Voorjaarsmoeheid?

Het is prachtig weer geweest, de afgelopen dagen.  Voor de eerste keer dit jaar. En in huize Hansje is dat een reden om eens flink van leer te trekken, en met name de tuin eens flink onder handen te nemen.
Nou ben ik niet zo`n tuinman, in feite heb ik een bloedhekel aan alle tuinierklusjes, maar zo af en toe, zo heel af en toe, kriebelt het tóch. En dan is er geen houden aan, dan moet en zal de tuin op orde worden gebracht.
De woensdag is daar een ideale dag voor, Alex is werken, Reggie naar school, en Hansje heeft een vrije dag. Alleen Nina is van de partij, en eigenlijk is zij geen partij. Ze doet altijd zoveel mogelijk haar best om vooral niet in de weg te staan. Ze wil het liefst helpen, en waarachtig lukt haar dat ook nog wonderwel.
De weergoden hadden we mee, dus al heel rap had ik besloten om vandaag maar eens flink tekeer te gaan, teneinde Alex een beetje te verrassen.
Afijn, Reggie eerst naar school gebracht, en daarna met grote spoed huiswaarts. Nina al op de fiets verteld, wat de bedoeling was van vandaag.
“Papa gaat vandaag in de tuin werken, doet Nina een beetje meehelpen?”
Een langgerekt “Jaaaaa”  geeft aan dat Nina wel oren heeft naar dit plannetje. Thuis gekomen eerst de laarsjes aan, en dan eens even kijken wat we als eerste onder handen zullen nemen. Hmm, de voortuin heeft het hardst een grondige beurt nodig. Het onkruid groeit bijna tot aan de vensterbank, dus maar eens eerst de schoffel, hark en spade uit de garage gehaald. Nina`s schepje gaat ook mee, en ook het kinderharkje wordt uit het vet gehaald. De tuin in, en al rap gaat de schoffel door het zand en vliegen de onkruidpollen door de lucht. Ook Nina doet driftig haar best en  binnen de kortste keren zit haar gezicht onder de zand en smurrie.
“Het gaat goed, hč papa?” , lacht ze me toe. Jawel hoor, het gaat uitstekend. Ik haal de GFT-container tevoorschijn, teneinde de berg onkruid op een verantwoorde manier op te ruimen. Nina moet natuurlijk meehelpen, en uiteraard knikkert zij de helft van het afval weer terug op de stoep, zodat ik uiteindelijk nog meer werk heb. Nou, de voortuin ziet er in ieder geval weer pico-bello uit, zeker als ik er ook nog eens de hark heb doorgehaald, het mag nu gerust Pasen worden.
Ik kijk eens om me heen om eens te bekijken welke klus de volgende wordt. Mijn oog valt op het gras van de achtertuin en de zijtuin. Oeps, dat moet nodig eens gemaaid worden. Derhalve maar eens de mechanische gazonmaaier in de garage opgezocht (jawel, gemak dient de mens), de verlengkabel eraan, en het apparaat gromt vriendelijk door de tuin. Hansje er achteraan, en weldra gaat het grasveld er weer als een biljartlaken uitzien. In al mijn ijver ben ik Nina even uit het oog verloren, en als ik me dat realiseer, is het al te laat. Nina zit midden in de zojuist prachtig achtergelaten voortuin met haar fietsje en crosst gedecideerd baantjes om de heiplanten. “Nina!!!!”, ze schrikt ervan als ik boos op haar afkom. Shit, kan ik weer opnieuw harken.  Nina uit de tuin gedelegeerd, en opnieuw de hark ter hand genomen om het vernielde te herstellen. Dan maar weer verder met het gras, en Nina wil wederom meehelpen. Dat mag. Ze loopt voor me en kan net bij de stang van het handvat van de gazonmaaier. Gelukkig kan ik zelf de stroomtoevoer in de hand houden, zodat dat in ieder geval geen ongelukken oplevert. Gestaag lopen we gezamenlijk door de tuin en het grasveld verandert van een weiland in een voetbalveld. Dan moet het gras bij elkaar geharkt worden, en uiteraard is dat ook een klusje voor ons beiden. In al haar enthousiasme harkt Nina meer gras uit elkaar dan bij elkaar, maar och, de gezellige extra werk dat ze me brengt.  Het wordt pas irritant