In 1929 werd een voorloper van het elektronische keyboard voorgesteld, maar de eerste echte synthesizer dateert van 1954 (Olsen). De eerste praktisch bruikbare synthesizers dateren uit de jaren '60 (Moog).
Minimoog model A |
Als het merk Fender staat voor de elektrische gitaar gebruikt
in de rock 'n roll, dan is er één naam in de wereld van house
en techno die prominent aanwezig is: Roland.
De eerste elektronische instrumenten kwamen uit de V.S., maar snel begonnen
de Japanners de markt over te nemen, net zoals met motorfietsen, camera's en
hifi. En ook hier deden ze het door het aanbieden van goedkope en betrouwbare
instrumenten. De Amerikaanse synthesizers waren onbetrouwbaar en veel te duur
voor de meeste muzikanten.
De opkomst van de digitale technologie in het midden van de jaren '80 zorgde
er voor dat Roland met de productie van analoge synthesizers stopte, de analoge
synthesizer was niet langer levensvatbaar als commercieel product. Iedereen
verkocht zijn analoge synthesizer en wou een digitale synthesizer kopen. Hierdoor
werden de tweedehands prijzen van de analoge synthesizers spotgoedkoop. En dit
is de grondslag van de technologie in technomuziek. Musici in Chicago en Detroit,
vooral arme zwarten, die zich de nieuwe generatie digitale instrumenten niet
konden veroorloven, kochten goedkope tweedehandse analoge. De Amerikaanse synthesizers
behielden hun waarde beter dan hun Japanse tegenhangers, dus het kopen van een
goedkope, tweedehandse synthesizer betekende eigenlijk het kopen van een Roland.
Musici zoals Derrick May vinden dat experimenteren met nieuwe geluiden
de ziel van dance muziek is. Hij zegt dat de hoge kostprijs van digitale synthesizers
de enige reden was waarom ze analoge instrumenten gebruikten. Anders zouden
de technopioniers deze ook wel gekocht hebben en er even creatief mee zijn geweest.
De reden van de populariteit van de Roland synthesizers in die tijd was dus
dat ze betaalbaar waren.
Het was Rolands 2de golf van instrumenten (o.a Juno 106
) die populair waren in dance muziek. Deze waren eigenlijk analoog, maar
hadden een kleine mate van digitale controle.
Drummachines zoals we ze vandaag kennen bestonden niet tot
begin jaren '80, ook al bestonden er al ritmeboxen in de jaren '70. Deze waren
bedoeld voor organisten. In het begin van de jaren '80 kwam een golf van analoge
drummachines die in de smaak vielen bij muzikanten. Ze lieten toe te programmeren
in je eigen patronen en ze hadden meer controle over elk drumgeluid.
Op het gebied van drum machines waren (en zijn er nog steeds) 2 modellen die
kunnen gezien worden als archetypische dance drum machines: de Roland
TR-808 en de Roland TR-909 . Op de tweedehands markt
betaalt men voor deze instrumenten een veelvoud van de oorspronkelijke prijs.
Op dezelfde moment kwamen de eerste sequencers op de proppen,
dat zijn apparaten die toelieten om verschillende reeksen muziek te memoriseren
en ze terug te spelen op je synthesizers en drummachines. De sequencer bezet
een unieke plaats in de geschiedenis van house en technomuziek. Terwijl populaire
muziek van de voorgaande 30 jaren onmiddellijk op analoge tapes werd vastgelegd,
gebruikte house en technomuziek meestal sequencers alvorens het op tape werd
gezet. De sequencer liet toe de muzikale collectie van synthesizers en drummachines
af te spelen zonder dat er menselijk optreden nodig was. De sequencer nam elektronische
signalen op in een digitaal geheugen en speelde deze terug in dezelfde volgorde.
Met enkel een synthesizers, een drummachine en een sequencer kon je muziek maken.
Eén van de eerste gebruiksvriendelijke sequencers die technomusici gebruikten
was de Korg SQD1 .
Het enige gebied van digitale technologie dat dance muziek - tot nu toe - radicaal heeft beïnvloed is de sampler. Primitieve en dure samplers bestonden al in het begin van de jaren '80. Maar het waren samplers zoals de Akai S1000 die samplers levensvatbaar en een essentieel instrument voor dance muziek maakten. Terwijl de instrumenten van Roland in de begindagen van house en technomuziek het meest gebruikt werden, staat de sampler al enkele jaren bekend als het meest gebruikte instrument. Terwijl veel mensen zich de gekke prijzen voor een Roland TB-303 en een Roland TR-909 niet kunnen veroorloven, kunnen ze via hun samplers het geluid benaderen.
De klassieke analoge geluiden van de apparaten van begin jaren
'80 zijn nog steeds erg populair. Maar de laatste jaren gaat men het analoge
geluid combineren met de zee van mogelijkheden die de nieuwe digitale wereld
biedt. Er is de laatste jaren een lucratieve markt in instrumenten die de klassieke
geluiden van in het verleden imiteren en een goede prijs/kwaliteit leveren.
In 1996 bracht Roland de MC-303 Groovebox uit, een TB-303 dubbelganger die alle
Roland-geluiden van de TR-808, TR-909, SH-101 en TB-303 in één
pakket herbergt. Ook al is de methode van geluid genereren niet analoog, toch
is het een waardevolle poging van Roland om de geest van hun synthesizers van
de jaren '80 in 1 pakket te steken.
Het ziet ernaar uit dat de cirkel rond is, met Roland die hun eigen klassieke
instrumenten opnieuw uitvinden. Maar het is in de nieuwe ontwerpen dat de toekomst
van dance muziek ligt. De vroege pioniers waren vernieuwers, geen imitators.
De nieuwe generatie zou de muziek voorwaarts moeten duwen door te experimenteren
met nieuwe geluiden en ideeën, dus niet de muziek van hun helden heruitvinden.
Wat zal de toekomst brengen? Misschien is het de volgende groep
van synthesizers die tweedehands goedkoop zijn, die het meeste invloed zullen
hebben?
Een kritiek die veel gehoord wordt over digitale synthesizers is hun gebruiksvriendelijkheid.
Deze leidt ertoe dat teveel mensen eigenlijk geen nieuwe geluiden meer programmeren.Terwijl
grote firma's, zoals Roland, argumenteren dat het opnieuw maken van analoge
instrumenten economisch onleefbaar zou zijn, springen verschillende kleinere
bedrijven in de bres om de artiesten te geven wat ze wilden.