|
Hoe
bont moet een profclub het maken om zijn vergunning kwijt te raken?
Bonter dan een wasmachine vol gekleurde was, vermoed ik. Liegen,
bedriegen, mooi weer spelen met van de overheid afgetroggelde miljoenen
- in voetbal kan het allemaal zo maar passseren. FC Utrecht, bijna
veertig miljoen euro schuld. Als je dat bedrag zo ziet staan, stelt het
niet al te veel voor, maar we hebben het hier dus over 40 miljoen,
veertig keer één miljoen, oftewel 40.000.000 euro. Schuld. Geen omzet,
niet de jaarbegroting, nee, een vier en zeven nullen euro in de min. En
gewoon doorvoetballen. |
| Vroeger,
toen we nog guldens hadden, kon ik me bij een miljoen niet zo veel
voorstellen. Het ging mijn bevattingsvermogen te boven. En heel
vroeger, toen een waterijsje nog tien cent kostte, een patatje zonder
45 cent en met (we hadden toen enkel en alleen nog maar mayonaise) een
dubbeltje meer, klonk een miljoen nog vreemder. Oneindig. Op het strand
lagen een miljoen zandkorrels en in de zee ging een miljoen liter
water. Zoiets. Van de week zat ik een tijdje te staren op het onvoorstelbare bedrag dat ze bij FC Utrecht hebben vergokt en omdat het in mijn hoofd nog steeds niet zo wil lukken met die euro's dacht ik toen: en dat maal twee komma twee. Tegen de negentig miljoen gulden. Negentig keer oneindig veel. Negentig keer een vermogen zoek gemaakt. FC Utrecht, een provincieclubje uit het kneuterige land van Balkenende met zijn Kwik, Kwek en Kwak competitie. En gewoon doorvoetballen. Elke keer als ik op teletekst of in de krant zie staan dat er een betaaldvoetbalorganisatie in geldnood zit, haal ik mijn schouders op. En als er bij staat dat de club op zwart zaad voor zijn licentie moet vrezen, haal ik nog een keer mijn schouders op. Was FC Wageningen een jaar of twintig geleden niet de laatste club die de eerste divisie werd uitgeschopt? Of wacht, we hebben daarna ook nog even FC Vlissingen in het betaald voetbal gehad, maar volgens mij hebben ze daar zelf het licht uitgedaan. Tegenwoordig is het zo dat een profclub in de penarie even de harde supporterskern mobiliseert. Die gooit er links en rechts wat bedreigingen tegenaan en weg is het gevaar dat de tent moet worden gesloten. De KNVB haast zich te zeggen dat de sjoemelende bestuurders van hun fouten hebben geleerd en heel goed weten hoe het nu verder moet. En de volksvertegenwoordigers ten stadhuize verklaren, terwijl hun knieën nog kraken van de schrik, dat het niet in het maatschappelijke belang is om de plaatselijke voetbaltrots om zeep te helpen. Waarna de half maffiose clubbestuurders nog een bonus van een miljoentje of wat ontvangen, zodat ze de feitelijk failliete boel een beetje lekker kunnen doorstarten. Tot voor een jaar of vijf, heb ik altijd gedacht dat wij in een tamelijk beschaafd land verkeren. Complete bedrijfstakken die verrot zijn van de fraude, voetbalclubs die met tientallen miljoenen schuld verder spelen alsof er niets aan de hand is, kogelbrieven en andersoortige intimidaties, daadwerkelijk afgevuurde kogels (en nog raak ook), ik heb altijd gedacht dat het bij Latijns-Amerika en Italië hoorde. Niet bij ons. Pim Fortuyn vond ik een idioot eerste klas, maar er zijn momenten waarop ik denk: had die Volkert niet mis kunnen schieten? Bijvoorbeeld als er weer zo'n horde Neanderthalers oprukt naar een stadhuis om burgemeester, wethouders en gemeenteraadsleden duidelijk te maken dat ze met hun fikken van de FC Huppeldepup af moeten blijven. Had Fortuyn het voor het zeggen gehad dan zou zo'n stoottroep van hooligans halt zijn gehouden en met lege handen huiswaarts zijn gemept. En het mooiste van alles zou dan zijn dat al die afdruipende dommekrachten nog op Pim hadden gestemd ook. Veertig miljoen euro schuld, maar de doelpalen in de Galgenwaard blijven recht overeind staan. Ik ben gek op voetbal, maar dit is waanzin. Dichttimmeren dat stadion en er luxe appartementen neerzetten, of er van mijn part een woonboulevard van maken. Nee, het is een maatschappelijk belang dat FC Utrecht het volk blijft vermaken. O ja? Hoezo? Zou die vijftienduizend man die tweewekelijks samenkomt in de Galgenwaard dan helemaal niets anders kunnen verzinnen voor de zondagmiddag? Een stad die aan alle kanten moet bezuinigen leent 25 miljoen euro aan een club die niet één of twee vervalsers heeft voortgebracht, nee, een heel elftal. Hoe moet het nu met die behoeftige Utrechter die bij de gemeente aanklopt voor een kleine tegemoetkoming in de kosten die hij moet maken om zijn huis van een invalidenlift te voorzien? Die krijgt natuurlijk te horen: sorry, maar dat gaat niet. Ons geld is schoon op. Er is net 25 miljoen naar FC Utrecht gegaan. |
| Bron: Zaterdag 31 mei 2003 - Het Leidsch Dagblad - Jaap Visser |