1- Patron ve öngördükleri dışında kimsenin ırkı, cinsiyeti, sosyal düzeyi ve dini  inançları bizi bağlamaz. Biz işimize bakarız.
2- Düşünce, vicdan ve ifade özgürlüğü, genel ahlâk anlayışı, din duyguları, aile kurumunun temel dayanakları da bizi bağlamaz. Yeter ki reytingi bol olsun.
3- Paraya ya da hisse senedine tahvil edilmeyen haber, haber değildir. Kalemini gerekirse kır, asla satma! Kirala, daha çok kazanırsın.
4- Haberin yalan da olsa, itiraf etme. İtiraf imaj götürür, iftira tiraj getirir.
5- Kişilerin özel hayatı gazeteciler dışında kimseyi ilgilendirmez.
6- Yanlış haber, doğru haberden; yalan haber ise her ikisinden daha iyidir.
7- Haber değeri olmayan yatak odasına girme, zaman kaybedersin.
8- Atlama! Atlat! Apar ve abart! Haber, gazetecinin ortak malıdır. Arşive manşet olmaktansa, devam sayfasına tek sütun ol.
9- Aksi gazeteyi tatmin edene kadar herkes suçludur. Bir basın-yayın organının tatmin ölçüsü serbest piyasa kurlarına göre ayarlanır. Teminat mektubu, beraat ilamından daha tatmin edicidir.
10- Önce as, sonra yargıla! Haber elinde patlayabilir.
11- Herhangi bir suçun en kestirme faili, objektife en yakın kişidir.
12- Haber kaynağının gizliliği, pazarlığa tabidir.
13- Gazeteci, patronunu kızdıracak yahut işten atılmasına yol açacak yöntem ve tutumla haber araştırmaktan sakınır.
14- Kansız haber, cansız haberdir. Yanında can çekişen baban bile olsa, önce resmini çek, sonra hastaneye götür! Eğer bu bir kadınsa, deklanşöre basmadan önce eteğini sıyırmayı unutma!
15- Özel haberlerin bedeli, haber kaynağından tereddüde yer bırakmayacak bir şekilde tahsil olunur.
16- Basın özgürlüğü, gazetecinin onurudur. Bizi tekzip edenin sülalesini tekzip ederiz!
* Bu maddeler, gazeteci Şeref Oğuz ve Ahmet Tezcan tarafından, ulusal gazetecilik uygulamaları esas alınarak belirlenmiştir.