ΔΙΚΤΥΑΚΑ
Ό,τι περιλαμβάνεται σ' αυτή τη σελίδα έχει κατατεθεί στο διαδίκτυο και αφορά θέσεις και απόψεις δικές μου και άλλων ανθρώπων για συγκεκριμένα θέματα που απασχόλησαν την επικαιρότητα, αλλά και διαλόγους με καλούς κι αγαπημένους φίλους επί παντός επιστητού...
Είπα να αναφερθώ σε διαδικτυακούς τόπους και σε όσα ενδιαφέροντα έχουν κατατεθεί σ' αυτούς κατά καιρούς. Αλλά μάλλον στο μυαλό μου είχα ένα καράβι. Ή μάλλον ένα στέκι. Πρέπει να ήταν ένα καράβι-στέκι τελικά. Δεν είμαι σίγουρος τι ακριβώς ήταν. Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν ένα καράβι που έπλεε πάνω στα διαδικτυακά κύματα έχοντας για πλήρωμα μια χούφτα θαλασσοδαρμένους συντρόφους. Προορισμός δεν υπήρχε κι αν ποτέ υπήρξε πρέπει να τον έλεγαν "κοινό όνειρο". Κι επειδή επρόκειτο για ένα πολύ γρήγορο καράβι που έσκιζε κύματα κι αιθέρες, του είχαν δώσει το όνομα "Σαϊτα". Μπορεί πάλι να έκρυβε κάποιον συμβολισμό αυτό το όνομα. Δεν ήταν μπρατσέρα ή κορβέτα, ούτε τρικάταρτο από τα συνηθισμένα. Εδώ μιλάμε για ένα κανονικό φεγγαρόπλοιο γεμάτο όνειρα κι ονειροπόλους. Ταξίδευε μέρα νύχτα, με όλους τους καιρούς. Από τ' αμπάρια του ανέβαιναν τραγούδια, ενώ στο μεσιανό κατάρτι κυμάτιζε η σημαία των ονειρευτών. Τα βράδια μαζεύονταν όλοι στο κατάστρωμα και έλεγαν ιστορίες, τραγουδούσαν ή έπιαναν ατέλειωτες συζητήσεις για όλα τα θέματα. Μερικές φορές συμφωνούσαν, αλλά υπήρχαν και κάποιες άλλες που τους έβρισκε το ξημέρωμα να διαφωνούν και να τραβάει ο ένας τα μουστάκια του άλλου. Μα την επόμενη μέρα όλα είχαν ξεχαστεί και πάλι το έριχναν στο τραγούδι. Το πηδάλιο άλλαζε χέρια διαδοχικά, ανάλογα με το ποιος είχε τη διάθεση να ταξιδέψει τους υπόλοιπους. Κανένας καιρός δεν στάθηκε ποτέ ικανός να ανακόψει την πορεία αυτού του μαγικού ιπτάμενου καραβιού. Όλα τούτα συνέβαιναν κάτω από τη σκέπη των αστεριών και πολλές φορές ανάμεσα στ' αστέρια. Κι εκεί που όλοι πίστευαν ότι αυτό το παράξενο σκαρί ήταν αδύνατον να ναυαγήσει, ένα τεράστιο κύμα ίσαμε δυο βουνά στο ύψος, ήρθε και κατάπιε το φεγγαρόπλοιο αύτανδρο. Επειδή όμως τίποτα δεν πάει χαμένο αν εκπορεύεται από καρδιάς, έτσι και το σαπιοκάραβο που σου εξιστορώ, μαζί με τα φαντάσματα που κρύβονται στ' αμπάρια του, πέρασε στην ιστορία κι έγινε θρύλος. Αν κοιτάξεις ψηλά τα βράδια, ίσως και να το διακρίνεις να πλέει γαλήνιο ανάμεσα στη μικρή και στη μεγάλη άρκτο. Σήκωσε τότε το χέρι σου και στείλε του χαιρετισμό. Οι τρελοί φτεροκόποι καπεταναίοι του θα σε δουν και θα σου κάνουν σινιάλο. Κι αν καταλάβουν πως είσαι κι εσύ από τη σπάνια ράτσα των γητευτών των ονείρων, μπορεί και να σε περάσουν για ναυαγό του διαστήματος και να σε περισυλλέξουν.
ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΣΤΙΣ ΠΑΡΥΦΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ
2
Η... ΚΙΤΡΙΝΗ ΣΕΛΙΔΑ
Για να διαβάσεις τη συνέχεια στην επόμενη σελίδα πάτησε εδώ: