Met Katrien ben ik al naar het modernistische Barcelona geweest, naar het heel charmante Praag en naar het indrukwekkende Pisa en Firenze . Rome hebben we jaren geleden al elk afzonderlijk eens bezocht maar van mij was het bijna 25 jaar geleden en van Katrien iets minder. Onze interesse voor cultuur was toen nog niet wat ze nu is zodat we verlangden naar onze hernieuwe kennismaking met deze bakermat van de Westeuropese cultuur.
We hadden een vlucht geboekt bij Ryanair voor iets meer dan 100 € voor 2 personen, heen en terug. Op het Internet zocht ik een hotelletje met een heel scherpe bovenprijs van 50 € per nacht. Het heeft me veel mails en uren gekost om iets te vinden dat voldoende centraal lag, er proper genoeg uitzag en ons wilde laten komen voor die prijs. Het werd Hotel Starlight in de Via Cairoli.
Enkele opmerkingen:
Rome is niet alleen een wandelstad maar ook de stad met de meeste trappen ter wereld. Wij zijn gewoon van stappen maar hadden na twee dagen toch enorme pijn in de kuiten. Neem dus goede schoenen mee en misschien iets om 's avonds te benen te masseren.
Rome is een stad waar héél veel te zien is. Voor een citytrip, waarbij je toch niet alles kunt zien, maak ik gewoonlijk op voorhand een lijstje met de 10 dingen die ik persé wil zien. Voor Rome waren het er wel vijftien. Vervolgens bekijk ik de openingsuren én vooral de sluitingsdagen (vooral op maandag zijn veel musea toe) en maak ik een schema van wat ik op dag 1, dag 2 enz... wil doen en zien. Ik verdeel de bezienswaardigheden per dag en probeer er zoveel mogelijk te doen.
Rome is te groot, te mooi en te boeiend voor éen citytrip....
Dag 1: zaterdag 6 juli 2002
We namen in Charleroi om 10.45 het vliegtuig en landden
twee uur later in Roma Ciampino. In deze luchthaven, nauwelijks groter dan die
van Charleroi stond een bus klaar om ons naar de Stazioni Termini te brengen,
de wijk van de goedkope hotelletjes. Een extra-service van Ryanair. De bussen
vertrekken een half uur nadat de vlucht is aangekomen, ruimschoots tijd dus
om eventueel je bagage op te halen. Voor een citytrip nemen wij alleen handbagage
mee. Gaat vlugger en je bent zeker dat er niets verloren gaat. De shuttlebus
is natuurlijk te betalen en met 6 € per persoon niet echt goedkoop voor
de slechts 25 km. Een gewone stadsbus doet het normaal veel goedkoper... maar
het is gemakkelijk, je hoeft niet te zoeken en je verliest geen tijd.
We wandelden langs het station tot aan de Via Cairoli,
op zoek naar ons onderkomen voor de volgende nachten, Starlight
hotel (50 € per nacht voor een dubbelpersoonskamer www.hostelstarlight.com
- starlightroma@yahoo.it), maar waren
al op het einde van de straat gekomen zonder het gevonden te hebben. De papieren
uitgehaald en naar het huisnummer gekeken. Op dat nummer is geen enkele aanduiding
van een hotel te zien en je belandt op een binnenkoer waar aan de rechterkant
ergens bij één van de deuren een knop staat. Nog drie trappen
naar boven en op de derde verdieping een bel.
Het hotel is eigenlijk maar een lange gang groot met drie kamers, een keukentje
(frigo, afwasbak, koffiezet...) en twee badkamers. Héél sober
allemaal maar héél proper. De eigenaar spreekt goed Frans. We
checkten in, gaven onze identiteiyskaarten af, verfristen ons een beetje en
namen alleen het nodige mee op weg naar hoogtepunt nummer één:
Colosseum
waar: Piazza del
Colosseo
wanneer: dagelijks van 9 tot 18 uur -gesloten op zondagnamiddag
prijs: 8 €
kwotering: *****
Brood en Spelen op vijf minuten van het hotel. Er stond
een lange rij te wachten in de blakende zon (neem altijd en overal een zonnepet
mee in Rome) zodat we konden aanschuiven. Iemand van een toeristische organisatie
probeerde ons - in het Engels - te overtuigen om aan te sluiten bij een groep.
Die mogen immers langs een speciale ingang binnen en moeten niet wachten. Je
betaalt wel 5,50 € per persoon meer. Dat hadden wij er niet voor over.
We waren pas gearriveerd, waren vroeg genoeg en hadden nog tijd en goesting
om te wachten.
O ja, het ticket geldt ook voor de Palatino. Dat doen we straks.
Het Colosseum is schitterend, zowel van binnen
als van buiten. Binnen is niet al te veel gerestaureerd (alleen Mussolini probeerde
het ooit, met redelijk resultaat) maar dat is misschien wel goed ook. Met een
beetje fantasie waan je je een paar duizend jaar terug, hoor je leeuwen brullen
en zie je nog bloedsporen van de slaven die het onderspit dolven in het gevecht
tegen de gladiatoren.
Let als je buitenkomt, goed op de drie ringen van de oorspronkelijke bouw die
slechts hier en daar bewaard zijn gebleven.
Palatino
waar: links van
het Colosseum
wanneer: van maandag tot zaterdag, 9 tot 17 uur
prijs: gratis met ingangsticket van Colosseum
kwotering: **
Het Palatino is de oudste heuvel van
Rome en er zouden resten van het huis van Romulus en Remus gevonden zijn. Wij
konden er niets van maken. Legende of werkelijkheid??? Wie zal het zeggen?
Het huis van Livia met authentieke muurschilderijen hebben we niet gevonden
of was gesloten. We zijn er niet zeker van. Volgens ons niet echt het zien waard:
een vervallen stadion, een achthoekige fontein bij Domus Flavia... Het is er
wel heel rustig en ontspannen wandelen. We stapten door langs de Via Sacra en
passeerden de boog van Titus op weg naar het
Forum Romanum
waar: te zien vanaf
Colosseum of Palatino
wanneer: van maandag tot zaterdag 9 tot 17 uur
prijs: gratis
kwotering: ******
Het Forum was het centrum van Rome in de hoogdagen. Nog
te zien: de Basiliek van Constantijn (eigenlijk een openbaar gebouw waar aan
rechtspraak werd gedaan), de Tempel van Romulus uit de 4° eeuw en de Santa
Francesca Romana (niet te bezichtigen wegens een trouwplechtigheid).
Waar ik graag voor terug ging naar Rome was de Tempel van de Vestaalse Maagden
waar ik een goede herinnering aan had. Jammer genoeg kun je er niet veel van
zien. Toch wel een speciaal verhaal van deze maagden. Lees het verhaal er maar
eens op na in om het even welke reisgids.
Langs de Via Cavour gewandeld, de gesloten Markt
van Trajanus gepasseerd en doorgestapt naar de
Boog van Constantijn
waar: Piazza del
Colosseo
wanneer : altijd te bezichtigen
prijs: gratis
kwotering: **
Gebouwd uit overblijfselen van andere, oudere zuilen. De Romeinse Keizers
maar ook de Pausen waren specialisten in het plunderen van de triomfbogen, paleizen,
en monumenten van hun voorgangers om het mooiste marmer en de mooiste friezen
opnieuw te gebruiken om hun eigen heldendaden te verheerlijken en zich voor
het nageslacht te vereeuwigen.
Zuil van Trajanus
waar: Via dei Fiori
Imperiali
wanneer: altijd te bezichtigen
prijs: gratis
kwotering: ***
Wondermooie zuil bestaande uit 19 blokken marmer
met in spiraalvormige, opwaartse reliëfs het verhaal van de Dacaïsche
oorlog van Keizer Trajanus
Victor Emmanuel Monument
waar: Piazza Venezia
wanneer: altijd te bezichtigen
prijs: gratis
kwotering: **
Monument ter ere van Victor Emmanuel II, eerste
koning van Italië.
Het werd al te donker om er te kunnen van 'genieten' en we wandelden over de
brug naar de oudste wijk van Rome, Trastevere. Daar zouden nog de meest authentieke
straatjes, pleintjes, café's en restaurants zijn. Naar dat laatste waren
we op zoek om stilaan de inwendige mens te versterken.
We passeerden de Piazza di Santa Maria in Trastevere waar de gelijknamige
kerk met de mooie buitenmozaïeken op de friezen staat. Het boekenmarktje
was er speciaal voor mij opgezet en ik kon er me dan ook een halfuurtje in bezighouden
(zonder één van de door mij gezochte Chandlers in het Italiaans
te vinden). Jammer..
In een klein straatje zagen we een Irish Pub (met de naam Stay) met behoorlijke
prijzen. We kregen de menukaart, bestelden ons eten en konden elkaar dan niet
meer verstaan door de te luide muziek. De serveuse kwam ons melden dat we nog
drie kwartier moesten wachten voor de keuken openging. We deden dus de naam
van de pub geen eer aan, hadden geen zin om te blijven aperitieven en verkasten
naar... de buren. Daar zaten we tussen veel Italianen en dat leek ons een goede
garantie voor een goede keuken.
Pizzeria Gino del Trastevere (Via della Lungaretta, 85) was de naam.
De gewone Pizza kostte 4 €, die met 4 formaggi 6 €, brood 1 €
per persoon en de huiswijn (mét etiket van Gino) 7 €. Alles samen
betaalden we 22,50 € voor een degelijke maaltijd. Een aanrader.
Dan moesten we naar de andere kant van Rome. Het
was een uur stappen maar we waren niet moe, wel wat vol van het eten en de wijn
maar het viel nog mee. Ondertussen al een groot stuk van Rome gedaan.
We hadden in Kortrijk twee flessen wijn in een waterfles overgegoten (zuinig
zijn we wel), deponeerden die eventjes in de diepvries terwijl we een douche
namen en ons dagboek aanvulden. Met een slaapmutsje konden we dromen van al
het moois dat ons morgen te wachten stond.
Dag 2: zondag 7 juli 2002
De afspraak was dat het ontbijt inbegrepen zou zijn in
de prijs van de kamer maar we wisten niet juist hoe en wanneer of waar we het
zouden krijgen. Toen we klaar stonden was er daar nog niemand te zien zodat
we maar naar buiten gingen om zelf ons ontbijt te versieren.
Om de hoek (Rose Bar, Via Principe Eugenio, nr. 2) vonden we een cafeetje
waar koffie en ontbijtkoeken te krijgen waren. Katrien had het moeilijk om te
kiezen en was blij dat ze iets lekkers tussen de kiezen kreeg. Ik ben wel een
matinaal mens maar eet eigenlijk bijna nooit. Koffie is genoeg; zodat we er
met 2,60 € van af kwamen.
Om 8.30 stonden we sterk genoeg om naar het Noorden
van de Eeuwige Stad te wandelen. Het was een uur stappen naar de Via Veneto
waar de ingang lag van
Villa Borghese
waar: Noorden van de stad, verschillende
ingangen
wanneer: dinsdag-zaterdag 9-13 uur, maandag gesloten - bezoeken om de wtee uur
prijs: 8 €
kwotering: *****
Het grootste park van Rome werd gebouwd door Kardinaal Scipio Borghese met Griekse
en oud-Romeinse stijlen in zijn achterhoofd. Een prachtige wandeling door het
park brengt je aan het museum. Je mag er maximum twee uur binnen blijven. Wij
arriveerden er om halftien en hadden de keuze. Ofwel binnen gaan en een half
uur bezoektijd verliezen (buiten om 11 uur) ofwel wachten tot elf uur en de
tweede bezoektijd benutten. We kozen voor het eerste omdat we ons eigen (hoge)
tempo kennen. We betaalden ons entreegeld en lieten onze dagrugzak achter. Absoluut
géén foto's. Jammer voor Katrien maar we redden ons wel.
De schilderijen zijn matig, de mozaïeken redelijk maar de beelden van Bernini
zijn schitterend. De naam van die beeldhouwer deed in de verte wel een belletje
rinkelen verte maar dat zijn werk zo mooi was kon ik me niet inbeelden. Geniet
o.a.van zijn David en zijn Apollo en Dafne.
Eenmaal buiten beland je in het immens park mét een Tempeltje van Diana,
een Arena, een Griekse tempel op een idyllisch eilandje, een beeld van de Engelse
dichter Lord Byron en een monumentale ingangspoort tot de zoo. Er zijn veel
parken in Rome maar dit is waarschijnlijk wel het grootste en mooiste.
De Villa Giulia hebben we niet aangedaan omdat het Etruskisch museum in Vaticaan
groter zou zijn en mooiere stukken zou bevatten. Je moet een keuze maken op
die paar dagen dat je er bent. We stapten langs de Via Belli Arti naar de
Piazza di Spagna
waar: Piazza di Spagna
wanneer: altijd te bezichtigen
prijs: gratis
kwotering: ***
De bekende Spaanse Trappen (1772)
zijn me wat tegengevallen. Natuurlijk, het zicht omhoog is schitterend en is
een prachtig voorbeeld van de late barok maar van enige gezelligheid was geen
sprake. We hadden vandaag al heel wat trappen gedaan en zagen er tegenop om
naar boven te gaan. Er kwam geen einde aan de trappen en het zicht helemaal
boven aan de kerk van Trinita dei Monti is niet zoals ik verwacht had. Beneden
weeral een mooie fontein (Fontana della Barcaccia) van de vader van de door
ons bewonderde Bernini.
We wandelden eventjes door de Via Condotti (loodrecht op de trappen)
maar ik verwaterde niet naar de Armani's, Versace's en andere poepsjieke winkels.
Ik wilde wel eens een thee drinken in de wereldbefaamde Café Greco
maar toen ik de prijslijst zag was mijn dorst vlug over. Een thee kostte de
leuke som van 6 €, een koffie was er nog ééntje meer. Een
foto of twee was alles dat we ons permitteerden. Katrien wilde liever naar het
ouderwetse Babington's Tea House maar dat was, jammer genoeg voor haar, toe
op zondag gedurende de maanden juli en augustus.
We stapten verder naar de volgende wijk om te belanden aan
Trevi Fontein
waar: Piazza di Trevi
wanneer: altijd te bezichtigen
prijs: gratis
kwotering: *****
Je hoeft maar de meute te volgen om
aan de Piazza di Trevi te belanden. We waren er om half een. Een van de wauwmomenten
van Rome. Ongelooflijk druk maar ongelooflijk mooi en indrukwekkend. Gebouwd
in de 18° eeuw door Salvi en afgewerkt door volgelingen van Bernini, in
opdracht van Paus Clemens XII. Er zijn verschillende versies van de betekenis
van het 'muntgooien'. Degene die ik het meest geloof is die dat als je een muntstukje
over je lbnkerschouder gooit, een wens mag doen. Ik deed alsof (hield ik mijn
muntje in mijn hand) maar verzwijg de droom - anders komt die zeker nooit uit..
Via
Veneto
waar: Via Veneto (noorden van
de stad)
wanneer: altijd te bezichtigen
prijs: gratis
kwotering: **
We wilden naar het Pantheon maar maakten
een kleine omweg omdat ik persé twee Bernini-fonteinen wilde zien op
de Piazza Barberini.
De Fontana del Tritone is mooi, zeer mooi en de omweg waard. Dolfijnen
en de zeegod Triton met zijn schelp zorgen voor een dynamisch spektakel
De Fontana delle Api is een minder werk van Bernini toch ook nog de moeite
om een klein omwegje te maken.
We stapten door naar ons volgende hoogtepunt,
Pantheon
waar: Piazza della Rotonda
wanneer: 9 tot 18 uur
prijs: gratis
kwotering: ****
Het Pantheon is een van de oudste
gebouwen van Rome die nog in goede staat bewaard zijn gebleven.
Let vooral op de symmetrische bouw: even hoog als breed (43,40 meter). Het licht
komt uit een opening in de koepel die kan afgedekt worden bij regen. De vierkante
uitsparingen worden cassetten genoemd en dienen alleen maar om het gewicht van
de koepel te verdelen. Gebouwd voor Christus maar vernietigd en hersteld naar
het oorspronkelijk ontwerp.
De kerk van San Ignazio del Loyola (gratis), stichter van de Jezuïetenorde
is te barok, te overdadig om er te kunnen van genieten. Teveel pracht en praal
heeft een averechts effect op mij. Toch een indrukwekkende koepel. Een straatje
verder passeer je de Fontanilla del Facchino, de fontein van de sjouwer,
de kruier. Dit was een van de vier sprekende beelden van Rome en daarom al heel
belangrijk en symbolisch. In de sprekende beelden staken misnoegde burgers briefjes
met hun commentaar op de overheid. Een ander beeld antwoordde dan ook maar met
een briefje zodat de Romeinen hun sarcastische commentaren over hun leiders
kwijt konden. Langs de Via della Gatte (zo genoemd door het beeld van een kat
op één van de huizen) gingen we naar de kerk van Gésu,
nog een jezuietenkerk. Gelukkig was die toe want ik had al genoeg overdaad gezien.
De volgende stop op ons programma was het paleis van Dora Pamphili. We
zijn tot aan de inkom geraakt. Het zag er heel mooi uit maar leek ons toch de
toegangprijs van bijna 8 € niet waard. Ik kon me niet inbeelden dat het
zo interessant zou zijn als Villa Borghese en toch vroegen ze ongeveer dezelfde
prijs
Piazza Navona
waar: Piazza Navona
wanneer: altijd te bezichtigen
prijs: gratis
kwotering: *****
We arriveerden eindelijk aan de Piazza Navona en lieten
Braschi links liggen om onmiddellijk te genieten van de Fontana de Moro
(Fontein van de Moor). Ik kon er niet lang van genieten want de immense fontein
in het midden van het plein trok me. De fontein van de vier stromen (Fontana
dei Fiumi) is volgens mij hét meesterwek van Bernini (samen met enkele
beelden in Borghese). Wonderbaarlijk van omvang, van finesse, van kracht en
van symboliek. De vier beelden stellen de destijds vier gekende continenten
(Ganges voor Azië, Rio de la Plata voor Amerika, Donau voor Europa en de
Nijl voor Afrika) voor. Let op het beeld dat de Nijl symboliseert: het hoofd
is bedekt omdat de oorsprong van de Nijl nog niet bekend was. Lees er eens het
boek SPQR van de Vlaming Luc Verhuyck op na om de vele legendes over
de fontein te leren kennen (waar of niet waar). Schitterend boek, aan iedereen
aan te raden en met mondjesmaat te consumeren.
Jammer voor Katrien maar gelukkig voor mij was de Sant' Agnese in Agone toe.
Campidoglio
waar: Piazza dei Venezia - Via
dei Fori Imperiali
wanneer: weekdagen 9-14 uur, dinsdag en zaterdag ook van 17-23 uur, op maandag
gesloten
prijs: plein gratis, musei 8 €, gratis laatste zondag van de maand
kwotering: ****
De naam Campidoglio omvat het plein, de twee musea en
de monumentale trap. Schitterend geconstrueerd plein van Michelangelo die ook
de twee paleizen ontwierp en het ruiterstandbeeld maakte van Marcus Aurelius.
Het origineel staat nu binnen, in het museum.
Piazza dei Conservatori
op het gelijkvloers o.a. de wereldberoemde Wolvin met (de later toegevoegde)
Romulus en Remus
op de tweede verdieping schilderijen van o.a. Caravaggio, Titiaan, Rubens, Van
Dijck...
Palazzo Nuevo voornamelijk een collectie klassieke beelden en een prachtige
mozaïek van de duiven
Nogmaals gepasseerd aan het monument van Victor Emmanuel waar we het toch aangedurfd
hebben onze bezwete voeten in een fontein te steken. Deugd dat dat deed.
Markt Van Trajanus
waar: Foro Traiano (Via dei
Fori Imperiali)
wanneer: altijd te bezichtigen
prijs: gratis
kwotering: ***
De bekende markt hebben we gezien vanaf
het Forum en we wandelden door naar Het Esquilijn waar we de Santa Maria
Maggiore hebben bezocht, een wondermooie kerk maar ik had stilaan voor vandaag
genoeg van al die kerken.
Om eens averechts te doen (én voor de goedkoop) gingen we een Chinees
Restaurant (Ristorante Pizzeria Grande Secolo di Qiu Jianxiang, Via Cavour 128-130)
binnen waar we ons lieten trakteren op een toeristisch menu (keuze tussen een
paar dinges weliswaar) en we met de fles koude witte wijn erbij niet al te veel
betaalden. Het had ons heerlijk gesmaakt en we waren voldaan, niet alleen van
het eten ook van onze dag.
Vanavond moesten we niet zo ver meer naar onze kamer - onderweg kochten we nog
een paar souvenirs voor de thuisblijvers - waar we na een verkwikkende douche
(waarbij we vooral de koude stralen onze kuiten lieten masseren) ons bed opzochten.
Dag 3: maandag 8 juli 2002
We hadden gisteren ontbijt gevraagd en de nochtans tamelijk
goed Frans sprekende Italiaan had me iets gezegd of gevraagd van gateaux
en ik had maar van ja geknikt. Wist ik veel wat hij bedoelde. Om het even wat
is goed voor mij als ontbijt. Hij kwam me daar wel af met een schaal droge koekjes
en een paar koffies. Het laatste smaakte heel erg maar het eerste hebben we
niet eens aangeraakt.
Katrien had daar natuurlijk niet genoeg mee zodat we maar naar ons vertrouwd
koffiehuis gingen en daar nog een koek of twee verorberden. We namen de metro
naar Victor Emmaunuel van waar we de eindbestemming konden kiezen: ofwel San
Pietro ofwel de Vaticaanse musea. We deden ons best om het syteem te verstaan
en na lange tijd werd het ons duidelijk. Het automaat wilde alle munten (Euro's)
aanvaarden die een veeklvoud van 5 cent waren. Wij moesten bijvoorbeeld 1.51
euro betalen (voor twee) en moesten dus minimum 1 euro 55 of een 1 euro 60 enz..
ingooien. Zoveel gepast wisselgeld hadden wij niet zodat we ten einde raad maar
weer de metro verlieten en binnen gingen om in ons vertrouwd koffiehuis geld
te wisselen om biglietta te kopen. Oef we waren er bijna, de automaten werken
met onze biljetten en we we spoorden naar
Musei de Vaticani
waar: Vaticaanstad
wanneer: 8.45-13.45, vanaf Pasen tot en met augustus 8.45-16.45
prijs: 10 €
kwotering: *****
We waren, naar mijn normen, al redelijk laat (het was half tien)
en er stonden rijen dat het niet meer mooi was, blokken ver, honderden meters.
Ik zag het bijna niet zitten en dat gebeurt niet veel. Wonder boven wonder waren
de rijen heel losjes geconstrueerd en schoven ze goed op zodat we tot mijn grote
verbazing een half uur later al binnen stonden. Je staat wel constant in de
volle zon, neem dus een pet mee en genoeg drinken.We
betaalden om de Musea binnen te mogen en zagen een bordje dat foto's mochten
genomen worden maar zonder flash. We deden enkele zalen aan voor we de Sixtijnse
Kapel binnengeraakten. Ondertussen hadden we de Stanza van Rafael moeten tegenkomen.
Het probleem was dat er vier stanze (zalen) van Rafaël zijn en dat die
elk een aparte naam hebben, zonder Rafaël in hun titel. Zodoende waren
we ze straal voorbijgelopen. In opdracht van Julius II werkte Rafaël 16
jaar aan deze vier zalen die zijn roem op gelijke voet stelden met die van Michelangelo.
De Sixtijnse kapel is natuurlijk indrukwekkend fenomenaal mooi en van een verbluffende
pracht. Je kan er uren naar staan kijken. Een van de absolute meesterwerken
van Michelangelo.
We herbegonnen nog eens ons parcours maar vonden weer de Stanza van Rafael niet
(later herkende ik in een boekje de fresco's). We zochten ook nog in het Museo
Vaticani naar het Etruskische Museum (daarom speciaal hadden we dat in Villa
Borghese niet aangedaan) maar het was gesloten die dag.
Kwart na twaalf stonden we buiten, deden een blokje
langs de wachtende rijen en belandden op het machtige plein van
San Pietro
waar: Vaticaanstad
wanneer: altijd open?
prijs: gratis
kwotering: *****
Na eerst wat geslenterd te hebben op het plein
en mijn hoofd in een fontein met heilig water gestoken te hebben, zwaaide ik
eens naar het balkon vanwaar de heilige man zijn discipelen toespreekt. Helaas,
voor hem, maar hij stond er niet.
De fatsoenlijkheidscontrole aan de ingang van de basiliek is de strengste die
ik ooit gezien heb. Het is misschien wel nodig want de Sint Pieter is immers
het Mekka, nou ja, van het christendom. Shorts noch blote armen worden getolereerd.
Een vrouw die op haar schouder een sjaaltje legde en haar andere met haar pet
bedekte geraakte er niet door.
In het midden van de kerk staat een prachtig Baldakijn
van Bernini maar te donker om te fotograferen, jammer.
We genoten van de marmeren Pieta van Michelangelo
(1499). Rechts in de eerste kapel. Mooi genoeg om een half uur naar te kijken
Ook stond er ergens een mooi bronzen beeld van Petrus.
Ik ben nogal antiklerikaal en stoor me aan de rijkdom
van de paus (maar ook aan gouden moskeeën hoor) en wilde niet gaan kijken
naar de te betalen schatkamer waar ik waarschijnlijk onpasselijk zou worden.
Vergeet buiten niet te kijken naaar de prachtige deuren.
Het uitzicht op Rome wilde ik echter niet missen en daarom stapten we langs
buiten om naar de ingang van de cupola. Je kan kiezen ofwel met de lift en 320
trappen ofwel zonder lift (en dus nog veel meer trappen). We kozen voor de eerste
optie. Van trappen kregen we stilaan onze bekomst in Rome.Op de koepel van San
Pietro kochten we schapulieren (is dit Nederlands?) - schapulieren : kleine
religieuze medaillons aan een ringetje - voor de
hele familie. Zowel bij het binnen- als buitengaan
zagen we de wereldberoemde Zwitserse garde.
Castel San Angelo
waar: Lungotevere (langs het
water)
wanneer: 9-14 uur, op maandag toe
prijs: ???
kwotering: ???
Jammer maar het gebouw dat in de loop der eeuwen verschillende
bestemmingen had (fort, gevangenis, pauselijk paleis...) is toe op, maandag.
Een reden te meer om nog eens terug te komen naar Rome.Van op de prachtige Ponte
del Angelo hebben een mooi fotootje genomen met het kasteel op de achtergrond,
hadden we dan toch iets.
Tussen de kraampjes aan de zijkant met o.a. veel
boeken zagen we tafeltjes en stoeltjes. Tijd om de hongerige en dorstige mens
te laven, dachten we zo. Ijsjes bezorgen je een plakkerig gevoel, een glas is
zo rap leeg... Wat kan er beter zijn op een snikhete maandagnamiddag in Rome
dan een sappige, verse watermeloen. We zaten nog maar pas te lebberen toen een
bejaarde man me aansprak met de vraag of ik altijd sigaretten rolde en of het
gewone waren... Verbaasd antwoordde ik tweemaal ja en vroeg of hij een Amerikaan
was (dacht ik aan zijn rare accent te horen). Nee, hij was in Rome geboren maar
woonde al bijna heel zijn leven in California waar hij films maakte. Ik vroeg
hem of ik dan naast een beroemd man zat. Hij antwoordde op heel bescheiden manier
dat hij wel enkele films gemaakt had en vroeg me of ik Kat Ballou en
A man called horse kende. De eerst met Jane Fonda had ik nog gezien en
de tweede kende ik van naam. Hij was blij met de herkenning en we bleven nog
wat praten. Hij was gevlucht naar zijn thuisland na zijn zoveelste scheiding.
We filosofeerden over gelukkig zijn en namen afscheid.
Thuis kon ik natuurlijk niet wachten om op Internet te zoeken of de twee films
een gemeenschappelijk naam hadden. En ja, inderdaad, we hadden bij Elliot
Silverstein gezeten, een man van hoogtes en laagtes (dat bewees zijn filmografie):
verschillende westerns, naast Tv-feuilletons uit mijn jeugd als de (oorspronkelijke
X-files, Dr. Kildare en nog een paar andere die ik me herinnerde.
We wandelden op ons gemak voor een tweede bezoek aan
de Piazza Navona en van daar naar de buurt van het Panteon waar we een
olifant met een obelisk op zijn rug vergeten waren te gaan bekijken. Tof beeldje.
Informatie uit een oud reisgidsje had ons naar een pleintje gebracht waar dagelijks
een brocantemarkt zou zijn. Nu was er helemaal niets te zien.
Voor de tweede of derde keer aan de onvolprezen Trevi-fontein gepasseerd
en natuurlijk weer een tijdje bewonderend staan kijken. Vandaar doorgewandeld
naar het Quirinaal (waar we nog niet geweest waren) en ik hoorde daar
van ver een soort fanfare hoempapamuziek spelen. Wat een marteling voor mijn
geoefend muzikaal gehoor. Het was de Italiaanse nationale blaaskapel die de
aflossing van de wacht muzikaal aan het illustreren was. Een norse agent versperde
iedereen de weg zodat we moesten wachten tot het festijn gedaan was (we wisten
zelf niet hoelang het zou duren). Ik heb (ook al) een beetje een aversie van
alle militair gedoe en zette me neer om op mijn gemak in mijn reisgids wat te
lezen over de volgende bestemmingen maar ik werd met een zachte por terug naar
de rechtstaande vorm gebracht. Zitten getuigt van een gebrek aan respect, denk
ik.
We vonden twee boekhandels maar geen Raymond Chandlers, deden nog een paar kerken
aan (het wordt me stilaan teveel, overdaad schaadt) en gingen eten zoeken aan
de Piazza dell Republica. Het werd bijna noppes. Niet ver van ons hotel,
in de Trudinistraat vonden we wat we zochten: een plaatsje buiten met een betaalbare
spijskaart.
In de Princesso Azedoe (of zoiets) aten we spaghetti(7€)
en canelonni (7€) en dronken we een wit wijntje van dezelfde prijs. Om
Katriens pijnlijke benen mentaal te masseren (de rest kwam nog wel) trakteerde
ik haar op een tiramisu (3,50€) en met couverts en servivce samen betaalde
ik 30e
In een winkeltje langs de baan kochten we nog een
fles goedkope (3.20 €) wijn van anderhalve liter om ons afscheid aan Rome
op onze kamer te vieren.
Voor mijn verzameling maskers hadden we al een paar keer gezocht naar Romeinse
(of Venetiaanse) theatermaskers maar die waren niet te vinden. Uiteindelijk
kochten we drie kleine maskertjes die samen opgehangen ook wel iets zouden geven
aan onze muur.
Dag 4: dinsdag 9 juli 2002
We moesten om half elf klaar staan aan Stazione Termini
om de Ryanair bus te nemen die ons naar het vliegveld en het vertek naar België
zou brengen. We konden dus niet veel meer doen. We besloten om niet te wachten
op het ontbijt met droge koekjes en gingen dus onmiddellijk naar ons vertrouwde
koffiehuis. Alhoewel onze bestelling dagelijks dezelfde was, betaalden we iedere
keer iets minder. Jammer genoeg was het onze laatste dag, mischien zou het de
volgende keer wel helemaal grtis zijn...
We waren nog op zoek naar een mozaiekhamertje voor de zus van Katrien en hadden
gisternamiddag nog een adres gekregen van iemand. Niet zo heel ver van ons hotel,
dus wij op weg ernaartoe. Het was gesloten, pech, driedubbele pech.
basiliek
van Jan in Lateranen
waar: Porta San Giovanni
wanneer: altijd te bezichtigen
prijs: gratis
kwotering: ***
We bezochten de basiliek (waar ik niets meer van weet te vertellen) en gingen
dan naar de Kerk van Don Bosco (niet ver van de ingang van de Stazioni
Termini) omdat de twee kinderen van Katrien naar een gelijknamige school in
Kortrijk gaan. Foto van de echte Don Bosco was onvermijdelijk.
Dan werd het stilaan tijd om op de bus te gaan wachten
en terug naar huis te gaan.
Maar... Rome, we komen nog terug...
We hebben immens veel gezien, er immens van genoten maar voor de eerste maal
in mijn leven heb ik het gevoel dat ik in een Citytrip niet alles heb gezien
wat ik wilde.