อัฏฐังคิกมรรคที่เอียงไปนิพพาน

       ภิกษุท.! ลำแม่น้ำคงคา ลุ่มไปทางทิศตะวันออก ลาดไปทางทิศตะวันออก เทไปสู่ทิศตะวันออก ข้อ นี้แม้ฉันใด; ภิกษุท.! ภิกษุอบรม อริยอัฏฐังคิกมรรคอยู่ กระทำอริยอัฏฐังคิกมรรคให้มากอยู่ ก็ย่อมเป็นผู้ ลุ่มไปทางนิพพาน ลาดไปทางนิพพาน เทไปสู่นิพพาน ฉันนั้นเหมือนกัน.

       ภิกษุท.!  ภิกษุ  อบรมอริยอัฏฐังคิกมรรค กระทำอริยอัฏฐังคิกมรรค ให้มากอยู่ ย่อมเป็นผู้ลุ่มไป ทางนิพพาน ลาดไปทางนิพพาน เทไปสู่นิพพาน เป็นอย่างไรเล่า?

       ภิกษุท.! ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมอบรมสัมมาทิฏฐิ, ย่อมอบรมสัมมากัปปะ, ย่อมอบรมสัมมาวาจา, ย่อมอบรมสัมมากัมมันตะ,  ย่อมอบรมสัมมาอาชีวะ,  ย่อมอบรมสัมมาวายามะ,  ย่อมอบรมสัมมาสติ, ย่อมอบรมสัมมาสมาธิ, ชนิดที่อาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ อาศัยนิโรธ น้อมไปสู่ความปล่อยวาง.

       ภิกษุท.!  ภิกษุ อบรมอริยอัฏฐังคิกมรรคอยู่ กระทำอริยอัฏฐังคิกมรรคให้มากอยู่ ย่อมเป็นผู้ลุ่มไป ทางนิพพาน ลาดไปทางนิพพาน เทไปสู่นิพพาน ด้วยอาการอย่างนี้แล.

บาลี พระพุทธภาษิต มหาวาร. สํ. ๑๙/๔๘/๑๘๓ - ๔.