ฉิบหายเพราะวังวน

       ภิกษุ ท.! ภัย อันเกิดแต่วังวน เป็นอย่างไรเล่า?

       ภิกษุ ท.! ในกรณีนี้คือ คนบางคนมีศรัทธา ออกบวชจากเรือน ไม่เกี่ยวข้องด้วยเรือน เพราะคิด เห็นว่า "เราถูกความเกิด ความแก่ ความตาย ความโศก ความร่ำไรรำพัน ความทุกข์กาย ความทุกข์ ใจ  ความคับแค้นใจครอบงำเอาแล้ว  เป็นคนตกอยู่ในกองทุกข์  มีทุกข์อยู่เฉพาะหน้าแล้ว  เวลาเช้า เธอครองจีวร ถือบาตร เข้าไปบิณฑบาตในย่านหมู่บ้านหรือนิคม ไม่รักษากายไม่รักษาวาจา  ไม่รักษาจิต  ไม่กำหนดสติ ไม่สำรวมอินทรีย์. ในที่นั้นๆ เธอได้เห็นคฤหบดีหรือบุตร คฤหบดี ผู้อิ่มเอิบ เพียบพร้อมด้วยกามคุณทั้งห้า ให้เขาบำเรออยู่. เธอนั้น กลับหวนระลึกไปว่า "เมื่อ ก่อน เราเป็นคฤหัสถ์ครองเรือน ก็เป็นผู้อิ่มเอิบ เพียบพร้อมด้วยกามคุณทั้งห้า ให้เขาบำเรออยู่. ทรัพย์ สมบัติในสกุลของเราก็มีอยู่ และเราก็อาจบริโภคทรัพย์สมบัติพลางทำบุญพลาง, อย่ากระนั้นเลย เราบอก เลิกสิกขา หมุนกลับคืนไปสู่เพศต่ำแห่งคฤหัสถ์ บริโภคทรัพย์สมบัติพลางทำบุญพลางเถิด" ดังนี้, เธอก็บอก เลิกสิกขา หมุนกลับคืนไปสู่เพศต่ำแห่งคฤหัสถ์.

       ภิกษุ ท.! ภิกษุชนิดนี้ เรียกว่า ผู้กลัวภัย อันเกิดแต่วังวน แล้วจึงบอกเลิกสิกขา หมุนกลับคืนไปสู่ เพศต่ำแห่งคฤหัสถ์.

       ภิกษุ ท.! คำว่า ภัย อันเกิดแต่วังวนนี้ เป็นคำแทนชื่อสำหรับเรียกกามคุณทั้งห้า.

       ภิกษุ ท.! นี้ เรียกว่า ภัย อันเกิดแต่วังวน แล.

บาลี พระพุทธภาษิต จตุกฺก. อํ. ๒๑/๑๖๗/๑๒๒.