De echte sporter
Wat is een echte sporter? Persoonlijk vind ik dit een erg moeilijke vraag, want ik heb niet zoveel met sport. Dus hoe moet ik nou weten wat een echte sporter is. Maar ik heb natuurlijk wel een mening.

Iemand die op zondag om 7 uur opstaat om te gaan joggen is geen echte sporter. Hoewel het wel een sport is om vroeg op te staan na een avond doorzakken.

Een jogger vind ik geen sporter omdat hij niet rent uit een winoogpunt, maar vanwege zijn dikke pens.Hardlopen is wel een sport, mits het gebeurd om te winnen en dus niet om de kilootjes kwijt te raken. Hardlopen is trouwens ook een olympische sport. Evenals gewichtheffen.

En gewichtheffen is ook weer een paralympische sport. Maar paralympische sporters werden jarenlang weer niet als een echte sporters gezien. Ik denk dat die tijd voorbij is. Want tegenwoordig slikt, spuit of drinkt iedere echte sporter allerlei chemicaliën om beter te presteren. Deze chemicaliën noemt men ook wel eens gekscherend doping. Maar goed. De paralympische sporters blijken tegenwoordig ook doping te gebruiken. Bij het gewichtheffen is het spul voor het eerst aangetroffen. En een beetje ondoordacht was dat wel van de minder valide topsporters. Want met gewichtheffen is het in de valide sportwereld ook begonnen. Maar het is in elk geval een stap in de goede richting. Oeps, ik hoop dat ik nu niet iets verkeerds heb gezegd.

In de toekomst zullen de zitvolleyballers zich ook overgeven aan doping, want onze helden zijn uitgeschakeld door Iran. En dat terwijl het land niet eens een zitvolleybal historie heeft. Het aantal zitvolleyballers in Iran schijnt trouwens dankzij de rondslingerende landmijnen wel toe te nemen.

Doping doet de sporter grenzen verleggen, die mijlen ver lijken te zijn. Over een tijd zal de paralympische sporter dan ook gewoon met de olympische spelen mee kunnen doen. En dan hoeven ze zich geen zorgen meer te maken over het gebrek aan aandacht van de Nederlandse televisie.

De paralympische sporter kan in de toekomst deelnemen aan de olympische spelen door hun medicijngebruik. De doping is door het medicijngebruik nauwelijks te traceren. En zo geniet de paralympische sporter een voorsprong op de valide sporter.

Het is nu alleen te hopen dat Cees Priem niet de bondscoach van de paralympische wielrenners wordt.
Let op! Deze tekst zou wel eens niet zo leuk kunnen zijn. Maar dat komt omdat dit een radiocolumn is. Je moet deze tekst hardop voorlezen. Probeer maar eens uit op je vriend, vriendin of je ouders. Zeker weten succes verzekert!