ฉันอาหารวันละหนเดียว

       ภิกษุ ท.! เรายอ่มฉันโภชนะแต่ในที่นั่งแห่งเดียว (คือฉันหนเดียว ลุกขึ้นแล้วไม่ฉันอีกในวันนั้น). ภิกษุ  ท.!  เมื่อเราฉันโภชนะแต่ในที่นั่งแห่งเดียวอยู่  ย่อมรู้สึกความเป็นผู้มีอาพาธน้อย มีทุกข์น้อย มี ความเบากาย กระปรี้กระเปร่า มีกำลัง และมีความผาสุกด้วย.

       ภิกษุ  ท.!  มาเถิด, แม้พวกเธอทั้งหลาย ก็จงฉันโภชนะแต่ในที่นั่งแห่งเดียว. ภิกษุ ท.! พวก เธอทั้งหลาย  เมื่อฉันโภชนะแต่ในที่นั่งแห่งเดียวอยู่ จักรู้สึกความเป็นผู้มีอาพาธน้อย มีทุกข์น้อย มีความ เบากาย กระปรี้กระเปร่า มีกำลัง และมีความผาสุกด้วย

บาลี พระพุทธภาษิต กกจูปมสูตร มู. ม. ๑๒/๒๕๑/๒๕๖.