นกแก้ว นกขุนทอง

       ภิกษุท.! ภิกษุในกรณีนี้ ย่อมเล่าเรียนปริยัติธรรม (นานาชนิด) คือ สุตตะ เคยยะ เวยยากรณะ คาถา  อุทาน  อิติวุตตกะ ชาติกะ อัพภูตธัมมะ เวทัลละ; แต่เธอไม่รู้ความหมายอันยิ่งแห่งธรรมนั้น ๆ ด้วยปัญญา. ภิกษุนี้เราเรียกว่า ผู้มากด้วยปริยัติ (นักเรียน) ยังมิใช่ธรรมวิหารี (ผู้อยู่ด้วยธรรม)

       อีกอย่างหนึ่ง,  ภิกษุแสดงธรรมตามที่ได้ฟังได้เรียนมา  แก่คนอื่นโดยพิสดาร, แต่เธอไม่รู้ความ หมายอันยิ่งแห่งธรรมนั้น  ๆ  ด้วยปัญญา. ภิกษุนี้ เราเรียกว่า ผู้มากด้วยการบัญญัติ (นักแต่ง) ยังมิใช่ ธรรมวิหารี (ผู้อยู่ด้วยธรรม)

       อีกอย่างหนึ่ง,  ภิกษุทำการสาธยายธรรม  ตามที่ได้ฟังได้เรียนมา  โดยพิสดาร,  แต่เธอไม่รู้ ความหมายอันยิ่งแห่งธรรมนั้น ๆ ด้วยปัญญา. ภิกษุนี้ เราเรียกว่า ผู้มากด้วยการสด (นักสวด) ยังมิใช่ ธรรมวิหารี (ผู้อยู่ด้วยธรรม)

       อีกอย่างหนึ่ง,  ภิกษุคิดพล่านไปในธรรม  ตามที่ได้ฟังได้เรียนมา, แต่เธอไม่รู้ความหมายอันยิ่ง แห่งธรรมนั้น ๆ ด้วยปัญญา. ภิกษุนี้ เราเรียกว่า ผู้มากด้วยการคิด (นักคิด) ยิ่งมิใช่ธรรมวิหารี (ผู้อยู่ ด้วยธรรม)

บาลี พระพุทธภาษิต ปญฺจก. อํ. ๒๒/๑๐๐/๗๔, ตรัสแก่ภิกษุรูปหนึ่งผู้ทูลถามเรื่องนี้.