ฉิบหายเพราะปลาร้าย

       ภิกษุ ท.! ภัย อันเกิดแต่ปลาร้าย เป็นอย่างไรกันเล่า?

       ภิกษุ ท.! ในกรณีนี้คือ คนบางคนมีศรัทธา ออกบวชจากเรือน ไม่เกี่ยวข้องด้วยเรือน เพราะคิด เห็นว่า "เราถูกความเกิด ความแก่ ความตาย ความโศก ความร่ำไรรำพัน ความทุกข์กาย ความทุกข์ ใจ  ความคับแค้นใจครอบงำเอาแล้ว  เป็นคนตกอยู่ในกองทุกข์  มีทุกข์อยู่เฉพาะหน้าแล้ว  ทำไฉนการทำที่สุดแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้  จะปรากฏมีได้"  ดังนี้.  ครั้นบวชแล้ว  เวลาเช้าเธอครองจีวร ถือ บาตร  เข้าไปบิณฑบาตในย่านหมู่บ้านหรือนิคม  ไม่รักษากาย ไม่รักษาวาจา ไม่รักษาจิต ไม่กำหนดสติ ไม่สำรวมอินทรีย์.  ในที่นั้น  ๆ เธอได้เห็นมาตุคาม (หญิงชาวบ้าน) ที่ห่มชั่วนุ่งชั่ว, เมื่อเธอเห็น มาตุคามที่ห่มชั่วนุ่งชั่ว ราคะก็เสียบแทงจิตของเธอ;  เธอมีจิตถูกราคะเสียบแทงแล้ว  ก็บอกเลิกสิกขา หมุนกลับคืนไปสู่เพศต่ำแห่งคฤหัสถ์.

       ภิกษุ ท.! ภิกษุชนิดนี้ เรียกว่า ผู้กลัวภัย อันเกิดแต่ปลาร้าย แล้วจึงบอกเลิกสิกขา หมุนกลับคืนไป สู่เพศต่ำแห่งคฤหัสถ์.

       ภิกษุ ท.! คำว่า ภัย อันเกิดแต่ปลาร้ายนี้ เป็นคำแทนชื่อสำหรับเรียกมาตุคาม (หญิงชาวบ้าน).

       ภิกษุ ท.! นี้เรียกว่า ภัย อันเกิดแต่ปลาร้าย แล.