Το Pug είναι μία από τις αρχαιότερες φυλές στον κόσμο αφού η ιστορία του ξεκινά πριν από τουλάχιστον 2500 χρόνια. Πάντα αποτελούσε κατοικίδιο ζώο που υπηρετούσε πιστά τον άνθρωπο. Η αλήθεια για την πραγματική προέλευση της φυλής αυτής καλύπτεται από πέπλο μυστηρίου αλλά πολλοί πιστεύουν πως έχει πολλές κοινές ρίζες με τα Πεκινουά και η καταγωγή του προέρχεται από τα βάθη της Ανατολής. Η επικρατέστερη άποψη υποστηρίζει πως τα Pug είχαν για συντροφιά οι Βουδιστές μοναχοί στο Θιβέτ. Λέγεται πως την εποχή εκείνη υπήρχαν τρεις τύπο βραχυκεφαλικών σκύλων: το Lion Dog, το Πεκινουά και το Lo-sze, που φαίνεται πως ήταν το αρχαίο Pug. Οι περιγραφές εκείνων των σκύλων με τα μεγάλα μάτια, τα εκφραστικά και με ρυτίδες πρόσωπά τους δεν απέχουν πολύ από τα Pug όπως τα ξέρουμε σήμερα. Θα μπορούσε να πει κανείς πως τα μικρά αυτά σκυλιά έμοιαζαν με μικρόσωμα βραχυκέφαλα Θιβετιανά Μάστιφ ή με μια ψηλότερη, λειότριχη έκδοση των Πεκινουά. Μετά την Κίνα τα σκυλιά αυτά έκαναν την εμφάνισή τους στην Ιαπωνία. Άνθρωποι που γύριζαν τον κόσμο ασχολούμενοι με το εμπόριο φαίνεται πως έφεραν τα πρώτα Pug πριν τον 16ο αιώνα από την Άπω Ανατολή στην Ευρώπη, και ειδικότερα στην Ολλανδία, όπου έγιναν πολύ δημοφιλή στη βασιλική αυλή του House of Orange. Μάλιστα έγιναν τα επίσημα σκυλιά της αυλής όταν το 1572 έσωσαν την ζωή του πρίγκιπα Williams, προειδοποιώντας τον για την εισβολή των Ισπανών στο Hermingny. Ο Pompey, το ασημένιο Pug, κοιμόταν δίπλα στον πρίγκιπα και μόλις αντιλήφθηκε τους στρατιώτες που πλησίαζαν για να τον σκοτώσουν, τον ξύπνησε και τότε αυτός πρόλαβε να διαφύγει και να σωθεί. Από τότε είχε πάντα στο πλευρό του ένα Pug και μετά τον θάνατό του το 1584 ένα ομοίωμά του με τον αγαπημένο του σκύλο στα πόδια του, κοσμεί τον τάφο του στη Delf Cathedral. Τα Pug τα έφερε στην Αγγλία ο William Π όταν έφτασε στο Torbay για να στεφθεί βασιλιάς της Αγγλίας και σύντομα έγιναν πολύ δημοφιλή στη χώρα αυτή. Στην αρχή ήταν γνωστά τα υπόξανθα Pug και σε αυτό συνέβαλαν πολύ δύο λάτρεις της φυλής, η Lady Willoughbyde Everby of Greenthorpe και ο Morrison of Watham Green. Τα μαύρα Pug τα έφερε στην Αγγλία πολλά χρόνια αργότερα η Lady Brassey. Μαζικότερη εισαγωγή δειγμάτων της φυλής στην Αγγλία έγινε το 1860 οπότε Βρετανοί στρατιώτες που λεηλάτησαν το παλάτι στο Peking έφεραν μαζί όταν επέστρεψαν τα Pug και Πεκινουά. Αυτή ήταν η πρώτη φορά μετά τον 16ο αιώνα που έγινε τόσο μαζική εξαγωγή σκύλων από την Κίνα. Μέχρι το 1790 η φυλή είχε διαδοθεί και στην Γαλλία όπου η Ιωσηφίνα, η γυναίκα του Ναπολέοντα, μετέφερε κρυφά κάτω από το κολάρο του Pug της «Fortune» μηνύματα στον άντρα της όσο αυτός ήταν κρατούμενος στις φυλακές Les Carmes. Ο Fortune μάλιστα φαίνεται πως ήταν αρκετά κυριαρχικός απέναντι στο αφεντικό του, αφού λέγεται πως δάγκωσε τον Ναπολέοντα όταν αυτός μπήκε στην κρεβατοκάμαρά τους την πρώτη νύχτα του γάμου τους. Είναι πιθανό τα πρώτα Pug να ήταν μεγαλύτερα σε μέγεθος από τα σημερινά και μπορεί να συνέβαλαν στη δημιουργία άλλων βραχυκεφαλικών φυλών στην Ευρώπη, όπως για παράδειγμα είναι τα Αφφενπινστερ ή τα Αγγλικά Μπουλντόγκ. Για την προέλευση του ονόματος της φυλής έχουν προταθεί διάφορες απόψεις και ο καθένας μπορεί να υποστηρίξει όποια του φαίνεται καλύτερη και πιο πειστική. Κάποιοι πιστεύουν ότι προέρχεται από το λατινικό pugnus, που σημαίνει γροθιά, γιατί περιγράφει το σχήμα του σκύλου. Άλλοι υποστηρίζουν ότι προέρχεται από τον αρχαίο Αγγλικό όρο pugg, ο οποίος περιγράφει κάποιον πολύ αγαπητό και χρησιμοποιούταν στην Αγγλία πολύ πριν την άφιξη της φυλής. Μια τρίτη άποψη λέει πως το όνομα Pug Dog το πήραν εξαιτίας της ομοιότητάς τους με τις μαϊμούδες Pug που ήταν δημοφιλής σαν κατοικίδια στις αρχές του 1700 και στις οποίες έμοιαζαν λόγω της έκφρασης του προσώπου τους. Έτσι ο όρος Pug Dog χρησιμοποιούταν για να διαφοροποιηθούν από τις μαϊμούδες αυτές. Στην Ολλανδία τα Pug είναι γνωστά με την ονομασία «Mopshond» που στα ολλανδικά σημαίνει μουρμουρίζω, ενώ στη Γερμανία καλούνται Mops και στην Γαλλία Carlin. Το πρώτο πρότυπο της φυλής διατυπώθηκε το 1883, οπότε και αναγνωρίστηκε η φυλή στην Αγγλία, ενώ δύο χρόνια αργότερα αναγνωρίστηκε και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ανοίγοντας τον δρόμο για την καθιέρωση της φυλής. Ένα ρητό που περιγράφει απόλυτα τα Pug και συμπεριλαμβάνεται στο πρότυπο της φυλής είναι το «multum in parvo» που σημαίνει ένας πληθωρικός σκύλος σε μικρό πακέτο. Με αυτές τις λίγες λέξεις περιγράφεται τέλεια το συμπαγές Pug με τις αρμονικές αναλογίες και την ανεπτυγμένη μυϊκή διάπλαση. Μπορεί να μην κερδίζουν πολλούς θαυμαστές με την πρώτη ματιά λόγω της κοντής τους μουσούδας και του ζαρωμένου προσώπου τους, όμως όποιος ζήσει μαζί τους δύσκολα θα τα αποχωριστεί λόγω της ευγενούς τους φύσης. Όμως οι λάτρεις της φυλής προτιμούν τα Pug από τους άλλους σκύλους συντροφιάς, εξαιτίας της μοναδικής τους εμφάνισης. Το τετράγωνο και συμπαγές σώμα τους κρύβει μία μεγάλη ψυχή. Ο λαιμός τους πρέπει να είναι δυνατός και παχύς, και το στήθος τους ευρύ. Η κοντή τους πλάτη είναι επίπεδη και καταλήγει στην ψηλά εκφυόμενη κοχλιωτή ουρά, που πρέπει να είναι διπλωμένη όσο το δυνατό πιο σφιχτά, σχηματίζοντας πάνω από την πλάτη μονή ή καλύτερα διπλή σπείρα. Το τρίχωμα των Pug είναι κοντό, λείο και στιλπνό και μπορεί να έχει χρώμα υπόξανθο, ασημένιο ή μαύρο. Τα υπόξανθα και τα ασημένια πρέπει να έχουν μαύρη μάσκα και αυτιά και ένα μαύρο σημάδι στο κέντρο του μετώπου, που κάνουν αντίθεση με το ανοικτότερο τρίχωμα του μετώπου. Επίσης υπάρχουν κάποιες μαύρες τρίχες κατά μήκος της ράχης. Τα μαύρα Pug πρέπει να είναι ολόμαυρα χωρίς κανένα άσπρο σημάδι. Το μοναδικό κεφάλι της φυλής είναι μεγάλο και στρογγυλό με μεγάλα σκούρου χρώματος μάτια που προεξέχουν αρκετά και για αυτό θέλουν προσοχή αφού είναι επιρρεπή σε τραυματισμούς. Τα μάτια πρέπει να έχουν μια γλυκιά έκφραση γεμάτη αδημονία και ενθουσιασμό. Τα αυτιά τους είναι μικρά, μαλακά σα να καλύπτονται από μαύρο βελούδο. Χαρακτηριστικές είναι οι ρυτίδες του προσώπου που πρέπει να είναι μεγάλες και βαθιές, ενώ το ρύγχος είναι κοντό και τετράγωνο και καταλήγει σε ένα ελαφρά προγναθικό δάγκωμα. Οι ρυτίδες χρειάζονται τακτικό καθάρισμα για να απομακρύνεται η βρώμα και οι νεκρές τρίχες που μαζεύονται εκεί δημιουργώντας ερεθισμό στο σκύλο. Επίσης λόγω του κοντού τους ρύγχους τα Pug ροχαλίζουν πολύ και αυτό ίσως είναι πρόβλημα για κάποιον που κοιμάται ελαφρά και του αρέσει να έχει τον σκύλο του στην άκρη του κρεβατιού του. Αντίθετα κάποιοι φανατικοί της φυλής δηλώνουν πως ο ήχος αυτός περισσότερο τους νανουρίζει παρά τους ενοχλεί. Τα Pug, όπως όλα τα βραχυκεφαλικά ζώα, δεν ανέχονται καλά τη ζέστη και ο κίνδυνος να πάθουν θερμοπληξία είναι αυξημένος λόγω της περιορισμένης αποβολής θερμότητας από τις στενές και κοντές αεροφόρους οδούς. Για να αντισταθμίσουν το γεγονός αυτό λαχανιάζουν πολύ έστω και μετά από λίγη άσκηση κατά τις θερμές μέρες. Ακόμα η φυλή αυτή είναι επιρρεπής σε κρυολογήματα το χειμώνα και καλό είναι να μην αφήνουμε το τρίχωμά τους να παραμένει υγρό για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Το κοντό τους τρίχωμα χρειάζεται ελάχιστη φροντίδα, ένα εβδομαδιαίο βούρτσισμα είναι υπεραρκετό. Όμως τα περισσότερα Pug μαδάνε λίγο μεν, αλλά καθόλη τη διάρκεια του χρόνου, γεγονός που ίσως αποτελέσει επίμονο μπελά για τα ρούχα και τα έπιπλά σας. Ο εύκολος χαρακτήρας επιτρέπει στα Pug να προσαρμόζονται εύκολα στη ζωή στο διαμέρισμα ή στο σπίτι στην εξοχή. Χρειάζονται μετρίας έντασης άσκηση για να παραμένουν υγιή και σε φόρμα. Όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να γυμνάζονται από το πρωί ως το βράδυ, έτσι κάποιος που είναι αθλητικός τύπος μάλλον θα πρέπει να επιλέξει κάποια άλλη φυλή. Στην πραγματικότητα τα Pug έχουν ιδιαίτερη προτίμηση στον καναπέ και είναι ικανά να περάσουν όλη τους την ημέρα ξαπλωμένα πάνω σε ένα αναπαυτικό μαξιλάρι. Η εκπαίδευσή τους απαιτεί αρκετή υπομονή, για να ξεπεραστεί το πείσμα τους και η τεμπελιά που τα διακρίνει, ενώ το φαγητό μπορεί να αποτελέσει πολύτιμο εργαλείο για τις δύσκολες στιγμές. Τα Pug είναι διατεθειμένα να πουλήσουν ακόμα και τη ψυχή τους για κάποια λιχουδιά. Η λαιμαργία αυτή θέλει προσοχή για να μην παχύνουν. Ο συνδυασμός επαρκούς άσκησης και σωστής διατροφής είναι το μυστικό για να έχετε ένα Pug πάντα σε φόρμα. Κατά γενική ομολογία έχουν γερή κράση και είναι υγιή και χαρούμενα σκυλιά. Τα δύο ορθοπεδικά προβλήματα που τα ταλαιπωρούν συνήθως είναι τα εξαρθρήματα της επιγονατίδας και η ασηπτική νέκρωση της κεφαλής του μηριαίου οστού (Legg-Perthes disease), προβλήματα που κατά κανόνα έχουν γενετική βάση και διορθώνονται και τα δύο χειρουργικά. Τα Pug αποτελούν εξαίρεση του κανόνα ότι τα μικρόσωμα σκυλιά δεν πάσχουν από δυσπλασία του ισχίου, αφού εμφανίζουν την νόσο αυτή με τη μεγαλύτερη συχνότητα ανάμεσα στις μικρόσωμες φυλές. Το πρόβλημα αυτό μπορεί να μην είναι τόσο σοβαρό όσο είναι για τους μεγαλόσωμους σκύλους, όμως οι ιδιοκτήτες Pug καλό είναι να το έχουν υπόψη τους. Αναπνευστικά προβλήματα είναι δυνατό να υπάρξουν σε ζώα με δυσμενή μορφολογικά χαρακτηριστικά των αεροφόρων οδών, όπως είναι οι στενοί μυκτήρες και η επιμηκισμένη μαλακή υπερώα, γεγονός που στρέφει την εκτροφή προς την αντίθετη κατεύθυνση. Τέλος μια σπάνια αλλά άγνωστης αιτιολογίας ασθένεια είναι η εγκεφαλίτιδα των Pug που προσβάλει νεαρά ενήλικα ζώα προκαλώντας νευρολογικά συμπτώματα που σχεδόν πάντα έχουν μοιραία κατάληξη. Πέρα από αυτά και συγκρινόμενα με άλλες φυλές τα Pug θεωρούνται πως έχουν καλή γενική υγεία. Όποιος πάρει την απόφαση πως αυτή η φυλή του ταιριάζει φρόνιμο θα είναι να απευθυνθεί σε σοβαρούς εκτροφείς απ’ όπου θα μπορέσει να πάρει ένα υγιές κουτάβι. Αυτό πρέπει να είναι χαρούμενο, παιχνιδιάρικο, καλοταϊσμένο και να έχει λείο και γυαλιστερό τρίχωμα, με μάτια που δεν τρέχουν. Μεγαλώνοντας το Pug θα γίνει ένας αχώριστος σύντροφος που θα επιβάλει την ένταξή του σαν ισότιμο μέλος της οικογένειας. Τα Pug λατρεύουν να κάνουν αταξίες και σκανταλιές, όμως ο μοναδικός τους τρόπος προκαλεί γέλια παρά φωνές στους περισσότερους. Τα σκυλιά αυτά είναι σαν μικροί κλόουν και το χαίρονται πραγματικά. Βάζουν το μυαλό τους να δουλέψει έτσι ώστε να καταφέρουν να έχουν πάντα ανθρώπινη παρέα. Άλλωστε γι αυτό δημιουργήθηκε η φυλή αυτή. Δεν είναι φτιαγμένα για κυνήγι, ούτε για να σκάβουν, ούτε για φύλακες. Είναι αποκλειστικά ζώα συντροφιάς, που λόγω του βολικού τους μεγέθους μπορούν να ακολουθήσουν το αφεντικό τους σε κάθε του δραστηριότητα και σκοπός της ζωής τους είναι να περνάνε καλά. Το σίγουρο είναι πως ποτέ κανένα Pug δεν αποτέλεσε πονοκέφαλο για το αφεντικό του, οπότε η φυλή αυτή μπορεί να είναι επιλογή του καθένα από τη στιγμή που η εξωτερική του εμφάνιση ταιριάζει στα προσωπικά του γούστα.