ทะเลหมอกกับพระจันทร์แห่งยอดพะเนินทุ่ง


ต้นไม้แม้เหี่ยวเฉา
หากยืนอยู่ท่ามกลางความรัก และความเข้าใจ
ก็ยังดูงดงาม และทรงคุณค่า

 

เสาร์ที่14 ม.ค. 2549 ตรงกับวันเด็กแห่งชาติและก็เป็นวันของพวกเราด้วย
ใครจะว่าพวกเรายังเด็กอยู่ เราก็คงไม่กล้าเถียง ถึงหน้าจะดูไม่เด็กนัก (โดยเฉพาะพี่เป็ก)
คำว่าใจยังเด็กคงจะเข้าท่ากว่าน่ะ
การเดินทางครั้งนี้ของเรา เรียกได้ว่าเกือบไม่ได้ตั้งใจและตั้งตัว
แต่กลับได้ความประทับใจกับบรรยากาศของการแค้มปิ้ง
ธรรมชาติที่งดงาม กับภาพความรักและความเข้าใจ
ของผู้ร่วมเดินทาง

จุดนัดพบ เขื่อนแก่งกระจาน เรามาถึงเวลาใกล้เคียงกัน คงเป็นเพราะทริปนี้
มีเพียง 3 ครอบครัวเท่านั้น ริมเขื่อนวันนั้นสวยงามแต่คนก็มาตั้งแค้มป์กันเยอะ
พวกเราเลยไปกางเต็นท์กันที่สมานเบิร์ดแค้มป์ ซึ่งอยู่บนเนินเขาลูกเล็กๆ
ที่มีฉากหน้าเป็นผาด่าง ที่งดงามที่สุดเมื่อพระจันทร์ดวงกลมโตในคืนวันเพ็ญ
ลอยขึ้นอยู่ตรงหว่างเขา กับอาหารมื้อค่ำที่เตรียมไปอย่างง่ายๆ มีหมูหมักอบเนยปิ้ง
ของพี่ผอม เป็นพระเอกสำหรับมื้อนี้ อากาศเย็นกำลังดี กับเสียงกีต้าเบาๆ
และเพลงคุ้นหู คงเป็นความรู้สึกคล้ายๆกับทุกครั้งที่เราไปเที่ยวแบบนี้
แต่สำหรับวันนี้มีเหลือเพียงไม่กี่คน มีเพียงพระจันทร์ กับดวงดาวไม่กี่ดวง
 

 ความประทับใจนอกเหนือจากธรรมชาติ ที่เราได้เห็น
คือความรัก และความเข้าใจของคนในครอบครัว
ถึงจะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ แต่สำหรับคนที่มีอายุแล้ว
จะรู้สึกได้ถึงความสุข ที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับลูกหลาน
วันนี้พี่เล็ก พาคุณแม่กับน้องสาวมาร่วมตกระกำลำบาก(นิดหน่อย)
แต่คงเป็นความลำบากบนรอยยิ้มแห่งความสุข
สำหรับครอบครัวพี่ผอม ที่ต้องยอมรับในความตั้งใจ
และความแข็งแกร่งของหัวใจผู้ชาย ชื่อ สมพงษ์
กับชีวิตที่ผ่านเรื่องราวทั้งดีและร้ายสุดๆ
อาจเป็นเพราะด้วยความรัก ความเข้าใจของคนที่อยู่เคียงข้างกาย
ทำให้ผ่านช่วงเวลานั้นไปได้
และเราก็อยากเห็นภาพความสุขของครอบครัวนี้ไปอีกนานแสนนาน
 

กับการเดินทาง ครั้งแล้วครั้งเล่า
บางภาพอาจลบเลือน
แต่บางภาพอาจแจ่มชัด แม้เวลาจะผ่านไปเนินนาน
ความงดงามที่เราได้เห็น
เรื่องราวที่เราได้รับรู้
เป็นสิ่งมีค่า
เพียงเรา เลือกที่จะเก็บภาพที่งดงาม
และจดจำเรื่องราวแห่งความสุข

Home | [ ปิดหน้าต่างนี้ ]