Adına çok şey söylendi, çok şey yazıldı ama neydi sevgi? Bir okyanustu  sevgi insanlaryn masmavi
 sularının büyüsüne kapıldığı ve her akıntıda bir gönülden diğerine taşıdığı... Kimi zaman hüzün, kimi
 zaman  bir  yaşam ve bazen ufak  bir gülümsemeydi...  Bir çok  hikayesi  vardı  Adem  ile  Havva'dan,
 Kerem ile Aslı'dan, Romeo ve Julliet'ten kalan.  Zaman zaman  ayrılıktı, kimi  zamankavu?maktı. En
 umutsuz  anynda  mutlu  olmaktı  ya  da  en mutlu   anynda  a?lamak.  Yaşamak  hayatın  doğasındaydı,
 sevgiyse insanın kalbinde,  yüreğinde...  O hiç bitmedi,   tükenmedi.Hep ve her zaman var oldu ve var
 olmaya da devam edecekti. Çünkü sevgi için iki kalp yeterdi.  Ve bu iki kalbi, bu sevgiyi yenebilecek
 hiçbir güç yoktu... Hiçbirzaman da olmayacaktı;

ANA SAYFA