พระไตรปิฏกฉบับ ดับทุกข์

ธรรมรักษา

                TPD058

คนทำบาปในปัจจุบันได้รับทุกข์ก็มี สุขก็มี

 

พระพุทธเจ้า ประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน เมืองสาวัตถี ได้ตรัสกะภิกษุทั้งหลาย พอสรุปได้ว่า คนในโลกนี้แม้จะทำบาปเหมือนกัน แต่ในปัจจุบันนี้เอง บางคนก็ได้รับความทุกข์ บางคนก็ได้รับความสุข โดยทรงยกเอากรรมบถ ๑๐ มาเป็นตัวอย่าง พอสรุปเป็นใจความได้ดังนี้

 

๑.     บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นคนฆ่าสัตว์... ได้รับความทุกข์บ้าง ความเสียใจบ้าง เพราะการฆ่าสัตว์นั้นเป็นต้นเหตุ เมื่อตายไปย่อมเข้าถึงนรก

๒.   บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นคนฆ่าสัตว์... ได้รับความสุขบ้าง ความดีใจบ้าง เพราะการฆ่าสัตว์นั้นเป็นต้นเหตุ เมื่อตายไปย่อมเข้าถึงนรก

๓.   บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นคนเว้นจากการฆ่าสัตว์... ได้รับความเสียใจบ้าง เพราะการเว้นจากการฆ่าสัตว์นั้นเป็นต้นเหตุ เมื่อตายไปแล้วย่อมเข้าถึงสวรรค์

๔.   บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นคนเว้นจากการฆ่าสัตว์... พร้อมกับได้รับความสุขบ้าง ได้รับความสบายใจบ้าง เพราะการเว้นจากการฆ่าสัตว์เป็นต้นเหตุ เมื่อตายไปแล้ว ย่อมเข้าถึงสวรรค์.

 

มหาธรรมสมาทานสูตร ๑๒/๔๖๗

 

            อกุศลกรรมบถ ๑๐ คือ ๑.ฆ่าสัตว์ ๒.ลักทรัพย์ ๓. ผิดกาม ๔.พูดปด ๕.พูดส่อเสียด ๖.พูดคำหยาบ ๗.พูดเพ้อเจ้อ ๘.โลภมาก ๙.พยาบาท ๑๐.เห็นผิด

            ในที่นี้ได้ยกแต่เพียงข้อต้น คือการฆ่าสัตว์ หรือ ไม่ฆ่าสัตว์มาเป็นตัวอย่างเพียงข้อเดียว ส่วนกรรมบถ ข้ออื่น ๆ พึงทราบตามนัยนี้

            เหตุแห่งการกระทำกรรม ไม่ว่าจะทำด้วยดีใจหรือเสียใจ ย่อมได้รับผลโดยยุติธรรมเสมอกันหมด ทำดีย่อมได้รับผลดี ทำชั่วย่อมได้รับผลชั่ว แต่ผู้ที่มีปัญญาย่อมละเว้นจากการทำความชั่ว และจำประกอบแต่กรรมดีเท่านั้น

 

การเป็นคฤหัสถ์โดยไม่มีลูกเมีย (ผัว)

ก็เสมือนเป็นทหารไม่ได้ออกศึก