Διαστάσεις / Dimensions :

Κατασκευαστής / Shipbuilder :

Έτος κατασκευής / Year constructed :

Ιστορικά Στοιχεία / History of the ship

"ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΠΕΡΑΜΑ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ"

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: ΤΟ ΒΗΜΑ 01/11/1998

Τα κατάρτια ήταν μεγάλος παιδεμός. Ωσπου ο Νίκος Ρηγινός ανακάλυψε έναν υλοτόμο από τη Μυτιλήνη, και λύθηκε το ζήτημα: Γενάρη μήνα, με γεμάτο το φεγγάρι ­ «για να έχει τους χυμούς του το ξύλο» ­ υλοτόμησαν δύο ολόισια κυπαρίσσια, δωδεκάμισι και δεκατριάμισι μέτρων. Τα ξύλα ταξίδεψαν από τη Μυτιλήνη στη Γλυφάδα, έμειναν τρεις μήνες ημιβυθισμένα στη θάλασσα, κάθε εβδομάδα γυρίζονταν «τούμπα» για να γίνει ομοιόμορφα το «βάπτισμα» και αφού στέγνωσαν καλά, ένα λεπτό στρώμα από λινέλαιο τους έδωσε το φινίρισμα.

Είναι αυτά τα δύο κυπαρίσσια - μετανάστες από τη Μυτιλήνη που ταξιδεύουν ακλόνητα τη «Φανερωμένη» του Νίκου Ρηγινού στα νερά του Αιγαίου. Επάνω τους είναι σφιχτά δεμένα τα πανιά - μετανάστες κι αυτά, και μάλιστα από άλλες θάλασσες, τόπους βόρειους, ανέμους διαφορετικούς. Τα πανιά, φτιαγμένα από κερωμένο καραβόπανο σε ένα σκωτσέζικο εργοστάσιο, έγιναν ειδική παραγγελία για να ντύσουν όπως αρμόζει το παραδοσιακό «πέραμα». Το ύφασμα ταξίδεψε από το μοναδικό εργοστάσιο στον κόσμο που υφαίνει πανιά μόνο για ιστία, στην Ελλάδα, όπου το παρέλαβαν χέρια παραδοσιακού τεχνίτη, για τα περαιτέρω. Ο Ηλίας Βελούδης στο Πέραμα έραψε τα τέσσερα πανιά με τη γνώση του εμπειρικού τεχνίτη.

ΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΤΗΣ "ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ"

Η «Φανερωμένη» ναυπηγήθηκε γύρω στο 1945 στη Σκιάθο, από τον ονομαστό καραβομαραγκό της εποχής εκείνης Γιώργο Μυτιληναίο. Εκτοτε άλλαξε οκτώ χέρια. Ο σημερινός της ιδιοκτήτης ήθελε να βρει ένα παλιό σκάφος, να το διατηρήσει και, βέβαια, να ξεδιψάσει το μεράκι του. Γι' αυτόν ήταν περίπου αυτονόητο να βρει και να συναντήσει τους προηγούμενους ιδιοκτήτες, και βέβαια τον καραβομαραγκό που το κατασκεύασε. Και το έκανε!

Ο καραβομαραγκός Μυτιληναίος δεν βρίσκεται στη ζωή, «γνώρισα όμως τις αδελφές και τον παραγιό του, των οποίων η συγκίνηση ήταν πολύ μεγάλη», θυμάται σήμερα ο Ρηγινός. Ο Φανούρης, καϊκέρης στον Αϊ-Γιάννη του Πηλίου, ήταν ο πρώτος ιδιοκτήτης της «Φανερωμένης» και αυτός που το παρήγγειλε. «Δυστυχώς, δεν πρόλαβα να τον συναντήσω». Επειτα από τα χέρια του Φανούρη η «Φανερωμένη» ταξίδεψε στην Κάλυμνο. Στο τιμόνι της ο Βασίλης Βάλας. «Οταν πήγα στο νησί, έγινε μεγάλη φασαρία στο λιμάνι. Οι άνθρωποί του στην αρχή δεν τον άφηναν να έρθει να με δει για να μη δακρύσει. Πήγα στο σπίτι του και ο άνθρωπος ξεκρέμασε από τον τοίχο του σαλονιού του ένα κάδρο με τη "Φανερωμένη" και μου το χάρισε».

Ο Μανώλης Πουριέτζης πήρε στη συνέχεια το καΐκι στους Φούρνους της Ικαρίας. Εκεί το καϊκι παρέμεινε εκτελώντας τις ίδιες πάντα μεταφορές, περνώντας μετά στην ιδιοκτησία του Γιάννη Κόνδυλα και αργότερα του κ. Φλυτζάνη. Για να καταλήξει, χρόνια αργότερα, στα χέρια του Γιάννη Κακούρη, στον Πόρο, με προορισμό να γίνει «γκρουπάδικο» ως «Yiannis Κ». «Ο Πουριέτζης ήρθε να με βρει όταν έδεσα στους Φούρνους με τα εγγονάκια του. «Μα, Νίκο μου, είσαι σίγουρος πως είναι η "Φανερωμένη";». Το παλιό φορτηγό για τα ζαρζαβατικά αποκατεστημένο στην αρχική του μορφή, με τη βοήθεια του καραβομαραγκού Πάχου Παπαστεφάνου, τα έπιπλα από sippo-merandi, τους νταμπλάδες φτιαγμένους με τον παραδοσιακό τρόπο, βαμμένους στο λουλακί των τρούλων των εκκλησιών, την εξακύλινδρη αργόστροφη ντιζελομηχανή του, σκωτσέζικη «βαρέος τύπου», ανακατασκευασμένη από τους μηχανικούς Μπεκατώρους, να αστράφτει στον ήλιο με τα σκωτσέζικα πανιά του, αρματωμένο από τα χέρια τα χρυσά του Νότη Μπίλλια, ο οποίος στα 85 του βοήθησε στην αρματωσιά του σκάφους ­ ήταν ο τελευταίος εν ζωή αρμαδόρος, που δεν υπάρχει πια. Πώς να αναγνωρίσει σε αυτό το σκαρί εκείνο το ταλαιπωρημένο πέραμα της νεότητάς του;