We zijn hier aanwezig om NEEN te zeggen tegen de politiek van de heersende klasse. NEEN aan de multinationals. NEEN aan het IMF en de Wereldbank. NEEN aan onderdrukking op basis van nationaliteit, ras, sexe of religie. NEEN aan de levensomstandigheden die ons opgelegd worden om de winsten van de rijken te behouden. NEEN aan het kapitalistische systeem dat de winst voor de behoeften van de mensheid plaatst. En JA aan de opbouw van een verzetsbeweging die opkomt tegen het kapitalisme en opkomt voor een andere samenleving.

Sinds maanden al wordt de top van de G8 in Genua door duizenden arbeiders en jongeren op internationaal vlak gezien als een kans om hun oppositie te tonen aan de vertegenwoordigers van de kapitalistische mondialisering. Genua is het nieuwe mobilisatiepunt geworden voor diegenen die opkomen tegen het kapitalisme en de uitbuiting van het huidig systeem.

De regeringen van verschillende landen proberen als antwoord op de groeiende mobilisatie om het anti-kapitalistische verzet te criminaliseren. Op die manier wordt de militarisering van Genua gerechtvaardigd met de rellen van Göteborg (die geprovoceerd werden door de politie). Tegelijkertijd zal de G7 de Russische president Poutin hartelijk ontvangen, nochtans is Poutin verantwoordelijk voor de bombardementen op Grozny in Tsjetsjenië. Die dubbele standaard is een rechtstreeks gevolg van het motto van de G7: "Business is business".

De multinationals zijn verantwoordelijk voor minstens 80% van de industrie op wereldvlak en meer dan 66% van de commerciële handel. Ondanks de economische groei van de jaren ’90 heeft het kapitalisme z’n falen aangetoond om een perspectief te bieden voor de ontwikkeling van de meerderheid van de wereldbevolking. De weinige landen die in deze periode een economische vooruitgang gekend hebben zijn vandaag in crisis! We moeten wellicht niet uitgebreid ingaan op het voorbeeld van de Aziatische "Tijgers". Tien jaar geleden leefde in Oost-Europa de illusie dat het kapitalisme voor een verbetering zou zorgen van de situatie van de arbeidersklasse. Vandaag is duidelijk dat het kapitalisme voor een grote meerderheid van de Oost-Europese bevolking een enorme achteruitgang betekende, terwijl een kleine minderheid vaak via allerhande maffia-praktijken enorm rijk gewordne is.

Vandaag ontwikkelt zich in de meerderheid van de kapitalistische landen een belangrijke economische crisis. Dat is de reden van de golf van ontslagen in alle landen en de herhaalde vragen van de kapitalisten om de buikriem aan te spannen. Het is de reden waarom Bush het Kyoto-protocol over CO2-uitstoot verwerpt omdat de Amerikaanse bazen de naleving van die regels niet kunnen garanderen.

Het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI) is een organisatie van socialisten in meer dan 35 landen op alle continenten. Wij nemen deel aan de dagelijkse strijd van arbeiders, jongeren, onderdrukten en armen tegen het kapitalisme en de gevolgen van het huidig systeem. Wij komen voor werk voor iedereen, een arbeidstijdverkorting, tegen de privatiseringen, voor een degelijk loon, echte sociale huisvesting, recht op onderwijs en gezondheid, democratische rechten,…

Het CWI wil de woede tegen het kapitalisme samenbrengen in een gezamenlijke strijd voor een echt socialisme. Vandaag merken we dat de voormalige arbeiderspartijen, waaronder sommigen die zichzelf socialistisch noemen, de grootste verdedigers van de vrije markt zijn. Dit leidt ertoe dat in Italië of Oostenrijk extreem-rechts kan profiteren van het ongenoegen van de kiezers om in de regering te komen.

In Italië heeft de Rifondazione Comunista de mogelijkheid om de initiatiefnemer te worden van de strijd tegen de regering Berlusconi. Dit zal een programma vergen dat strijdbaar is en een een socialistisch alternatief naar voor brengt tegenover de coalitie van "Het huis van de vrijheid" (de coalitie rond Forza Italia van Berlusconi, de Lega Nord en de "post-fascistische" Nationale Alliantie) en tegenover de coalitie van de "Olijfboom". In heel wat landen stelt de noodzaak zich van een nieuwe arbeiderspartij die democratisch georganiseerd is en in staat is om de strijd te organiseren en socialische ideeën naar voor te brengen.