้าฟ้า ราาว พ.ศ.๒๓๗๕
๖ นิราศอิเหนา
๗ นิราศพระประทม พ.ศ.๒๓๘๕
๘ นิราศพระแท่นดงรัง
๙ นิราศเมืองเพชร ระหว่าง พ.ศ.๒๓๘๘-๙๒

นิทาน ๕ เรื่อง
๑ โกบุตร แต่งในรัชกาลที่ ๑
๒ พระอภัยมณี แต่งในรัชกาลที่ ๓
๓ พระไชยสุริยา แต่งเป็นกาพย์คำเทียบสอนอ่าน
๔ ลักษณวงศ์
๕ สิงหไตรภพ ตอนต้นแต่งในรัชกาลที่ ๒

สุภาษิต ๓ เรื่อง
๑ สวัสดิรักษา ระหว่าง พ.ศ.๒๓๖๔-๗
๒ เพลงยาวถวายโอวาท ราว พ.ศ.๒๓๗๓
๓ สุภาษิตสอนหญิง ราว พ.ศ.๒๓๘๐-๓

บทละคร ๑ เรื่อง
๑ อภัยนุราช

บทเสภา ๒ เรื่อง
๑ ขุนช้างขุนแผนตอนกำเหนิดพลายงามแต่งในรัชกาลที่ ๒
๒ พระราชพงศาวดาร แต่งในรัชการที่ ๔

บทเห่กล่อม ๔ เรื่อง
๑ เห่เรื่องจับระบำ
๒ เห่เรื่องกากี
๓ เห่เรื่องพระอภัยมณี
๔ เรื่องโกบุตร

จากคุณ :

โก๋ 2000 ปี [อ. 9 พ.ค. 2543 - 17:58:49 น.]

ความคิดเห็น :

หุหุ คุณโก๋ทำน่ากลัวซะแล้น

โดยคุณ :

moddang2 [อ. 9 พ.ค. 2543 - 18:42:12 น.]

ความคิดเห็น :

ตามรอยขอรับ...
ยังคงปรากฎร่องรอยให้ติดตาม...
อาจจะดูลางเลือนไปบ้าง...
ก็จะพยายามไปสืบไปค้นมาเผยแพร่ขอรับ...
เคยไปกราบอนุสาวรีย์ของท่านที่ อ.แกลง จ.ระยองเหมือนกัน
ประสบการณ์วันหลังจะเล่าสู่กันฟัง
แปลก แต่ประทับใจ ไม่มีวันลืมขอรับ...

โดยคุณ :

โก๋ 2000 ปี [อ. 9 พ.ค. 2543 - 19:13:47 น.]

ความคิดเห็น :

สุนทรภู่ฟูเฟื่องเรื่องนิราศ
ท่านเปรื่องปราชญ์นิราศแรกแทรกภาษา
เป็นนิราศเมืองแกลงแสดงมา
เยี่ยมบิดาที่เมืองแกลงแห่งระยอง

นิราศพระบาทตอนคลาดเคลื่อน
กลับเยี่ยมเยือนบิดามาเรื่องสอง
พรรณนาถึงบ้านเมืองอันเรืองรอง
ที่ผ่านท่องล่องเที่ยวเลี้ยวทางเดิน

หลายเรื่องหลากรสบทประพันธ์
สุนทรฯนั้นเรียงไว้ไม่ขัดเขิน
ได้อรรถรสบทชัดไม่ขาดเกิน
พินิจเพลินภาษาไทยลื่นไหลตาม

โดยคุณ :

กุหลาบเวียงพิงค์ [พ. 10 พ.ค. 2543 - 21:40:54 น.]

ความคิดเห็น :

กราบพระคุณสุนทรภู่ครูชั้นเยี่ยม
กลอนมากเปี่ยมประดับนับมากผอง
ดุจสินทรัพย์ล้ำค่าว่าดั่งทอง
ภาษาคล่องของกวีมีพร้อมมูล

นิราศผ่านนิทานพร้อมเห่กล่อมบท
มีปรากฏบทละครไม่กร่อนสูญ
บทเสภาสุภาษิตพิศจำรูญ
ยังไพบูลย์เบ่งบานงานท่านเพียร

จักเป็นครูสู่ลูกศิษย์ติดตามต่อ
มิรั้งรอทอคำนำขีดเขียน
เป็นบทกลอนร่อนคำนำวนเวียน
มิให้เพี้ยนกำหนดกฎเกณฑ์มี.
11พ.ค 2543

โดยคุณ :

ดอกสารภี [ศ. 12 พ.ค. 2543 - 12:08:58 น.]

ตามรอยครู สุนทรภู่ ตอน ๓ ถ้าพลาดพลั้งเจ็บอกเหมือนตกตาล...

รายละเอียด :

เจ้าของตาล รักหวาน ปีนขึ้นต้น
ระวังตน ตีนมือ ระมัดมั่น
เหมือนคบคน คำหวาน รำคาญครัน
ถ้าพลาดพลั้ง เจ็บอก เหมือนตกตาล...

...นิราศพระพุทธบาท...

จากคุณ :

โก๋ 2000 ปี [พ. 10 พ.ค. 2543 - 18:37:12 น.]

ความคิดเห็น :

พี่รักน้องปองนุชสุดจะถอน
ให้อาวรณ์ค่ำเช้าเฝ้าห่วงหา
ฤทัยร้าวหาญหักหนักอุรา
ยากจะหาใดแม้นแทนน้องนาง

โดยคุณ :

กุหลาบเวียงพิงค์ [พฤ. 11 พ.ค. 2543 - 13:31:19 น.]

ตามรอยครู สุนทรภู่ ตอน ๔ ร่องน้ำ ร่องคด ลำคลอง...

รายละเอียด :

คลองคดเลี้ยวลดด้วย................หลักตอ
เคะกะระเรือรอ..........................ร่องน้ำ
คดคลองช่องแคบพอ.................พายต่อ พ่อเอย
คนคดลดเลี้ยวล้ำ......................กว่าน้ำลำคลอง

...นิราศเมืองสุพรรณ...

จากคุณ :

โก๋ 2000 ปี [พ. 10 พ.ค. 2543 - 18:44:29 น.]

ความคิดเห็น :

ถึงคลองคดเคลื่อนคล้อย.....ไหลงาม
มักเอื่อยไหลลงตาม............แม่น้ำ
นิราศผ่านเขตคาม..............ยามเที่ยว ทางเรือ
สถานท่องมองเลิศล้ำ.........ครานั้นสุพรรณเมือง

โดยคุณ :

กุหลาบเวียงพิงค์ [พ. 10 พ.ค. 2543 - 23:06:02 น.]

ตามรอยครู สุนทรภู่ ตอน ๕ ทุกชาติไป...

รายละเอียด :

ถึงม้วยดิน สิ้นฟ้า มหาสมุทร
ไม่สิ้นสุด ความรัก สมัครสมาน
แม้เกิดใน ใต้ฟ้า สุธาธาร
ขอพบพาน พิสวาท ไม่คลาดคลา

แม้เนื้อเย็น เป็นห้วง มหรรณพ
พี่ขอพบ ศรีสวัสดิ์ เป็นมัจฉา
แม้เป็นบัว ตัวพี่ เป็นภุมรา
เชยผกา โกสุม ปทุมทอง

เจ้าเป็นถ้ำ อำไพ ขอให้พี่
เป็นราชสีห์ สิงสู่ เป็นคู่สอง
จะติดตาม ทรามสงวน นวลละออง
เป็นคู่ครอง พิสวาท ทุกชาติไป...

...พระอภัยมณี...

จากคุณ :

โก๋ 2000 ปี [พ. 10 พ.ค. 2543 - 18:53:07 น.]

ความคิดเห็น :

ความรักจักไม่สิ้นในถิ่นฐาน
จะยาวนานแนบแน่นถึงแผ่นฟ้า
รักไม่สุดสะดุดใดในโลกา
รักพี่ยาทุกชาติ ไม่ขาดกัน

พี่เป็นป่า แก้วตา เป็นสายน้ำ
จะพรมพรำไหลผ่านประสานฝัน
ขอครองรักให้หนักแน่นแทนใจกัน
ด้วยรักมั่น จะไม่ขาด ทุกชาติไป

โดยคุณ :

กุหลาบเวียงพิงค์ [พ. 10 พ.ค. 2543 - 22:40:31 น.]

ตามรอยครู สุนทรภู่ ตอน ๖ เหมือนมดแดงเฝ้ามะม่วง...

รายละเอียด :

ถึงบางม่วง เห็นพวง มะม่วงห้อย
คิดจะสอย ก็ไม่สม อารมณ์หมาย
จะปีนต้น ก็ยาก ลำบากกาย
พี่นึกอาย ยิ่งอด เหมือนมดแดง...

อดมะม่วง อดได้ พี่ไม่อยาก
เป็นแต่ปาก พูดแยบ ให้แอบแฝง
แต่อดชม พี่นี้ตรม อุราแรง
ไม่รู้แห่ง ที่จะอด ซึ่งรสชม...

...นิราศพระแท่นดงรัง...

เป็นภาพแสตมป์มะม่วงขอรับ
เป็นของประเทศเพื่อนบ้านเรานี่เอง
เป็นของประเทศกัมพูชาขอรับ...
คุณกุหลาบฯอยากเห็นแสตมป์ต่างประเทศ
นี่เลย...ขอรับ 55555
แล้วจะส่งมาใหม่ขอรับ
เป็นของประเทศอื่นไปไกลเลย...

จากคุณ :

โก๋ 2000 ปี [พฤ. 11 พ.ค. 2543 - 19:22:48 น.]

ความคิดเห็น :

คิดเป็นกี่บาทไทยกันคะเนี่ย แสตมป์ดวงเนี๊ยะ

โดยคุณ :

ถั่วงอกน้อย [พฤ. 11 พ.ค. 2543 - 23:31:34 น.]

ความคิดเห็น :

ขอบพระคุณมากๆค่ะ คุณโก๋ฯ
แสตมป์ดวงนี้มีสีสัน เป็นมะม่วง
บุญตาที่ได้เห็น

อยากจะเป็นมดแดงที่แฝงพวง
ใคร่ขอหวงผลใส ใสได้ไหมเอ่ย
เอามาจิ้มน้ำปลาหวานที่ทานเคย
ไม่ลืมเลย มะม่วง พวงแก้มนาง

โดยคุณ :

กุหลาบเวียงพิงค์ [ศ. 12 พ.ค. 2543 - 08:56:51 น.]

ความคิดเห็น :

เห็นมะม่วงจากเพื่อนเลื่อนดูภาพ
น่าซึ้งซาบกลอนประกอบชอบนักหนา
สุนทรภู่ครูกวีพรรณนา
คำมีค่าควรเยี่ยงเสียงคล้องจอง

เห็นสิ่งใดใจคำนึงถึงสิ่งเกี่ยว
แน่แท้เชียวช่างคิดจิตสนอง
คิดถึงนางปรางนวลควรทำนอง
มะม่วงต้องมดแดงที่แฝงชม.

โดยคุณ :

ดอกสารภี [ศ. 12 พ.ค. 2543 - 11:53:43 น.]

ความคิดเห็น :

ฝากข้อคิดสะกิดใจ เจ้าพลายแก้ว
เอาอีกแล้วเจ้ามดแดง ผู้เสาะแสวงหา
อีกไม่ช้า อีกไม่นาน เจ้ามดคงหมดน้ำตา
เพราะมดร้องให้มาเป็นแรมปี
ก็บอกแล้วเกิดมาอย่ามีรัก ต้องอกหักทุกครั้งเจ็บนานเป็นแรมปี ถ้าไม่มีรักมดคงไม่เจ็บอย่างนี้ เจ็บทุกที่มดไม่จำเคยช้ำใจ

โดยคุณ :

เม็ดนุ่น [ศ. 12 พ.ค. 2543 - 12:14:10 น.]

ความคิดเห็น :

ไม่ทราบเหมือนกันขอรับ ว่ากี่บาทไทย
สงสัยจะไม่ถึงบาทแน่
โก๋เคยฝากเขาแลกแบ็งค์ของกัมพูชา
ใบหนึ่งร้อยของเขา ของเราบาทเดียวเองขอรับ
งงเหมือนกันทำไมเงินเขาถู๊กถูกเหลือเกิน
เห็นเขาว่าเวลาไปซื้อของต้องพกไปเป็น
ฟ่อน ๆ เลยขอรับ อีกหน่อยเงินบาทไทย
คงจะเป็นเหมือนกัมพูชารึเปล่าก็ไม่ทราบขอรับ
เริ่มลาง ๆ แล้ว 5555

โดยคุณ :

โก๋ 2000 ปี [ศ. 12 พ.ค. 2543 - 18:33:07 น.]

ความคิดเห็น :

คุณโก๋ ขายมะม่วงโลเท่าไหร่? จะซื้อไปฝากแฟนอ่ะ อิ อิ

โดยคุณ :

มูเซอ [ศ. 12 พ.ค. 2543 - 18:38:18 น.]

ความคิดเห็น :

ไม่ขายขอรับ
เดี๋ยวเขาวิ่งไล่แจกกันแล้ว
กรุงเทพกิโลไม่ถึงบาท 5555
แม่บ้านกลับจากลพบุรี ชาวบ้าน
ให้มาเป็นเข่ง ๆ กินไม่ไหว
ใส่ตู้เย็นอย่างเดียว 55555

โดยคุณ :

โก๋ 2000 ปี [ส. 13 พ.ค. 2543 - 20:01:12 น.]

ตามรอยครู สุนทรภู่ ตอน ๗ อย่ามิ่นชาย...

รายละเอียด :

อย่ามิ่นชาย เชิญตรึก ให้ลึกซึ้ง
เหมือนภูมริน บินหา ซึ่งสาโรส
ถึงร้อยโยชน์ แย้มกลิ่น ก็บินถึง
แต่ดอกไม้ ไทน้าว ดาวดึงส์
ไม่พ้นซึ่ง พวกหมู่ แมลงภู่ตอม...

...นิราศวัดเจ้าฟ้า...

จากคุณ :

โก๋ 2000 ปี [ศ. 12 พ.ค. 2543 - 19:33:53 น.]

ความคิดเห็น :

จะหมิ่นชาย ตรองใจให้ลึกซึ้ง
เหมือนดั่งผึ้งบินตอมหอมพฤกษา
จะอยู่ห่างแสนไกลในพารา
แย้มดอกมา เห็นเกสร ภมรตอม

โดยคุณ :

กุหลาบเวียงพิงค์ [ส. 13 พ.ค. 2543 - 09:30:11 น.]

ตามรอยครู สุนทรภู่ ตอน ๘ เพราะรักจึงยอมทุกอย่าง...

รายละเอียด :

ตัวของพี่ นี้ถ้าแม้น แม่แค้นเดือด
ตามแต่เชือด ฉะลง ตรงไหน
จะขอกอด ยอดมิ่ง ไม่ชิงชัย
จนขาดใจ จึงจะวาง ไม่ห่างทรวง...

...พระอภัยมณี...

จากคุณ :

โก๋ 2000 ปี [ศ. 12 พ.ค. 2543 - 19:39:42 น.]

ความคิดเห็น :

พี่จะยอมทุกอย่างไม่ห่างน้อง
จะขอปองน้องรักด้วยศักดิ์ดี
แม้นสูญเสียร่างยับดับชีวี
พี่ยอมพลีสิ้นสุดเพื่อนุชนาง

โดยคุณ :

กุหลาบฯ [ส. 13 พ.ค. 2543 - 09:12:49 น.]

ความคิดเห็น :

แก้ไขค่ะ..
พี่จะยอมทุกอย่างไม่ห่างน้อง
."จะขอปองน้องรักด้วยศักดิ์ศรี"
แม้นสูญเสียร่างยับดับชีวี
พี่ยอมพลีสิ้นสุดเพื่อนุชนาง

โดยคุณ :

กุหลาบฯ [ส. 13 พ.ค. 2543 - 09:17:11 น.]

ตามรอยครู สุนทรภู่ ตอน ๙ ผู้ชายไม่ดี...

รายละเอียด :

ฝูงแมงดา น่าดู ตัวผู้เกาะ
เที่ยวว่ายเสาะ พาจร จนอ่อนหู
ไปหาเหยื่อ เผื่อกัน กตัญญู
พิเคราะห์ดู เหมือนคน จนปัญญา
ทั้งเกียจคร้าน มึนตึง พึ่งผู้หญิง
ไปแอบอิง พิงปาก ยากหนักหนา
พวกมนุษย์ เมียแช่ง เช่นแมงดา
ทำแต่ตา ปรอบปรอย คอยจะกิน...

...พระอภัยมณี...

จากคุณ :

โก๋ 2000 ปี [ส. 13 พ.ค. 2543 - 14:57:47 น.]

ตามรอยครู สุนทรภู่ ตอน ๑๐ น้ำใจคน...

รายละเอียด :

แล้วสอนว่า อย่าไว้ ใจมนุษย์

มันแสนสุด ลึกล้ำ เหลือกำหนด

ถึงเถาวัลย์ พันเกี่ยว ที่เลี้ยวลด

ก็ไม่คด เหมือนหนึ่งใน น้ำใจคน...

...พระอภัยมณี...

จากคุณ :

โก๋ 2000 ปี [ส. 13 พ.ค. 2543 - 15:00:13 น.]

ตามรอยครู สุนทรภู่ ตอน ๑๑ ถึงตัวตาย ไว้ชื่อ ให้ลือชา...

รายละเอียด :

..................
อันผิดชอบ ชั่วดี เป็นนิสัย
ถ้าทำผิด คิดเห็น จะเป็นไร
ทำชอบให้ หายผิด อย่าคิดตาย

ถึงม้วยแล้ว แคล้วคลาด แต่ชาตินี้
แต่ชั่วดี มีอยู่ ไม่รู้หาย
อันช้างงา สามารถ เหมือนชาติชาย
ถึงตัวตาย ไว้ชื่อ ให้ลือชา...

...พระอภัยมณี...

จากคุณ :

โก๋ 2000 ปี [ส. 13 พ.ค. 2543 - 15:06:40 น.]

ตามรอยครู สุนทรภู่ ตอน ๑๒ ห่วงมาร...

รายละเอียด :

เกิดแล้วตาย วายลง ในสงสาร
ทางกันดาร มรรคา ไม่ฝ่าฝืน
คิดก็เป็น อนิจจัง ไม่ยั่งยืน
เป็นแต่พื้น เน่าจม ถมแผ่นดิน

เกิดมาแล้ว ต้องตาย วายชีวาตม์
อย่าหมายมาด รักใคร่ ใจถวิล
เพราะกิเลส เจตนา จึงราคิน
ใช่สัตว์ดิ้น อยู่ในบ่วง คือห่วงมาร...

...พระอภัยมณี...

จากคุณ :

โก๋ 2000 ปี [ส. 13 พ.ค. 2543 - 15:10:20 น.]

ความคิดเห็น :

งง... ภาพกับข้อความ
ตามความคิดคุณไม่ทัน

โดยคุณ :

หอยสังข์ [ส. 13 พ.ค. 2543 - 17:01:56 น.]

ความคิดเห็น :

โดนแล้ว โดนอีกคนแล้ว ฮิๆๆยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ครับ อยากรู้จังว่าทำไมต้องเป็นหลังวันวิสาฯ แล้วอีกย่างทำไมต้องซีเรียสด้วยครับ เกิดหายไปเดี๋ยวแควนๆคิดถองแย่เลย
ติติงกันนิดครับ คุณโก๋ ไอ้ tag bold ผมว่าคุณเอาออก ดีกว่าไหมครับ ตัวหนังสือมันหนาแล้วมันเบลอไม่สวยเลยครับ ลองๆดูนะครับ ไม่รู้ว่าจะดีกว่ารึเปล่า

โดยคุณ :

ตะลอน [ส. 13 พ.ค. 2543 - 20:15:05 น.]

ความคิดเห็น :

ขอรับ ตัวหนังสือ
เดิมใช้เป็นตัวเล็กขอรับ
อ่านเจอในหนังสือ
ที่ เขาใช้ h อยู่ในวงเล็บนะขอรับ
โก๋ใช้ h2 เพราะ h3 ก็ยังเล็กอยู่
พอดีคุณพี่รจนา แจ้งมาว่า
สายตาไม่ค่อยดีขอรับ
เวลาแต่งกลอนจะมองไม่ค่อยเห็น
เลยพยายามทำตัวใหญ่ขึ้น กะว่าจะใช้h3
แต่ก็ไม่แตกต่าง เลยใช้ h2 ก็ใหญ่ไปอีก
อันนี้เลยเอา h2 ขอรับ
อ่านแล้วคงจะงง ๆ เหมือนกันขอรับ 555

กราบขออภัยท่านตะลอนฯอีกครั้งขอรับ
คือว่าทีแรกจะทำรื่นเริงธรรม และก็
คติธรรม ให้มากหน่อยให้ทันวันวิสาขบูชาขอรับ
แล้วจะรวบรวมเว็บธรรมะทั้งหมด
สรุปเป็นลิงค์ไว้ในเว็บเดียว
เพราะให้สามารถค้นคว้าทุกเว็บของโก๋ได้หมด
ก็จะเป็นเว็บขนาดใหญ่ที่จะเป็นหนึ่งข้อมูล
ด้านศาสนาพุทธ
และบทกวีด้านศาสนา
ความจริงจะไม่หยุดหรอกขอรับ
ไปเรื่อยดูฟ้าฝนบ้าง เป็นคนเปิดกว้างขอรับ
ว่าไงว่าตามกันขอรับ
ไปด้วยกัน มาด้วย เลือดสุพรรณเอ๋ย
5555 แต่ไม่ใช้ลูกสุพรรณขอรับ
เป็นลูกสิงห์ สนุกสนานบานฤทัยไปเรื่อย ๆ
เป็นคนอย่างนี้แหละขอรับ
โก๋ปากซอยมันก็ต้องโดนชาวบ้านด่าประจำ 555
ไม่มีอะไรขอรับ พูดเล่นไปเรื่อยเปื่อย...
เจอมามากกว่านี้ขอรับ
เมื่อก่อนมีธุรกิจบ้างเหมือนกัน
เคยคุยกับท่านเว็บมาสเตอร์กระดานพุทธศาสนา
พอดีพี่แกทำธุรกิจด้วยแล้วทำเว็บด้วยขอรับ
ไปแวะส่งกระทู้บ้างเหมือนกัน ระยะหลังนี่ไม่ค่อย
ได้ไปทำเพราะภาพส่งไม่ได้ชอบทำภาพขอรับ
เคยทำธุรกิจแล้ว โดนคู่แข่งเล่นซะงอมพระราม
พระลักษณ์ไปเลย 555
เรื่องมันผ่านไปแล้วขอรับ
เลยหันหัวเรือใหม่มาทำงานเป็นไม่เป็นธุรกิจดูบ้าง
อดบ้างอิ่มบ้างก็ไปเรื่อย ๆขอรับ
มีผู้สนับสนุนบ้างก็ลุยมันดะไป...
ชีวิตอะไรมันก็ไม่แน่นอน ตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้
คุณพ่อเป็นคนบางระจัน จังหวัดสิงห์บุรีขอรับ
ปลูกฝังไว้เยอะให้อดทน คุณพ่อคงจะดูแววออก
สมัยเด็กดูลายมือให้ บอกโก๋ว่าเฮ้ยนี่แกนี่ลายมือจะเป็นใหญ่เป็นโตนะนี่
55555
ถูกใจ....
แต่ทำอะไรก็ไม่ค่อยจะสำเร็จสะกะอย่าง 555
โม้ซะยาวเลย... ไม่มีอะไรขอรับ คุยกันเพลิน ๆ
เจริญหูดี ยาวมากแล้ว
จะพักบ้าง ไปดูเขาเล่นหมากลุกขอรับ
แถวดินแดง มีซุ้ม เล่นกันทั้งคืน อะไรจะปานนั้น
บางทีไม่แพ้ ไม่ชนะกันซะที
โก๋ไม่เอาด้วยละขี้เกียจ ไปนอนฟังเพลง
ที่บ้านดีกว่า ได้อยูต้อง 3 วัน สบายโก๋ไป
ไว้เจอกันใหม่นะขอรับ...

ไปก่อนละนี่ก็ดึก แล้วหนอ.....
ขอลาไปก่อน........

โดยคุณ :

โก๋ 2000 ปี เจ้าค่าเอ๊ย... [ส. 13 พ.ค. 2543 - 21:11:26 น.]

ความคิดเห็น :

เกิดแล้วตายกลายเป็นเช่นผุยผง
ชีวิตคงเวียนว่ายไม่หายสูญ
อยู่เพราะกรรมตามแต่งแห่งผลบุญ
จะเกื้อกูล พูนสุข หรือทุกข์ใจ

มีอะไรเป็นไปให้เที่ยงแท้
ชีวิตแย่เกิดแล้วตายหายไปไหน
มีกิเลส ทำดับดิ้นสิ้นลมไป
คงเกิดใหม่รับผลกรรมจำวนเวียน

โดยคุณ :

กุหลาบเวียงพิงค์ [ส. 13 พ.ค. 2543 - 21:18:43 น.]

ความคิดเห็น :

ตัวใหญ่ๆ อ่านง่ายดีนะ

โดยคุณ :

คุณป้า ตาเอียง [ส. 13 พ.ค. 2543 - 21:23:38 น.]

ความคิดเห็น :

ขอบคุณที่ปรับคัวหนังสือให้อ่านง่าย
จริงๆแล้วตัวปกติก็อ่านไม่ยาก (งงไหม?)
ปัญหาอยู่ที่ช่องโพส.ความคิดเห็น.....

....เคยบ่นอย่างนี้ที่เวบ(ศาลานกน้อย)
ต่อมาทางเวบมาสเตอร์ ก็ปรับปรุงใหม่
ตอนนี้เขียนผิด-ถูก ก็มองเห็นได้ก่อนที่จะกดส่ง

ตัวหนังสือหนาๆของคุณโก๋ ในจอรจนา
อ่านได้ชัดเจนไม่เบลอค่ะ
อย่างนี้ต้องเรียกว่า.....มุมจอมันต่างกัน..........

โดยคุณ :

รจนา [อา. 14 พ.ค. 2543 - 16:43:52 น.]