|
Stanovnistvo islamske vjeroispovjesti na teritoriji Bosne i Hercegovine i Sandzaka uvijek je bilo poznato kao bosnjacko. To nam potvrdjuju historijski dokumenti, a i svi nasi stariji, babe, dede, nane pa i nase komsije, narocito Albanci. Navesti cemo jedan podatak iz naseg Mevluda. Njegov autor, Salih Gasevic (1850-1899), rodjeni Niksicanin, kasnije Kolasinski kajmekan je na molbu domaceg bosnjackog zivlja sa turskog jezika na Bosanski (a ne na Srpski, Hrvatski ili Crnogorski) preveo Mevlud, u kojem se konfirmise da su stanovnici ovog dijela koristili Bosanski jezik, i smatrali se Bosnjacima. Tako je bilo sve do formiranja tzv. Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca.
Da Bosne nebi bilo, prvo, Bosnjaci su svedeni sa nivoa nacije na nivo vjerske zajednice... Naziv Musliman, kao nacionalna opredjeljenost, promoviran je tek u Ustavnoj odredbi s popisom stanovnistva na tlu Socijalisticke Federativne Republike Jugoslavije iz 1971. godine. Bosnjaci, odnosno Svebosnjacki sabor, koji je odrzan 28. septembra 1993. godine u Sarajevu, prihvatio je, odnosno vratio historijski naziv BOSNJAK, pod kojim se podrazumjevaju stanovnici porijeklom ranije visestoljetne drzave Bosnjaka koja je obuhvatala teritorije danasnje Bosne i Hercegovine i Sandzaka.
"U praksi, nazalost, i dalje vecina Bosnjaka mnogo cesce govore da su muslimani/Muslimani, pri tome ne misleci hoce li ih sugovornik razumjeti, dali time izrazavaju svoju vjersku pripadnost, ili nacionalnu?..."
"Danas u Turskoj zivi oko 4.500.000 potomaka Bosnjaka koji su se iselili iz Bosne i Sandzaka u periodu od 1878. do 1921., pa i kasnije. Oni nikada sebe ne zovu muslimanima, vec Bosnjacima..."
"Zele li Bosnjaci ocuvati svoj nacionalni integritet trebaju bosnjacke institucije, Akademiju Bosnjaka, Historiju Bosnjaka, Enciklopediju Bosnjaka, Pravopis, gramatiku i rijecnik bosanskog jezika..." |
|
