ภูมิปัญญาไทย ตอน ๑ แด่ยายพริ้ง และครูชบ...

รายละเอียด :

เทียนไขมันยอมมอด แม้กระทั่งตัวเอง...
ขอเพียงแต่ให้แสงของมันได้เป็นความสว่างแก่ผู้อื่นก็พอ...
สักวันหนึ่งจะเต็มใบหน้า...
สักวันหนึ่งคนกล้าจะมากหลาย...
สักวันหนึ่งคนดีจะมากมายในแผ่นดิน...
...ยายพริ้ง จากอุดรธานี หมอรำวัยชรา...

ถึงเวลาแล้วที่เราต้องกลับมามองถึง ทุนเดิม
ทุนทางปัญญา ทุนทางความคิด ที่เรามีอยู่
เราต้องเอาสิ่งนี้ ออกมาใช้ ออกมาให้คนไทยได้รู้จัก
จะได้รู้จัก จะได้รู้ว่าเราเองก็ไม่ได้อบจนปัญญาอะไร
เอาตัวอย่างของคนที่ล้มแล้วสามารถลุก กลับมายืนใหม่ได้
มาเผยแพร่ให้คนได้รู้จักว่า เขาทำกันได้อย่างไร
เราจะได้มีทางเลือกกันมากขึ้น
ไม่ใช่มีทางเลือกกันอยู่แค่ไม่กี่ทางเหมือนที่ผ่าน ๆ มา
...ครูชบ ยอดแก้ว อ.จะนะ จ.สงขลา...

โก๋ได้นำข้อคิดบางประการ จากทั้งสองท่านมาตั้งไว้
ให้เพื่อน ๆ ได้เห็นถึงภูมิปัญญา แบบชาวบ้าน
คนไทยมีประวัติศาสตร์ การเป็นชนชาติที่ยิ่งใหญ่
มาช้านาน เราผ่านอุปสรรคมามากมาย
เราได้สั่งสมสิ่งดี ๆ ไว้มากมายไว้ให้เป็นมรดก
ทางปัญญา มาร่วมกันสานต่อ มาร่วมกัน
ซึมซับ ค่านิยมอันนั้นก็เถอะ
คนไทย ไม่เคยแพ้ โก๋เชื่อเช่นนั้น
และมีเชื่อมั่นในภูมิปัญญา และความกล้าหาญ
ของบรรพบุรุษไทยที่ท่านได้ทิ้งไว้ให้พวกเรา
โก๋รู้สึกเช่นนั้นจริง ๆ และอยากให้เพื่อน ๆ
ได้รับรู้ด้วยเหมือนกัน...

จากคุณ :

โก๋ 2000 ปี [พ. 19 เม.ย. 2543 - 18:09:53 น.]

ความคิดเห็น :

ถึงเทียนจะมอดไหม้ก็ได้มองเห็นแสงรำไร
ให้เห็น ความดีของบรรพบุรุษย่อม
ฉุดประวัติศาสตร์ให้กลับมาทบทวน
กันอีกครั้ง
ขอให้แสงรำไรส่องประกายในใจคนไทย
อีกครั้ง เพื่อสานต่อเติมแต่งแห่งภูมิปัญญาไทย ในทุกเรื่อง

โดยคุณ :

ฟ้า!! [พฤ. 20 เม.ย. 2543 - 06:54:44 น.]

ความคิดเห็น :

ครอบครัวพี่เป็นครอบครี่ยึดอาชีพจักสาน
ก็นับว่าเป็นหนึ่งใน"ภูมืปัญญาไทย"เหมือนกัน
(ภูมิใจจริงๆ แต่ตัวเองทำไม่เป็น)

โดยคุณ :

รจนา [พฤ. 20 เม.ย. 2543 - 09:24:44 น.]

ความคิดเห็น :

ซึ้งใจจริง ๆ คะ

โดยคุณ :

นก [พฤ. 20 เม.ย. 2543 - 11:36:14 น.]

ความคิดเห็น :

พึ่งตนได้ปัญญาไทยไม่ยิ่งหย่อน
แต่เก่าก่อนนานมาพาสุขี
ปัจจัยพร้อมสี่อย่างทางทำมี
ครบถ้วนถี่ในไทยใช้อุดม
งานสร้างสรรค์สุนทรมีอ่อนหวาน
งานจักสานภาษาค่าเหมาะสม
งานฝีมือลือชาพาระดม
น่าภิรมย์ปัญญาไทยใสยืนนาน.

โดยคุณ :

ดอกสารภี [ศ. 21 เม.ย. 2543 - 17:10:36 น.]

ภูมิปัญญาไทย ตอน ๒ สำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุล...

รายละเอียด :

ก้านบัวบอกลึกตื้น................. ชลธาร

มารยาทส่อสันดาน................. ชาติเชื้อ

โฉดฉลาดเพราะคำขาน............ ควรทราบ

หย่อมญ่าเหี่ยวแห้งเรื้อ........... บอกร้าย แสลงดิน

...โคลงโลกนิติ...

จากคุณ :

โก๋ 2000 ปี [พ. 26 เม.ย. 2543 - 20:37:23 น.]

ความคิดเห็น :

มารยาทชาติเชื้อ............สกุลงาม
บอกบ่งวงศ์สูงตาม.........แน่แท้
สำเนียงชัดจัดความ.......ฟังผ่าน....ภาษา
สองสิ่งประกอบแก้..........เที่ยงแท้ตรองดู

โดยคุณ :

กุหลาบเวียงพิงค์ [พ. 26 เม.ย. 2543 - 21:52:11 น.]

ความคิดเห็น :

กายกรายกรุยก่อเกื้อ........กิริยา
บอกบ่งสกุลนา...............อย่างนี้
สำเนียงส่อแดนมา..........จากนั่น
ฉลาดลึกกล่าวชี้..............แน่แท้เจรจา.

โดยคุณ :

ดอกสารภี [พฤ. 27 เม.ย. 2543 - 18:56:49 น.]

ภูมิปัญญาไทย ตอน ๓ หัวใจนักปราชญ์...

รายละเอียด :

สุ จิ ปุ ลิ
ส.........สุต.......การฟัง...
จิ.........จิต.......การคิด...
ป.........ปุจฉา...การถามไถ่...
ลิ.........ลิขิต....การบันทึกทบทวน...

เว้นวิจารณ์ว่างเว้น............. สดับฟัง
เว้นที่ถามอันยัง................. ไปรู้
เว้นเล่าลิขิตสัง-................. เกตว่าง เว้นนอ
เว้นดังกล่าวว่าผู้................ ปราชญ์ได้ฤามี

...โคลงโลกนิติ...

จากคุณ :

โก๋ 2000 ปี [พ. 26 เม.ย. 2543 - 20:39:35 น.]

ความคิดเห็น :

ฟังใดจักใคร่รู้...................คิดถาม
ขยันอ่านลิขิตตาม..........เผื่อรู้
พลันเร่งสรุปความ..........ยามที่....ยินมา
ปราชญ์ก็จะเกิดผู้.............หมั่นแท้ทบทวน

โดยคุณ :

กุหลาบเวียงพิงค์ [พ. 26 เม.ย. 2543 - 23:36:59 น.]

ความคิดเห็น :

ส..ุฟังใจมั่น...ตั้ง..........ตามดี
จิ คิดครองควรมี...........บ่เว้น
ปุจ.ฉาไต่ถามที.............ติดไม่
ลิ..ขิตเขียนจดเน้น.........สี่นี้ปราชญ์เป็น..

โดยคุณ :

ดอกสารภี [พฤ. 27 เม.ย. 2543 - 18:43:32 น.]

ภูมิปัญญาไทย ตอน ๔ บันทึกแห่งความดี...

รายละเอียด :

...หากเปรียบชีวิตคือการเดินทาง ดิฉันถือว่า ณ จุดที่มายืนอยู่นี้คือ
ที่สุดของการเดินทางเช่นกัน เพราะเส้นทางที่ผ่านมาทั้งยาวไกล
ยากแค้น และสวยงาม มันให้ทั้งความสุข ความทุกข์ สมหวัง และเจ็บปวด
จนกระทั่งการเดินทางนำเรามาถึงจุดสูงสุดเท่าที่สถานภาพแวดล้อม
จะอำนวยให้ได้แล้ว สำหรับคนทำหนังสือคนหนึ่ง
ดิฉันรู้สึกถึงจุดอิ่มตัวและความพอเพียงแล้วสำหรับการเดินทางสายนี้...

...เงื่อนไขของการทำงานภายใต้ข้อจำกัดของความเป็นราชการ
ยังเป็นปัญหาที่ดิฉันไม่สามารถจะแก้ไขได้อย่างแท้จริง
ในที่สุดดิฉันก็พบตัวเองเดินทางมาหยุด ณ จุดที่ไม่อาจจะเดินหน้า
หรือถอยหลังต่อไปได้อีกแล้ว...

...ดิฉันเป็นเพียงต้องการทำงานหนังสือที่รักและเป็นนักเขียน ช่างภาพ
อันเป็นงานที่ถนัดที่สุดเท่านั้นเอง มิได้ต้องการตำแหน่ง
อำนาจหน้าที่ทางสายราชการเลย...

...สำหรับตัวดิฉันเอง ชีวิตการทำหนังสือ อ.ส.ท.และงานของการท่องเที่ยวฯนั้น
เป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่เกิดขึ้น ดิฉันได้รับสิ่งที่ดีมากกว่าที่สูญเสียไป
ทว่าชีวิตของใครแต่ละคนย่อมมีจุดมุ่งหมายในชีวิตและมีความเป็นอิสระที่จะเป็น
ตัวของตัวเอง ดิฉันจึงขอยืนยัน ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ทำอะไร ในหัวใจยังเปี่ยมด้วย
ความศรัทธาในงานการท่องเที่ยวเสมอไป...

ดวงดาว สุวรรณรังษี

...บางส่วน จดหมายจากบรรณาธิการ อ.ส.ท.ฉบับ ตุลาคม ๒๕๔๒...

...อีกหนึ่งคุณค่าทางภูมิปัญญาไทย บันทึกไว้ที่นี่แล้วขอรับ...

จากคุณ :

โก๋ 2000 ปี [พ. 26 เม.ย. 2543 - 20:42:53 น.]

ความคิดเห็น :

เวทีแห่งสีสัน
ชีวิตนั้นต้องเดินทาง
จุดจบไม่อับปาง
หนทางสร้างสว่างมี

เปลี่ยนได้ในจุดยืน
ไม่กล้ำกลืนฝืนความดี
ประสบได้ในชีวี
เป็นทางเดินเพลินถูกใจ

ชีวืตคือสายน้ำ
ไหลเอื่อยล้ำลำบากไป
สักวันพลันสดใส
เส้นทางบอกหมอกจางลง

อุปสรรคและขวากหนาม
ดั้นด้นตามยามที่หลง
หวนคืนอย่าดิ่งลง
ยามฝนซาฟ้าเบิกบาน

โดยคุณ :

กุหลาบเวียงพิงค์ [พ. 26 เม.ย. 2543 - 23:52:21 น.]

ความคิดเห็น :

ชีวิตที่ผันผ่าน
ย่อมพบพานสุขทุกข์ผอง
เสียใจและสมปอง
ประสบแท้แน่มีเป็น

ลึกลึกผนึกอยู่
นำออกสู่ให้รู้เห็น
จากใจใฝ่บำเพ็ญ
เรื่องท่องเที่ยวเกี่ยวพันทาง

ขีดเขียนเวียนสร้างสรรค์
สารพันบันทึกพลาง
หนังสือคือแบบอย่าง
ย่อมยินดีพลีชีพเป็น.

โดยคุณ :

ดอกสารภี [พฤ. 27 เม.ย. 2543 - 14:21:27 น.]

ภูมิปัญญาไทย ตอน ๕ ความโชคดีของ... ประยอม ซองทอง...

รายละเอียด :

ท่านเคยน้อยใจในโชคชะตาราศีของตนเองบ้างหรือไม่...?

...ผมเคยรู้สึกเช่นนั้นบ่อย ๆ เมื่อยามเยาว์
เพราะนอกจากจะเป็นลูกชาวนาจน ๆ แล้ว
ยังกำพร้าพ่อเมื่ออายุ ๗ ขวบ กำพร้าแม่เมื่ออายุ ๑๘ ปี
เกือบจะไม่ได้เรียนต่อ เพราะพี่เกือบไม่ส่งเรียน
ต้องไปเป็นศิษย์วัดเมื่ออยู่ชั้นมัธยมปลาย
ต้องไปเรียนฝึกหัดครูทั้ง ๆ ที่อยากเข้ามหาวิทยาลัย...

...หารู้ไม่ว่า แท้จริงนั้น ตนเองเป็นคนโชคดีอย่างคาดไม่ถึง
เพราะการที่กำพร้าพ่อนั่นเองทำให้ครอบครัวไม่ต้องทำนา
พี่เห็นว่าถ้าปล่อยให้เป็นเด็กเลี้ยงควายต่อไป อาจไม่มีอนาคต
จึงพาไปเรียนอยู่ต่างอำเภอ...

...แม้เมื่อตอนอาศัยเป็นศิษย์วัด ก็เป็นโอกาสที่ได้
กล่อมเกลาจิตใจให้ละเมียดละไมมาจนทุกวันนี้...

...เมื่อเรียนจบชั้นมัธยมปีที่ ๖ พี่ ๆ ไม่อาจมีทุนส่งเรียน
จึงต้องตะเกียกตะกายสมัครสอบชิงทุน แล้วก็โชคดีได้ไปเรียน
โรงเรียนประจำในชั้นฝึกหัดครู ซึ่งก็นับว่าเป็นโชคดีอย่างมหาศาล
เพระการเรียนในชั้นอุดมศึกษาในช่วงวัยกำลังร้อนแรงนั้น
อาจหลงทางได้ง่าย แต่การได้เรียนในโรงเรียนฝึกหัดครู
ซึ่งเป็นโรงเรียนประจำ ทำให้ได้ใช้ชีวิตที่คนจำนวนมาก
และได้รับรู้จักเพื่อน ๆ มากมายเช่นกัน...

...บันทึกชีวิตจริงส่วนหนึ่ง ของท่านประยอม ซองทอง นักเขียน นักคิด สมาชิกวุฒิสภา...
ความจริง โก๋มีข้อมูลของท่านมากทีเดียวท่านเป็นคนดีจริง ๆ
ชีวิตส่วนหนึ่งคล้าย ชีวิตโก๋เหมือนกัน ความยากไร้ทำให้คนดิ้นรน
จนประสบความสำเร็จในชีวิต หวังให้เรื่องราวตรงนี้เป็นประโยชน์ต่อเพื่อน ๆ บ้างไม่มากก็น้อย
และขอกราบอนุญาตนำข้อมูลบางส่วนของ ท่านประยอม ซองทอง มาบันทึกไว้ในที่นี้ด้วย...

จากคุณ :

โก๋ 2000 ปี [พ. 26 เม.ย. 2543 - 20:53:32 น.]

ความคิดเห็น :

หนึ่งชีวิต หนึ่งคน ต้องทนสู้
ยืนหยัดอยู่ด้วยลำแข้งที่แกร่งกร้าว
ความสำเร็จตามมาที่ยืนยาว
ด้วยรานร้าวทุกข์ทนผ่านพ้นมา

แม้นทางเดินขลุกขลักด้วยขวากหนาม
จะฝ่าตามลานฝันเสกสรรค์หา
ผ่านร้อนผ่านหนาวมาหลายครา
ถึงเวลาตะวันส่องต้องแสงดี

ชีวิตใช่โรยรินกลิ่นกุหลาบ
ดั่งทาทาบเนื้อทองต้องสดสี
ความหวานชื่นรื่นใดหาไม่มี
ใฝ่สิ่งดีเลือกเน้นเห็นฟ้างาม

โดยคุณ :

กุหลาบเวียงพิงค์ [พฤ. 27 เม.ย. 2543 - 00:32:54 น.]

ความคิดเห็น :

มีต่อเพิ่มเติมอีกนิดขอรับ....
ต่อ....
เพระการเรียนในชั้นอุดมศึกษาในช่วงวัยกำลังร้อนแรงนั้น
อาจหลงทางได้ง่าย แต่การได้เรียนในโรงเรียนฝึกหัดครู
ซึ่งเป็นโรงเรียนประจำ ทำให้ได้ใช้ชีวิตที่คนจำนวนไม่มากนักจะมี
โชคดี ได้เรียน ได้กิน ได้นอน ได้เล่น ได้ร่วมทุกข์
ร่วมสุขกับเพื่อนทุก ๆ จังหวัดกว่า ๑๐๐ คน
ทำให้ได้ประสบการณ์ และมิตรภาพอันทรงคุณค่ายิ่ง...

...ครั้นสอบเข้ามหาวิทยาลัย ก็เป็นคนเดียวของหมู่บ้านที่ได้เรียนสูง
ในมหาวิทยาลัยชั้นเอกของประเทศ ได้พบครูบาอาจารย์
มิตรที่ยากจะหาได้ในที่อื่น เพราะมหาวิทยาลัยโดยเฉพาะในชั้น
และวิชาที่ตนชอบที่สุด คือวิชาอักษรศาสตร์...

...มาบัดนี้ จึงรู้ว่าความคิดน้อยเนื้อต่ำใจแบบเด็ก ๆ นั้น
แท้จริงเป็นความคิดคำนึงของวัยเยาว์ที่ออกจะเปราะบางไปหน่อย
ยิ่งกว่านั้น สภาพชีวิตอันขาดแคลนยามเยาว์วัย
เป็นกำลังใจให้สามารถผ่านอุปสรรคหนัก ๆ ในชีวิตได้ในกาลต่อมา...

เกรงว่าจะอ่านแล้วจบสั้นไป...

โดยคุณ :

โก๋ 2000 ปี [พฤ. 27 เม.ย. 2543 - 08:32:45 น.]

ความคิดเห็น :

ประสบการ์ผ่านพบครบเป็นค่า
พาจิตกล้ากายแกร่งแสดงผล
มีธรรมะกล่อมเกลาเฝ้าจิตตน
ทุกแห่งหนคำนึงงามตามใจครอง.

โดยคุณ :

ดอกสารภี [พฤ. 27 เม.ย. 2543 - 13:08:23 น.]

ความคิดเห็น :

ใช่อยากเรียก ใช่อยากร้อง ตะโกนบอก
ใช่จะหยอก ใช่จะเย้า เหล่าผู้ดี
ใช่อยากร่ำ ใช่อยากรวย เหลือเกินที่
เท่าที่มี เท่าที่เป็น เท่านี้พอ

โดยคุณ :

รวงข้าว [อ. 2 พ.ค. 2543 - 17:53:17 น.]

ภูมิปัญญาไทย ตอน ๖ ความสามัคคี...

รายละเอียด :

ทยฺยชาติยา
สามัคฺคิยํ
สติสญฺชานเนน
โภชิสิยํ รกฺขนฺติ


คนชาติไทย จะรักษาความเป็นไทอยู่ได้
ด้วยมีสติสำนึกอยู่ในความสามัคคี...


...สมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช...

จากคุณ :

โก๋ 2000 ปี [พฤ. 27 เม.ย. 2543 - 08:33:37 น.]

ความคิดเห็น :

รักกันไว้เถิด เราเกิดร่วมแดนไทย จะอยู่ภาคไหนๆ ก็ไทยด้วยกัน...
ฟ้าจะมาบอกว่า....ขอรัก รัก และรัก
พร้อมสามัคคีกับทุกคนในทัวร์ไทย

โดยคุณ :

ฟ้า!! [พฤ. 27 เม.ย. 2543 - 11:07:31 น.]

ความคิดเห็น :

สามัคคีพลีใจเพื่อไทยชาติ
ความสามารถมุ่งเสริมเพิ่มสร้างสรรค์
ร่วมความคิดจิตนิยมชมชื่นกัน
ร่วมเกี่ยวพันพึ่งพาค่าดีงาม.

โดยคุณ :

ดอกสารภี [พฤ. 27 เม.ย. 2543 - 12:20:32 น.]

ความคิดเห็น :

***รวมกันเราอยู่...แยกหมู่เราตาย***

สามัคคีมีน้ำใจให้เพื่อชาติ
ไทยองอาจมีภูบาลท่านรักษา
จงภูมิใจไทยอยู่ยั่งยืนมา
ด้วยคำว่าสมามัคคีที่บรรพชน

โดยคุณ :

กุหลาบเวียงพิงค์ [พฤ. 27 เม.ย. 2543 - 12:39:18 น.]

ความคิดเห็น :

พิมพ์ผิดอีกแล้ว . สามัคคี ค่ะ

โดยคุณ :

กุหลาบฯ [พฤ. 27 เม.ย. 2543 - 12:40:36 น.]

ความคิดเห็น :

ขอเป็ฯพระเอกในหัวใจเธอ

โดยคุณ :

โก๋ 2000 ปี ทดสอบ [จ. 1 พ.ค. 2543 - 15:56:54 น.]