เมื่อโจรกำเริบ

       ภิกษุ  ท.!  คราวใด  พวกโจรมีกำลัง  พระราชาเสื่อมกำลัง,  คราวนั้น ทั้งพระราชาเองก็ หมดความผาสุก ที่จะเข้าใน ออกนอก หรือจะมีใช้บอกไปยังชนบทปลายแดด;  ถึงแม้พวกพราหมณ์และคฤหบดีก็หมดความสะดวกที่จะเข้าในออกนอก หรือที่จะอำนวย การงานนอกเมือง. ข้อนี้ฉันใด;

       ภิกษุ  ท.! คราวใด พวกภิกษุลามกมีกำลัง และหมู่ภิกษุผู้มีศิลเป็นที่รักเสื่อมกำลัง; คราวนั้น หมู่ ภิกษุผู้มีศีลเป็นที่รัก  จำต้องเป็นผู้นิ่ง เงียบเชียบอยู่ในท่ามกลางสงฆ์ หรือถึงกับต้องไปอยู่ตามชนบท ชายแดน; ฉันนั้นเหมือนกัน

       ภิกษุ   ท.!   เหตุเช่นนี้   มีขึ้นเพื่อไม่เป็นประโยชน์แก่คนจำพวกมากเลย  กลับทำให้มหาชน ขาดความสะดวกสบาย  เป็นความเสียหายแก่มหาชนเป็นอันมาก  และทั้งเป็นความทุกข์  ไม่เกื้อกูลแก่ เทวดาและมนุษย์ทั้งหลายทั่วกัน แล.

บาลี พระพุทธภาษิต ทุก. อํ. ๒๐/๘๗/๒๘๔, ตรัสแก่ภิกษุทั้งหลาย.