De complete website van de Confissius Foundation

Het Kosmisch Gelijkheidsprincipe

 

Zoals het planetaire leven begint met recycling van kosmische stof en/of het afval van het sterrenmetabolisme, zo eindigt het planetaire leven ook weer met recycling van menselijk metabolisme.

In de cellensamenstelling - die het menselijk lichaam heet - noemen we dit recyclingsmechanisme kanker en heet een ongecontroleerde celwoekering te zijn.

In de mensensamenleving - die wij nu globalisme noemen - heet deze fase een verkankerde samenleving, waarin zij die recyclen uitgroeien tot een mensenwoekering die als een sprinkhanenplaag dát wat nog groen is kaal vreet. Het is zoals het lichaam door kanker uitgemergeld wordt.

Zoals het individuele leven begint met een celwoekering (in de zwangerschap morula-fase genaamd), zo eindigt het leven na vele generatio's ook weer met kanker; maar nu niet van cellen maar mensen.

Zoals de zwangerschapsperiode gekleurd wordt door groeispurten en relatieve groeistilstand als zijnde de fasen van celspecialisatie, zo wordt de Genesis door identieke cycli met groeistilstand gekleurd.
Dit zijn de ijstijden waarin het leven zich verder aanpast aan de progressieve afkoeling van Moeder Aarde.

Werd ons niet nagelaten dat alle cycli in de kosmos elkaars gelijke zijn ?

Dat wetende deed ons verhalen dat na 6 genesis-ratio's - in het gelijkheidsprincipe vertaald als generaties - de erfzonde zou zijn opgelost en we weer kosmisch bewust vrij zouden worden.
In onze weekindeling, welke wij relateerden met de zeven genesisdagen is de zesde dag de Vrijdag. Het is de episode van vrijheidsstrijd op alle terrein en is in de zwangerschapsfase de vrijheidsstrijd van de ongeboren vrucht naar..… het licht. Het is ook de sexuele vrijheidsstrijd en de 'Vrij'-dag voor ons heet in andere talen ook niet voor niets 'Sex'-tag.
Ik kan me voorstellen dat U dit vergezocht vindt, doch werd ons niet nagelaten dat het woord zijn zuiverheid zou behouden.
De eerste dag heet niet voor niets 'Zon'- dag, als eerste dag dat de zon door de aanvankelijk zeer dicht dampkring drong en de tweede levensfase was de 'Maan'-dag ect. ect. Die dagen waren dagen van ± 60 miljoen jaar , doch ook aionisch (een steeretijd) kan zo in dagen indelen.

Op een dergelijke wijze werd ooit alles met alles vergeleken en het boek der boeken- Het Woord- is als geen ander een boek vol van deze vergelijkingen Het oude en nieuwe testament zijn daarin niet verschillend, doch de nieuwe Bijbel is louter een aanaanpassing aan de nieuwe tijd.

Alles is in alles elkaars gelijke in een kosmisch uurwerk dat naar voorzegd 144.000 raderen en/of engelen telt.
Ware het dat ik de Perfectie had bereikt dan had ik dus 144.000 vergelijkingen kunnen vermelden. Hoewel ik meen uiteindelijk een cyclus te hebben doorgrond, kan ik zeker niet zeggen dat ik alles in alles gezien heb.
Maar ik kan U wel verhalen in dokterstermen daar dit mijn specialisatie was.

Zoals de eerste fase van het aardse leven - eens was de aarde woest en ledig - gekleurd wordt door de afwezigheid van een waterdampkring, zo zal het leven van Moeder Aarde met stelligheid ook weer eindigen zonder dit vruchtwater.
Het is gelijk de baarmoederwand eerst bevochtigd moet worden voor innesteling van leven waaruit later het vruchtwater ontstaat en weer afloopt bij de loslating van leven/ de bevalling

Dat we nu aankijken tegen zure regen als zijnde een cyclus waar het aardse leven ooit mee begon zijn tezamen met de gaten in onze zuurstofreserve (ozonlaag) zijn de eerste voortekeningen van….. Vreemd genoeg eindigt de zwangerschap zelf ook met een verzuring van het vruchtwater, waardoor een loslating wordt bewerkstelligt.

Zoals de partus of loslating van het leven een pijnlijke aangelegenheid is, zo  geldt dit ook voor de kroon op God's Creatie mens aan het einde zijner dagen als voorteken van die loslating. Dit is de ziekte-explosie, die wij momenteel beleven.

We spreken niet voor niets van Moeder Aarde en hebben het niet voor niets over Haar Genesis of Wording.
We spreken daarmee dus terecht van een zwangerschap in het groot.
Het zijn allemaal nalatenschappen daterend vanuit een tijd dat geweten werd hoe de cycli van leven als "Alles in Alles haar Gelijke" was. Het was een tijd van zuiver weten, alwaar het denken als overlevingsdrift nog niet of nauwelijks tot ontwikkeling was gekomen. Het was - om in Bijbelse termen te spreken- de tijd voor de "Zondeval".
Met vallen en opstaan mocht ik na een medische zoektocht van zo'n 30 jaar een glimp van die weetheid opvangen, na de ontrafeling van eerst kanker-ontstaan (recycling) en later de bron van ons lijden ( denken te vinden.

Als ik nu naar de wereld kijk met zijn vele verschillende levensvormen, die allemaal van en met elkaar leven, dan is het net een groot lichaam met duizenden verschillende celsoorten.
De soorten op zich vormen organen- gelijk wij ook spreken van organen als specialistengroepen- en deze soorten zijn net als in het lichaam weer onderverdeeld in yin de plantenwereld en yang de dierenwereld.

Zoals ieder nieuw ontwikkeld leven superieur is aan de vorige zo is het menselijk denken het brein en de heerser over alle andere levensvormen in het groot en in het klein. Het domineert, regeert en beschermt het leven gelijk dit in het lichaam ook het geval is. Maar behalve dat het heerst, regeert en beschermt verziekt het ook alle andere levensvormen, gelijk hij zelf door denken verziekt. De gekke koeienziekte is slecht een topje van de ijsberg. Met name bij huisdieren is deze ziekte vele malen duidelijker en ook de ziekte onder planten is allemaal bedacht verziekt. 
De mens is daarmee de denkend kroon op God's Creatie met als voorzegd wel  een zeer bijzondere taak. Hij werd dan ook niet voor niets afgeschilderd als zijnde de engel "Lucifer" en/of de rechterhand van God. Hij was voorbestemd om de loslating van de zwangerschap van Moeder Aarde te  bewerkstelligen.
Hierover gaat het tweede en derde deel van het drieluik : "De zelfopofferende mens" en "Krijgt de Bijbel toch gelijk ?". Een korte samenvatting vindt U op de overzichtswebsite, die de naam van de laatste nog niet verschenen Profeet heeft gekregen :
Confissius.

Ik zal U proberen  een glimp van de "partus van Aards Leven" te geven in vergelijking met de zwangerschap zelf.

Het jarenlange onderzoek naar tot volwassenheid uitgegroeide en/of volgroeide  gespecialiseerde cellen, embryonale cellen en tenslotte kankercellen bracht onder andere aan het licht dat de afstotingsreactie - zoals we die bij orgaantransplantatie kennen - helemaal niet wordt veroorzaakt door lichaamsvreemd eiwit, maar door het zo specifieke afval dat iedere gespecialiseerde cel maakt en als atmosfeer rond de cel ligt.

Dat verklaart dan ook direct dat een chirurg die wonden maakt en waardoor cellen vrij in de bloedbaan komen zich nooit kunnen nestelen in andere organen. Ze gaan dood of hervinden hun oorspronkelijke orgaan weer.
De typische eigenschap van kankercellen is dat ze ongespecialiseerder zijn, dit wil zeggen meer celfuncties hebben dan normaal en die cellen kunnen zich dan wel in andere organen nestelen.
Bij jonge embryonale cellen wordt de celatmosfeer nog totaal opgelost door de placentaire enzymen en dat is ook de reden dat deze cellen zonder enig gevaar kunnen worden geďnjecteerd om organen meer vitaliteit of levenskracht te geven. Deze "verboden" therapie (een verbod uit een angst voor vermeende en zeer gevaarlijke afstotings-reactie) heet in de volksmond Apeklier-injectie. Het was de eerste door chirurg Niehans als noodsprong uitgevoerde behandeling na een menselijk chirurgische fout. Alle embryonale cellen van zoogdieren zijn hiervoor inzetbaar.
Maar dit ter zijde om een en ander te verduidelijken.

Algemeen wordt aangenomen dat de geboorte louter wordt geďnduceerd door energienood, maar ik betwijfel dit sterk daar de gehele evolutie en dus ook de versnelde film die zwangerschap heet zelf al een uit energienood geboren proces is. Die energienood leidde tijdens de groeifasen niet tot een loslating van de vrucht en dan opeens wel ?
Kortom er moet meer aan de hand zijn en dat is er ook.
Naar aanleiding van die andere kijk op afstotingsreactie is ook het beeld en/of de oorzaak van de geboorteprikkel een andere geworden en past daarmee als twee druppels water in de levenscyclus van Moeder Aarde en de Oude nalatenschap.

De weeënactiviteit wordt opgewekt op het moment dat de nog ongeboren vrucht de staat van perfectie heeft bereikt en zijn eigen stofwisseling en/of warmte productie gaat regelen. Dan gaan de hersenen van het kind - waar die regulatie zich bevindt - het heft in eigen hand nemen.
Omdat deze nieuwe ongeboren vrucht genetisch een andere is c.q. verdere aanpassing, zal zíjn stofwisseling als geheel en dus ook de afval-samenstelling anders zijn dan die van de moeder.
Dat betekent dat op dat moment de ongeboren vrucht als een vreemd lichaam wordt voor de moeder, daar zijn afval uit de stofwisseling anders is.

Kijken we nu naar het menselijk denken als zijnde een progressieve licht- en vuurbeheerser (een echte Lucifer), dan betekent dit dat de kruin op God's Creatie ook zijn eigen stofwisseling is gaan maken met een voor Moeder Aarde vreemd soort afval!
De mens als denkende kruin van alle levensvormen en/of onderdeel van het genesis-leven van Moeder Aarde wordt daarmee eveneens als vreemd lichaam voor Moeder Aarde. Dat heeft tot gevolg dat het vruchtwater van Moeder Aarde verzuurt en we noemen dat zure regen.
Dan wordt het leven door Moeder Aarde losgelaten en wel op het moment dat deze "Lucifer" de Perfectie heeft bereikt en denkt dat hij zichzelf kan bedruipen.
Die voorzegde Perfectie hebben we nu bereikt en om die redenen worden fouten gestraft, waar zij vroeger ter lering golden.Dat de wereld bezig is zelfs het leven na te bootsen en zelfs de ijdelheid heeft te denken dat hij zelf de evolutie van leven meent te kunnen gaan nabootsen op Mars, staat beschreven als zijnde "de hoogmoed voor de val".
Maar dit terzijde, want ons werd tevens het kruis des doods met het Christendom nagelaten. Echter verblind door de woordkeus 'Kroon op Gods Creatie' vergaten wij de waarde van de werkelijkheid.
Op het moment van loslating van het Aardse Leven loopt het vruchtwater af en is de dampkring verdwenen uit de Moederschoot die Aarde heet.

Zo verging het de andere planeten en zo vergaat het Moeder Aarde.
De vertellingen van von Danicken waar menig wetenschapper lachstuipen van kreeg, zal de tijd bewijzen. Dat er leven op Mars is geweest is zeker en dat is dan misschien nog de enige waarde, die aan dit peperdure project kleeft: de ontmanteling van de lach van onwetendheid zoekend in Re-seach.

Die totale beheersing hebben we nu op alle terrein bereikt.
En…..
Werd ons niet nagelaten dat Lucifer zou uitgroeien tot God's Perfectie ?
Was hij niet ooit gekenschetst als de kroon (of kruin) en rechterhand van God ?

De levenscyclus van Moeder Aarde.

Het is slechts een miniscule inblik in het rad van 144.000 engelen dat ons beheert in plaats van andersom.

Elders beschreef ik ons Genesis- en/of wordingsproces met de groei van een bevrucht ei. De eivorm is theoretisch de vorm van de kosmos als beheel. Terwijl het ene deel- de dooier- in ontwikkeling is als zijnde fusiekrachten is het eiwit in fissie en/of verdwijnt geleidelijk. Omdat de fusie-krachten groter zijn dan de fissie-krachten barst het ei open en begint het nieuwe leven aan een zelfverbrandingsproces, hetwelk wij vreemd genoeg "leven" noemen.

Met name in het laatste boek "Krijgt de Bijbel toch gelijk" wordt de levenscyclus van Moeder Aarde beschreven als eindigend met een Big Bang gelijk het ei barst na het bereiken van Perfectie.
Zoals wij de datum van de bevalling kunnen bereken, zo werd deze ooit ook voor de Wording van het Aardse leven berekend.
Dat de Maya-kalender hiervan melding maakt als zijnde het jaar 0 is derhalve niet verwonderlijk.
Het is al helemaal niet verwonderlijk dat de laatst verschenen profeet Jesus Christus heette die ons met zijn naam voorzegde "ik-mensheid- ben gekruisigde", ons het kruis des doods naliet en zich symbolisch ook nog echt liet kruisigen.

Vreemd genoeg is dit gelijkheidsprincipe van Big Bang en Big Crunch zelfs terug te vinden in  de cirkelgang van een electron om zijn neutron en beschreven op een andere web.
Het enige verschil tussen de kosmos als geheel en de cirkelgang van een electron is...
Ooit werd ons nagelaten dat alleen het allergrootste en allerkleinste de cyclus van oneindigheid had gevonden en alles daartussen behebd was met de eindigheid.