เถระเสีย^๑

       ภิกษุ  ท.! ในกาลยืดยาวฝ่ายอนาคต จักมีภิกษุทั้งหลาย ซึ่งมิได้อบรมกาย มิได้อบรมศีล มิ ได้อบรมจิตและมิได้อบรมปัญญา,เธอทั้งหลายทั้งที่เป็นเช่นนั้นอยู่  ทั้งที่  เป็นภิกษุชั้นเถระแล้ว จัก เป็นผู้ชอบทำการสะสมบริกขาร ประพฤติย่อหย่อนในไตรสิกขา เป็นผู้นำในทางทราม ไม่เหลียวแล ในกิจแห่งวิเวกธรรม  ไม่ปรารถความพียรเพื่อถึงสิ่งที่ยังไม่ถึง เพื่อบรรลุสิ่งที่ยังไม่บรรลุ เพื่อทำ ให้แจ้งในสิ่งที่ยังไม่ทำให้แจ้ง.  ผู้บวชในภายหลัง ได้เห็นเถระเหล่านั้นทำเป็นแบบแผนเช่นนั้นไว้ ก็ถือเอาไปเป็นแบบอย่าง  จึงทำให้เป็นผู้ชอบทำการสะสมบริกขารบ้าง  ประพฤติย่อหย่อนใน ไตรสิกขา เป็นผู้นำในทางทราม ไม่เหลียวแลในกิจแห่งวิเวกธรรม ไม่ปรารถความเพียรเพื่อถึงสิ่ง ที่ยังไม่ถึง  เพื่อบรรลุสิ่งที่ยังไม่บรรลุ เพื่อทำให้แจ้งในสิ่งที่ยังไม่ทำให้แจ้ง, ตาม ๆ กันสืบไป. ภิกษุ ท.! ด้วยอาการอย่างนี้เอง วินัยมีมลทิน เพราะธรรมมีมลทิน; ธรรมมีมลทิน เพราะวินัยมีมลทิน. นี้  เป็นอนาคตภัยที่ยังไม่เกิดขึ้นในบัดนี้  แต่จักเกิดขึ้นในเวลาต่อไป. พวกเธอทั้งหลายพึงสำนึกไว้ ครั้นได้สำนึกแล้ว ก็พึงพยายามเพื่อกำจัดภัยนั้นเสีย.

๑. บาลี พระพุทธภาษิต ปญฺจก. อํ. ๒๒/๑๒๓/๗๙, ตรัสแก่ภิกษุทั้งหลาย.