การเป็นอยู่อย่างบรรพชิต

       ภิกษุ  ท.! เราอนุญาตให้ผู้ทำการให้อุปสมบท พึงบอกนิสัยสี่ (แก่ผู้อุปสมบทแล้ว) ดังนี้ว่า :-

       "กรบรรพชา อาศัยการบริโภคคำข้าวที่หาได้ด้วยกำลังปลีแข้ง; เธอพึงทำความอุตสาหะในสิ่งนั้น ตลอดชีวิต.  ลาภที่เกิดขึ้นเป็นพิเศษที่พึงรับได้ คือ อาหารที่ถวายสงฆ์, อาหารที่เฉพาะสงฆ์ การนิมนต์ เพื่อฉันอาหาร,  อาหารที่ถวายตามสลาก,  อาหารที่ถวายในปักษ์,  อาหารที่ถวายในวันอุโบสถ และ อาหารที่ถวายในวันขึ้นหือแรมหนึ่งค่ำ.

       "การบรรพชา อาศัย (การนุ่งห่ม) ผ้าบังสุกุลจีวร; เธอพึงทำความอุตสาหะในสิ่งนั้นตลอดชีวิต. ลาภที่เกิดขึ้นเป็นพิเศษที่พึงรับได้  คือ  ผ้าเปลือกไม้, ผ้าฝ้าย, ผ้าไหม, ผ้าขนสัตว์, ผ้าป่าน และผ้า แกมกันหลายอย่าง.

       "การบรรพชา   อาศัยโคนต้นไม้เป็นที่อยู่อาศัย;  เธอพึงทำความอุตสาหะในสิ่งนั้น  ตลอดชีวิต ลาภที่เกิดขึ้นเป็นพิเศษที่พึงรับได้ คือ วิหาร, เรือนมุงแถบเดียว, เรือนชั้น, เรือนโล้น และถ้ำ.

       "การบรรพชา อาศัยยาอันประกอบขึ้นด้วยมูตรเน่า; เธอพึงทำความอุตสาหะในสิ่งนั้น ตลอดชีวิต. ลาภที่เกิดขึ้นเป็นพิเศษที่พึงรับได้ คือ เนยใส, เนยข้น, น้ำมัน, น้ำผึ้ง, และน้ำอ้อย ดังนี้.

บาลี พระพุทธภาษิต มหาขันธกะ มหา. วิ. ๔/๑๐๖/๘๗.