เมื่อโจรกำเริบ
ภิกษุ ท.! คราวใด พวกโจรมีกำลัง พระราชาเสื่อมกำลัง, คราวนั้น ทั้งพระราชาเองก็ หมดความผาสุก ที่จะเข้าใน ออกนอก หรือจะมีใช้บอกไปยังชนบทปลายแดด; ถึงแม้พวกพราหมณ์และคฤหบดีก็หมดความสะดวกที่จะเข้าในออกนอก หรือที่จะอำนวย การงานนอกเมือง. ข้อนี้ฉันใด;
ภิกษุ ท.! คราวใด พวกภิกษุลามกมีกำลัง และหมู่ภิกษุผู้มีศิลเป็นที่รักเสื่อมกำลัง; คราวนั้น หมู่ ภิกษุผู้มีศีลเป็นที่รัก จำต้องเป็นผู้นิ่ง เงียบเชียบอยู่ในท่ามกลางสงฆ์ หรือถึงกับต้องไปอยู่ตามชนบท ชายแดน; ฉันนั้นเหมือนกัน
ภิกษุ ท.! เหตุเช่นนี้ มีขึ้นเพื่อไม่เป็นประโยชน์แก่คนจำพวกมากเลย กลับทำให้มหาชน ขาดความสะดวกสบาย เป็นความเสียหายแก่มหาชนเป็นอันมาก และทั้งเป็นความทุกข์ ไม่เกื้อกูลแก่ เทวดาและมนุษย์ทั้งหลายทั่วกัน แล.
บาลี พระพุทธภาษิต ทุก. อํ. ๒๐/๘๗/๒๘๔, ตรัสแก่ภิกษุทั้งหลาย.