Bir Yolcu Diğerini Selamlarken Ayaküstü Söylenenler

Sıva bakalım kolları
Koca çocuk
Temizlik zamanı
Şimdi
Büyüterek gözlerini
Bozdurarak paralarını
Kimi zıplayarak
Kimi sürünerek
Ara sıra tökezleyerek
Ama aldırmayarak da bunlara
Her "yeniden"de
Odaklanarak
Yolun kendisine
Gel yine öyle
Bakışının yeşil ışıkları
Çalarak mora
Mora...
Nasıl da eğilimliydik sormaya
Sınamaya
Varoluşun olası anlamlarını
Düşlerin dayanıklılıklarını
Bırak bunları
Boyumuzu aşan
Olmadık alanları
Toz almakla başla
İşe, yani işte kendine
Döne döne
Dağıla derlene
Bir gün aniden
Düpedüz kendin!
Yol üstünde bir yerde
Belki kalabalığın tekinde
Hani şu burun kıvırdığın
Ortalama insanların içinde
Sen onların içinde
Onlar mı sana içerlemekte...
Boğazın ağrıyormuş
Şarkı söyleyemiyormuşsun
Bırakma diyorum, şu toz bezini
Sabaha kadar konuş benimle
Ellerini değdirerek geçtiğin kentlere
Adını andıran bir ırmaktır
Kim bilir, bulacağın
Bu acıya acıya akışın
Sade bozkır özleminden midir, şaştım
Az öteden
Ceviz ağacının altından
Desem ki sana:
"Kendi peşine düşmüşken
yolda kalan
yoldalığı seçen
Acaba sen misin?"
Sahi, ister misin...

İnci Güçer