การเป็นอยู่ที่ไม่เสื่อม
แบบที่สอง

       ภิกษุ ท.! ภิกษุทั้งหลาย จักไม่เป็นผู้พอใจในการทำงานก่อสร้าง ไม่ประกอบความเป็นผู้พอใจใน การทำงานก่อสร้าง  อยู่เพียงใด,  ความเจริญก็เป็นสิ่งที่ภิกษุทั้งหลายหวังได้ ไม่มีความเสื่อมเลย อยู่ เพียงนั้น.

       ภิกษุ  ท.!  ภิกษุทั้งหลาย  จักไม่เป็นผู้พอใจในคุญ  ไม่ประกอบความเป็นผู้พอใจในการคุย อยู่ เพียงใด, ความเจริญก็เป็นสิ่งที่ภิกษุทั้งหลายหวังได้ ไม่มีความเสื่อมเลย อยู่เพียงนั้น.

       ภิกษุ  ท.!  ภิกษุทั้งหลาย จักไม่เป็นผู้พอใจในการนอน ไม่ประกอบความเป็นผู้พอใจในการนอน อยู่เพียงใด, ความเจริญก็เป็นสิ่งที่ภิกษุทั้งหลายหวังได้ ไม่มีความเสื่อมเลย อยู่เพียงนั้น.

       ภิกษุ ท.! ภิกษุทั้งหลาย จักไม่เป็นผู้พอใจในการจับกลุ่มคลุกคลีกัน ไม่ประกอบความเป็นผู้พอใจใน การจับกลุ่มคลุกคลีกัน  อยู่เพียงใด, ความเจริญก็เป็นสิ่งที่ภิกษุทั้งหลายหวังได้ ไม่มีความเสื่อมเลย อยู่ เพียงนั้น.

       ภิกษุ ท.! ภิกษุทั้งหลาย จักไม่เป็นผู้มีความปรารถอันเลวทราม ไม่ลุอำนาจแก่ความปรารถนา อันเลวทราม อยู่เพียงใด, ความเจริญก็เป็นสิ่งที่ภิกษุทั้งหลายหวังได้ ไม่มีความเสื่อมเลย อยู่เพียงนั้น.

       ภิกษุ  ท.!  ภิกษุทั้งหลาย  จักไม่เป็นผู้มีมิตรชั่ว  สหายชั่ว เพื่อนเกลือชั่ว อยู่เพียงใด, ความ เจริญก็เป็นสิ่งที่ภิกษุทั้งหลายหวังได้ ไม่มีความเสื่อมเลย อยู่เพียงนั้น.

       ภิกษุ  ท.!  ภิกษุทั้งหลาย จักไม่เป็นผู้หยุดเลิกเสียในระหว่างเนื่องจากได้บรรลุคุณวิเศษสักเล็ก น้อยแล้ว อยู่เพียงใด, ความเจริญก็เป็นสิ่งที่ภิกษุทั้งหลายหวังได้ ไม่มีความเสื่อมเลย อยู่เพียงนั้น.

บาลี พระพุทธภาษิต สตฺตก. อํ. ๒๓/๒๓/๒๒.