พอพูดถึงประเพณีไทย ก็มีวันพ่อและวันแม่ แต่ยังไม่เห็นวันลูกเลย แต่ถ้าคิดดูให้ดีๆ
ทั้งวันพ่อและวันแม่ ก็เป็นวันลูกทั้งสองวันนั้นแหละ เพราะเป็นวันที่ลูกต้องมีกิจกรรมแสดงความกตัญญูกับพ่อแม่
หากเรามาลองพิจารณาดูในชีวิตจริงก็จะพบลูกอยู่สามแบบ ดังนี้คือ
1. เลี้ยงไม่รู้จักโต คือพึ่งพาพ่อแม่ตั้งแต่เด็กจนแก่เฒ่า
ก็ยังเกาะพ่อแม่อยู่ ไม่รู้จักพึ่งพาตนเอง ไม่เคยคิดออกไปประกอบอาชีพ
บางคนไปมีเมียแล้ว ก็เปลี่ยนที่เกาะใหม่จากพ่อแม่ไปเป็นเกาะเมียกิน
2. เลี้ยงโตแต่ไม่เลี้ยงตอบ คือพ่อแม่ส่งเสียให้ลูกเรียนจนจบการศึกษา
ก็ออกไปประกอบอาชีพ มีเมียมีลูก แล้วก็เลี้ยงแต่ครอบครัวตนเอง แต่ไม่เคยเลี้ยงตอบพ่อแม่เมื่อพ่อแม่แก่เฒ่า
ซึ่งก็เหมือนกับนกในธรรมชาติ
3. เลี้ยงโตแล้ว เลี้ยงตอบ คือ เมื่อพ่อแม่เลี้ยงดูอบรมบ่มนิสัย
ตั้งแต่ยังเด็กๆ จนถึงจบการศึกษา ระหว่างเรียนอยู่ก็ช่วยพ่อแม่ทำงานบ้างเล็กๆน้อยๆ
เมื่อเติบใหญ่จบการศึกษาก็หาอาชีพ แล้วคิดตอบแทนคุณพ่อแม่ตั้งแต่ก่อนมีครอบครัว
และหลังจากมีครอบครัวมีลูกแล้ว ก็ยังคิดช่วยเหลือพ่อแม่ต่อไปเรื่อยๆ
จนหมดอายุขัยของพ่อแม่
เราทุกคนก็เป็นลูกกันทั้งนั้น คือเราจะเป็นลูกที่พึ่งพาตนเอง และเป็นที่พึ่งพิงของพ่อแม่หรือไม่
ในทางพุทธนั้นสรรเสริญลูกแบบที่สาม คือเป็นลูกกตัญญู ทำความดี ละชั่ว
ช่วยดำรงค์วงศ์ตระกูลให้ และรักษาทรัพย์มรดกของพ่อแม่ด้วย
หวังว่าคงเป็นประโยชน์บ้างตามสมควร.
