LA EDZECO
Li vidis kiel pro la tempnebulo, finis
Li tiris sian barbon, bruis kaj blasfemis.
Sxi ne mortigxis; ecx se sucxus li infere
Li pensis: kun la domo mi bruligu sxin,
Li ne mortigis sxin, cxar inter rev' kaj ago
L' infanoj grandigxante vidis tiujn jarojn
Roterdamo 1910 |
HET HUWELIJK
Toen hij bespeurde hoe de nevel van den tijd
Hij vloekte en ging te keer en trok zich bij den baard
Maar sterven deed zij niet, al zoog zijn helse mond
Hij dacht: ik sla haar dood en steek het huis in brand.
Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad
Zo gingen jaren heen. De kindren werden groot Rotterdam 1910 |
Kiam li ekvidis kiel la nebulo de la tempo
en l' okuloj de lia edzino la fajrerojn venis estingi,
sxian vangojn estis aerdetruinta, sxian frunton estis fendinta,
tiam forturnis li sin kaj formangxegis sin pro bedauxro.
Li blasfemis kaj bruegis kaj tiris sin cxe la barbo
kaj mezuris sxin kun la rigardo, sed povis ne plu deziri,
li vidis la grandiozan/fieran pekon en diabldevo sxangxigxi
kaj kiel sxi levis la okulojn al li kiel mortanta cxevalo.
Sed morti faris sxi ne, ecx se sucxus lia infera busxo
la medolon el sxia ostaro, kiu sxin tamen restis porti.
Sxi kuragxis ne paroli plu, ne demandi au ne plendi,
kaj tremis kie sxi staris, sed vivis kaj restis sana.
Li pensis: mi batas sxin morta kaj brulegigas la domon.
Mi devas la sximajxon de miaj rigidaj piedoj lavi
kaj kuregi tra la fajro kaj tra akvo vadi
gxis cxe (unu) alia amatino en iu alia lando.
Sed mortbati faris li ne, cxar inter revo kaj faro
staras legxoj en la vojo kaj praktikaj malfacilajxoj,
kaj ankaux melankolieco, kiu neniu povas klarigi,
kaj kiu la vesperon venas, kiam oni dormi iras.
Tiel foriris jaroj. La infanoj farigxis grandaj
kaj vidis ke la viro kiun ili ilia patro nomis.
senmove kaj silente cxe la fajro sidanta,
(unu) senvirtan kaj teruran aspekton donis.
Nederlanda versio
Elsschot pagho