Aşkımızı
Öldürmeyelim (herkese ibret olabilecek bir yazı)
Geçen gün işten eve dönerken,genellikle kitap okuduğum
halde o gün canım kitap okumak istemedi ve bende camdan dışarı
bakmaya başladım,aslında gördüklerim hep aynıydı,tanıdık
evler,tanıdık ağaçlar ve dükkanlar...sonra birden yoldan
gecen araçların içine bakmaya başladım.Aslında onlarda tanıdıktı
aracın içindeki insanlar genellikle yola bakıyorlardı ve
birden bir şey fark ettim. Yanımdan geçen araçların içindeki
insanların çoğu sadece dışarıya bakıyordu, şoför koltuğunda
oturan adam sola bakarken yanındaki kadın da sağa bakıyordu,
arka koltukta da, ya çocuk ya da eşyalar oluyordu ve bu
insanların yaşları orta yaş civarıydı yani evliydiler ya
da uzun süredir birlikteydiler, diğer taraftan birbirlerine
bakarak ve konuşarak seyahat edenlerin ise ya flört eden ya da
nişanlı belki de yeni evli çiftler olduğu anlaşılıyordu.
İşte o an kafamda bir şimşek çaktı ve o günden sonra
kitap okumayı bırakıp hep yolda yanımdan geçenlere bakarak
tahmin etmeye çalıştım, kimler evli ya da uzun süreli
beraberlik yaşıyor, kimler daha işin başında. Lütfen sizde
yoldayken bir bakın, seyahat ederken önüne ya da camdan dışarı
bakarak gidenlerin çoğu evli, ama konuşarak ve birbirlerine
bakarak gidenlerin çoğu bekar ve işin daha çok başında. O
zaman anladım ki,aşkı evlilik öldürmüyor aşkı uzun süreli
beraberlikler ve yaşanan monoton heyecansız birliktelikler öldürüyor,
işte o zaman kendi beraberliğime dışarıdan bakmaya çalıştım
ve ne gördüm dersiniz.
Hayatın akışına
kapılmış,evden işe, işten eve koşuşturan, hayatında yeni
hiç bir heyecanı olmayan ve çok uzun süredir gerçekten dolu
dolu sohbet etmeyen, sadece çocuktan, işten ve sıkıntılardan
konuşan, akşam yemekten sonra televizyon karşısına geçen
ve kanepede (ayrı ayrı kanepelerde) uzanan bir çift gördüm.
O gün kapıldığım dehşeti anlatmam oldukça güç, bize ne
olmuştu, her şeyi unuttuğumuz, beraber olabilmek için bütün
zorluklarına katlandığımız beraberliğimize ne olmuştu?Yaşadığımız
heyecan nereye gitmişti? Nasıl bitmişti ve biz farkına
varamamıştık? Sonra çevreme baktım ve diğer çiftlerinde
bizim gibi olduğunu gördüm.İşin komik yanı insanlar bu
hale gelirken, fark etmiyorlardı ve başkasının hayatının
bu hale geldiğini anlattığınızda "vah vah"
diyorlardı,oysa onlarda aynı durumdaydılar, sadece öyle bir
şey yokmuş gibi davranıyorlardı.
Herkes bir
başkasının hayatına imrenir, İnternet te chatleşerek
kaybettiği bu heyecanı bulmaya çalışır bir hale gelmişti.
Birden eşimin de evdeyken çoğu zaman nete girdiğini fark
ettim,ve gördüm ki ben onu ve aynı şekilde o beni sadece eşi
olarak görmeye başlamıştı, işte o gün bu gidişe bir dur
demeye karar verdim. Ama ne yapabilirdim, bununla ilgili
dergilerde pek çok yazı olduğunu fark ettim, itiraf etmeliyim
yapılan önerilerin pek çoğu uygulamada problem olan
maddelerdi, ayrıca onları yaparsam başkasının elbisesini
giymiş gibi olacaktım,ben kendi çözümlerimi bulmak
istiyordum. Onlarında verdiği öğütleri baz alarak,oturdum
ve kendimce bir acil durum planı çıkardım ve uygulamaya başladım.
Öncelikle
eşimle birlikte çocuğumuz olmadan baş başa yemeğe çıktık,
itiraf ediyorum ilk denememiz biraz zor oldu, çünkü eskisi
gibi konuşacak konu bolluğu yoktu,işten güçten ve çocuktan
bahsetmemeye karar vermiştik, evde daha az tv seyretmeye onun
yerine müzik eşliğinde sohbetler yapmaya başladık ve en önemlisi
birbirimize karşı çok açık olduk, sohbetten sıkılan bunu
diğerini kırmadan söylüyordu, aramızda zorlama olmamasına
dikkat ettik. Baş başa sinemaya gittik ve bunu yıllar sonra
yaptığımızı fark ettik, birbirimize telefondan mesajlar çektik,
içimizden geldiği an ve geldiği gibi olmasına özen gösterdik
ve birbirimiz için kendimize özen gösterdik, hafta sonları
ben eşofmanlarımı üzerimden çıkardım, daha özenli
giyindim, tıpkı flört ederken eşimin beni ziyarete geldiği
günlerdeki gibi, eşimde hafta sonları tıraş oldu, daha özenli
giyindi, deniz kıyısında hafta sonu yürüyüşleri yaptık,pamuk
helva yedik ve sohbet ettik.
Kısacası,
eşimi sadece eşim olarak değil, sevdiğimiz insan olarak görmeyi
ve onu yeniden sevmeyi öğrendim, bu gün ondan bir gün ayrı
kalsam, eşimi yeniden özlüyorum, onunla küçük kaçamaklar
yapmayı dört gözle bekliyorum ve artık eşim internette chat
yapacaksa benimde yanında olmamı istiyor ve nete çok daha az
giriyor.Bunları niye yazdığıma gelince, hiç bir şey için
geç olmadığını düşünüyorum, birlikte olduğumuz kişinin
değerini onu kaybetmeden fark etmeliyiz diye düşünüyorum ve
kendimizi hayatın akışına kaptırıp sevdiklerimizi ihmal
etmeyelim. Yazarı Bilinmiyor