1 พฤศจิกายน 2546 สมาชิกร่วมเดินทาง ครอบครัวพี่ยันต์ ท่านชิง จิ้งจอกเฒ่า(พี่เป็ก)ชายโฉด(เปี๊ยก) และครอบครับครัวหงุมหงิมผู้น่ารัก ที่มาปิดขบวนเป็นคันสุดท้าย สำหรับอาหารมื้อเที่ยงที่ด่านช้างแค้มปิ้งเฮาส์  ที่มีปลาช่อนลุยสวน และหมูแดดเดียวรสชาดเด็ดขาด
มัวแต่หลงเพลิดเพลินกับหมูแดดเดียว ทำให้พวกเราไปถึงน้ำตกเขมโกตอนบ่ายแก่ๆ (แก่แค่ใหนก็นึกถึงหน้าพี่น้อยก็....ใช่เลย) น้ำตกเขมโกเป็นน้ำตกเล็กๆที่ไม่ค่อยมีคนรู้จัก ช่วงที่เราไปน้ำเริ่มน้อย แต่ก็ยังทำให้เด็กๆ(ทั้งเด็กเล็กเด็กโต และที่กำลังจะไปเกิดเป็นเด็กใหม่) ได้สนุกสนาน แบบยังอยาก(เล่น) แต่ต้องจาก(กลับ)ก่อน เพราะต้องไปกางเต็นท์ต่อที่แพชาวเขื่อน ซึ่งก็ต้องกางกันตอนมืดๆ เหมือนกับทุกครั้งที่ผ่านมา

ค่ำคืนที่สายลมหนาวพัดแผ่วๆมา ท้องฟ้าที่มืดมิดถูกแต่งแต้มด้วยแสงแห่งดวงดาว เสียงของระลอกคลื่นที่ซัดมากระทบกับฝั่ง กับเสียงบรรเลงกีตาร์คลาสสิก ของจิ้งจอกเฒ่า ที่ทำให้ลานกางเต็นท์ริมเขื่อนกระเสียว กลายเป็นห้องแสดงออเคสตา ที่มีพวกเราเป็นผู้ร่วมวง ดวงดาวเป็นแสงไฟ มีนกหนู แมลง และปลาในเขื่อนเป็นผู้ฟัง (เพราะไม่มีใครอีกแล้วนอกจากพวกเรา)
กองไฟที่เด็กๆ ร่วมกันก่อไว้เมื่อตอนหัวค่ำ ค่อยๆมอดลง พร้อมกับเสียงเพลง เวลาของค่ำคืนนี้กำลังจะหมดไป จะเหลือไว้เพียงความทรงจำ กับภาพความงดงามที่เราได้พบ กับการเดินทางครั้งนี้ เป็นความงดงามของคำว่า .....มิตรภาพ

สิ่งดีๆที่ขาดหายไปสำหรับทริปนี้ ก็มี ครอบครัวพี่ฉี พี่ผอม พี่อ๊อด คุณเล็ก และเพื่อนๆที่เคยร่วมเดินทาง 
ขอบคุณสำหรับความน่ารักของพี่วิเชียร และอาหารอร่อยๆ ที่ด่านช้างแคมปิ้งเฮ้าส์
ขอบคุณพี่หมูสำหรับบรรยากาศดีๆริมเขื่อนกระเสียว ที่แพชาวเขื่อน