Bij veel zigeuners is de werking van het vrouwelijke lichaam onbekend. Men weet niets van vruchtbaarheid en onvruchtbaarheid, een cyclus en gezinsplanning.

Met dit nieuwe project willen we de mensen informatie geven over het (niet) krijgen van kinderen. We werken aan Voorlichtingsprogramma's en zoeken naar middelen om in contact te komen met de verschillende zigeunerkampen in de omgeving.

Onder andere door onwetendheid, hebben zigeuners meestal heel grote gezinnen. Vanwege hun grote armoede kunnen zigeunervrouwen nog een kindje vaak niet verzorgen. Zij voelen zich dan genoodzaakt het kind te laten aborteren, een veel voorkomende praktijk in Oekraïne. Of wanneer het kind eenmaal geboren is, het naar de afdeling van het ziekenhuis te brengen en het vaak volledig af te staan.
Dit kan volgens ons nooit de bedoeling zijn van het krijgen van kinderen. 
Door voorlichting te geven willen we deze mensen helpen een stap in de richting van een oplossing van dit grote probleem te zetten. Ook deze mannen en vrouwen recht op informatie die voor ons zo logisch lijkt. Wanneer men de informatie heeft, dan bestaat in ieder geval de mogelijkheid te kiezen.

De voorlichting die wij willen gaan geven bestaat uit eenvoudige informatie over het functioneren van het vrouwelijke lichaam: wat is de cyclus; wanneer is de vrouw vruchtbaar en wanneer niet.  Waarschijnlijk wordt het uitdelen van condooms een onderdeel van de voorlichting.

Sinds 1997 verleent OostEuropa Zending hulp op de babyafdeling van het ziekenhuis te Beregowo. Op deze afdeling liggen verlaten babies. Zij zijn in het ziekenhuis geboren en daar door hun moeder achtergelaten, of gevonden ergens in de stad. Elke stad in Oekraïne heeft zo'n afdeling binnen haar ziekenhuis.

Van de meeste kinderen zijn het adres en woon/verblijfplaats van de moeder bekend. Van een aantal zijn deze gegevens niet meer te achterhalen. De moeders zien geen mogelijkheden om hun kindje thuis op te laten groeien. Dit vanwege hun enorme armoede. Vaak zijn er in het gezin al vele kinderen, die al ternauwernood gevoed kunnen worden.
Vaak zijn de moeders zigeunervrouwen. Zigeuners worden in Oekraïne enorm gediscrimineerd. Een enkele keer doet een moeder een poging haar kind te bezoeken. Zij wordt soms oogluikend enkele minuutjes op de afdeling toegelaten. Vervolgens wordt ze vaak met veel gescheld en ruwe taal weer bij haar kind weggestuurd. Heel soms haalt een moeder haar kind na een jaartje op uit het ziekenhuis.
In de meeste gevallen verhuizen de kinderen, wanneer ze 2 jaar of ouder zijn, naar een staatskindertehuis (de omstandigheden zijn daar afschuwelijk, de kinderen worden er nog geslagen, zelfs vaak met stokjes, ze krijgen er geen persoonlijke aandacht, worden niet gestimuleerd in hun ontwikkeling en krijgen daar zelfs weinig kansen toe, waardoor ze bijna allemaal gestoord worden en opgroeien om op straat terecht te komen).

In de tussentijd 'wonen' de kleine kinderen in het ziekenhuis. 5 Jaar geleden werden de kinderen daar sterk verwaarloosd aangetroffen. Het personeel dat op de afdeling werkt zag weinig redenen om liefdevol voor de kleintjes te zorgen. Vanuit hun omstandigheden is dat begrijpelijk. Het zijn ten eerste kinderen van 'slechte' en in hun ogen vaak 'minderwaardige' moeders. Daarnaast is het altijd maar weer afwachten of deze maand het salaris binnenkomt, en zo ja, hoe (regelmatig wordt het loon in natura uitbetaald vaak ook later dan afgesproken). Verder is er de 'wetenschap' dat de kinderen toch voor galg en rad op zullen groeien. Dit maakt dat er geen enkele reden bestaat om energie in het kindje te steken.

In 5 jaar is er veel veranderd. De afdeling is materieel gezien volledig opgeknapt, de muren zijn vrolijk geverfd, er hangen kleurige gordijnen, alle versmeerde bedjes zijn vervangen, er is veel speelgoed aanwezig en veel gezonde babyvoeding in voorraad. Dit alles gesponsord en gerealiseerd door Nederlanders, zoveel mogelijk in samenwerking met het personeel.
Daarnaast zijn er vanaf 1999 vanuit OEZ constant een aantal Nederlanders (vrijwillig) aan het werk op de afdeling. Zij proberen de kinderen liefde en aandacht te geven en hen te stimuleren in hun ontwikkeling. Zoveel mogelijk wordt hierin getracht het personeel erbij te betrekken. De vrijwilligers proberen te laten zien dat een kindje er werkelijk van opknapt wanneer het aandacht krijgt en contact kan maken.

Toch even anders dan de hele dag in bed...
Op dit moment werken we met ons drieen op de afdeling. Ellis en ik zijn allebei voor een jaar hier. In januari is Marjanne erbij gekomen. Zij is al meerdere keren geweest, de laatste keer een half jaar. Ze is er nu weer voor een half jaar.
 
Momenteel liggen er 26 kinderen op de afdeling.  
We proberen om hen zoveel mogelijk allemaal aandacht te geven, al gaat dat moeilijk met zo'n groot aantal. We zien erg snel resultaat van ons werk, dat houdt ons sterk gemotiveerd. Een jongetje dat niet meer wegkijkt, maar ons recht in de ogen kijkt en zelfs heerlijk lacht, een meisje dat gaat kruipen om bij een speeltje te komen terwijl ze eerder geen enkele intentie vertoonde om speeltjes te grijpen, een meisje dat er flink op los brabbelt, wanneer we tegen haar kletsen, terwijl het daarvoor apathisch in haar bedje lag, een jongetje dat beter drinkt en daardoor aansterkt, omdat we het telkens op de arm nemen en de tijd nemen om hem te stimuleren z'n fles leeg te drinken, enz....
We weten dat de eerste levens,-maanden en -jaren van een kind enorm belangrijk zijn voor de rest van zijn of haar leven. We weten daarom dat we goed en belangrijk werk doen. Al is het einde nog lang niet in zicht....

egin werkzaamheden in ziekenhuis Vinogrado
Werkers gezocht!!!

Het werk in Beregowo loopt goed, en het verlangen verder te gaan met helpen, ook op andere plaatsen groeit. Inmiddels zijn in Vinogrado contacten voor de uitbreiding van het werk. Vinogrado is een stad zo'n 50 kilometer van Beregowo. Ook deze stad heeft een ziekenhuis, en ook hier liggen achtergelaten kinderen. De omstandigheden zijn vergelijkbaar met de omstandigheden zoals die in Beregowo, 6 jaar geleden. Kinderen liggen veelal apatisch in hun bedjes. Van het personeel krijgen zij weinig aandacht. Wel is er eten en eens per dag een schone luier.

In het ziekenhuis is een kamer waar oudere kinderen liggen. Een meisje van 4 jaar(!) ligt de hele dag in bed. Ze heeft de lengte van een kind van 4, maar de polsen en enkeltjes van een kind van 6 maanden. Zitten kan ze niet laat staan lopen. Ook praten lukt niet.

De contacten zijn dus gelegd, we zijn van harte welkom, en de eerste hulpverlening bestaat uit materiele hulp: kleren medicijnen, en een melkkeuken. Iedere week gaan de werkers uit Beregowo naar Vinogrado. Graag willen we starten met structurele hulp: dagelijkse liefde en aandacht voor de kinderen. Op dit moment zijn daar helaas de werkers niet voor. Zin om te komen helpen? voor 6 maanden, een jaar of langer? Of gewoon een paar weken in de zomer? Mail ons voor meer informatie. Klik hier