พระถูกฆ่า

       เกสี! เราก็ฝึกด้วยวิธีละมุนและม่อมบ้าง ด้วยวิธีรุนแรงบ้าง ด้วยทั้งสองวิธีประกอบกันบ้าง เช่น เดียวกับท่านฝึกม้าเหมือนกัน.---ฯลฯ---

       "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ!  ถ้าคนผู้นั้นไม่รับการฝึกทั้ง ๓ วิธีนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า จะทรงทำแก่ เขาอย่างไร?" นายเกสีนักฝึกม้ามีชื่อเสียงทูลถาม.

       เกสี ถ้าคนผู้นั้น ไม่รับการฝึกด้วยวิธีละมุนลุม่อม ไม่รับการฝึกด้วยวิธีรุนแรง และไม่รับการฝึกด้วย วิธีทั้งสองบวกกัน เราก็ฆ่าเขาเสีย เช่นเดียวกับท่านเหมือนกัน

       "การฆ่า ไม่ควรแก่พระผู้มีพระภาคเจ้ามิใช่หรือพระเจ้าจ้า! ไฉนจึงรับสั่งว่า "เราก็ฆ่าเขาเสีย กระนี้เล่า"

       จริง  เกสี! การฆ่า ไม่ควรแก่ตถาคต, แต่ว่า คนผู้ใด ไม่รับการฝึกด้วยวิธีละมุนละม่อม ไม่รับ การฝึกด้วยวิธีรุนแรง  และไม่รับการฝึกด้วยทั้งสองวิธีบวกกัน  ตถาคตก็ไม่นับคนผู้นั้นว่า เป็นคนที่พึงว่า กล่าวสั่งสอนต่อไป,  ทั้งเพื่อพรหมจารีผู้รู้ทั้งหลายก็ไม่นับคนผู้นั้น ว่าเป็นคนที่จะพึงว่ากล่าวสั่งสอนด้วย. นี่แน่ะเกสี! ข้อที่ตถาคตไม่นับคนผู้นั้น ว่าเป็ฯคนที่จะพึงว่ากล่าวสั่งสอน ว่ากล่าวสั่งสอนด้วยนั้น นั่นชื่อว่า เป็นการฆ่าเสียอย่างสนิททีเดียวในวินัยของพระอริยเจ้า.

       "นั่น ชื่อว่าเป็นการฆ่าเสียอย่างสนิทแน่ พระเจ้าข้า!..." นายเกสีทูล.

บาลี พระพุทธภาษิต จตุกฺก. อํ. ๒๑/๑๕๑-๒/๑๑๑, ตรัวแก่นายเกสีนักฝึกม้า.