ผู้มีธรรมเป็นเครื่องอยู่ผาสุก

       ภิกษุ ท.! ธรรมเป็นเครื่องอยู่ผาสุกห้าอย่างเหล่านี้. ห้าอย่างอะไร บ้างเล่า? ห้าอย่างคือ :-

       (๑)  การทำซึ่งประกอบด้วยเมตตา ที่ภิกษุในธรรมวินัยนี้เข้าไปตั้งไว้เฉพาะแล้ว ในเพื่อนผู้ ประพฤติพรหมจรรย์ด้วยกันทั้งหลาย ทั้งในที่แจ้งทั้งในที่ลับ
       (๒) การพูดซึ่งประกอบด้วยเมตตา ที่เธอเข้าไปตั้งไว้เฉพาะแล้ว ในเพื่อนผู้ประพฤติพรหมจรรย์ ด้วยกันทั้งหลาย ทั้งในที่แจ้งทั้งในที่ลับ.
       (๓) การคิดซึ่งประกอบด้วยเมตตา ที่เธอเข้าไปตั้งไว้เฉพาะแล้ว ในเพื่อนผู้ประพฤติพรหมจรรย์ ด้วยกันทั้งหลาย ทั้งในที่แจ้งทั้งในที่ลับ.
       (๔)  ศีลเหล่าใดซึ่งเป็นศีลไม่ขาด ไม่ทะลุ ไม่ด่าง ไม่พร้อย เป็นไท ผู้รู้สรรเสริญ ไม่ถูกแตจะ ต้องด้วยตัณหาทิฏฐิ และเป็นไปพร้อมเพื่อสมาธิ, เธอเป็นอยู่อย่างผู้มีศีลเสมอกัน ด้วยศีลทั้งหลายเช่นนั้น ในเพื่อนผู้ประพฤติกรหมจรรย์ด้วยกันทั้งหลาย ทั้งในที่แจ้งทั้งในที่ลับ.
       (๕) ความเห็นอันใดซึ่งเป็นความเห็นอันประเสริฐ เป็นความเห็นที่ผลักดันไปในทางที่ถูก ย่อมนำ ไป     เพื่อความสิ้นทุกข์โดยชอบแก่ผู้ทำตามความเห็นนั้น,    เธอเป็นอยู่อย่างผู้มีความเห็นเสมอกัน ด้วยความเห็นเช่นนั้น ในเพื่อนผู้ประพฤติพรหมจรรย์ด้วยกันทั้งหลาย ทั้งในที่แจ้งทั้งในที่ลับ.

       ภิกษุ ท.! ธรรมเป็นเครื่องอยู่ผาสุกห้าอย่างเหล่านี้แล.

บาลี พระพุทธภาษิต ปญฺจก. อํ. ๒๒/๑๔๙/๑๐๕.