จิตสำนึก

เมื่อลองสังเกตดูตามสถาบันการศึกษาต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นมหาวิทยาลัยของรัฐ หรือแม้กระทั่งเอกชน มีกลุ่มบุคคลทำมาหากินกับนักศึกษาเหล่านี้ด้วยการเปิดร้านขายสุราไว้ล่อตาล่อใจ แม้ว่านักศึกษาจะถือเป็นผู้ที่บรรลุนิติภาวะ แต่เมื่อสิ่งเร้าอยู่ใกล้สถาบันศึกษา รวมถึงในสังคมวัยเรียนที่ต้องอยู่กันเป็นพวก เป็นหมู่คณะ การเข้าไปนั่งดื่มสุราในร้านเหล่านี้จึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
                ไม่ว่าจะเป็นมหาวิทยาลัยเอกชน หรือรัฐบาล!!

                ไม่เข้าใจว่าทำไมร้านขายเหล้าถึงต้องไปเปิดใกล้สถานศึกษา สงสัยอยากหากินกับเยาวชนของชาติ ใส่เครื่องแบบมานั่งกินยังขายให้เลยไม่มีจิตสำนึกหรืออย่างไร แม้ว่าบางร้านจะติดป้ายขอความกรุณาว่าให้นักศึกษาเปลี่ยนชุดนักศึกษาก่อน  แต่มันก็คือการขายให้กับนักศึกษาอยู่ดี  ทำไมต้องมาแสวงหาผลกำไรใกล้สถานศึกษา ทางที่ดีควรจะออกกฎหรือระเบียบห้ามกันไปเลย เพราะเป็นสถานที่มอมเมาเยาวชน และอีกอย่างเยาวชนของเราส่วนมากไม่ค่อยมีจิตสำนึกเท่าที่ควร

                ถ้าคิดให้ดีร้านเหล้าไม่ผิดหรอก อยู่ตรงไหนก็เหมือนกัน แต่อยู่ให้ถูกที่ถูกทางก็จะดีกว่านี้ เพราะร้านเหล้าก็ประกอบอาชีพสุจริต(ร้านเหล้าที่ดี)ถ้าร้านเหล้าผิด ร้านขายมีดก็ผิด ที่ขายมีดแล้ว คนมันเอาไปฆ่า คนร้านขายรถก็ผิด เพราะว่าขายรถแล้ววัยรุ่น เอามาแข่งตามถนน สร้างความเดือดร้อนถ้าอย่างงั้นแล้ว เปิดร้านขายอะไรมันก็ผิด เพราะมีคนไม่ดีเอาไปใช้ไม่ถูกต้องแล้วอย่างนี้ใครจะกล้าค้าขายโดยสุจริตล่ะ  มันเป็นช่องทางทำมาหากิน ที่ต้องอาศัยจรรยาบรรณ..สำนึกส่วนตัวในการทำธุรกิจ ไม่ใช่เห็นแก่..เงิน

                สำหรับวัยรุ่นที่ยังอยู่ในช่วงอายุระหว่าง 18-20 ปี ที่ส่วนใหญ่เพิ่งเริ่มเป็น “เฟรชชี่” ในมหาวิทยาลัย การแสดงออกของเด็กเหล่านี้ แน่นอนว่าต้องมีมากกว่าการดื่มสุรา   เพราะพวกเขาอยู่รวมกันเป็นหมู่คณะ  สุดท้ายแล้วส่วนใหญ่จบลงด้วยเรื่องทะเลาะวิวาท  หากแต่ว่าส่วนใหญ่ยังโชคดีที่ไม่มีเหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้น ถือเป็นเรื่องไม่เหมาะสมสำหรับนักศึกษาที่ประพฤติตนเช่นนี้
                และที่ไม่เหมาะสมยิ่งกว่า คือ ร้านขายเหล้าที่ให้บริการกับเด็กเหล่านี้ แม้เจ้าหน้าที่จะขอความร่วมมือกับร้านเหล้าที่เปิดใกล้มหาวิทยาลัย ให้เปิดขายเหล้าช่วงเวลาหลัง 16.00 น.ซึ่งถือเป็นเวลาเลิกเรียนของนักศึกษาภาคปกติแล้ว  แต่ก็ยังมีบางร้านที่แอบเปิดขายก่อนเวลา  ใช่ว่าร้านเหล้าใกล้ มหาวิทยาลัย  ทำให้ภาพที่ไม่ชวนดูเกิดขึ้นเฉพาะตอนกลางคืนเท่านั้น  แม้แต่ตอนกลางวันคนก็ยังมองว่าแหล่งตรงนี้เป็นแหล่งมั่วสุมอยู่ดี

                เพียงแต่ขอเตือนสติให้ทุกคนที่ยังอยู่ในวัยศึกษารู้จักรับผิดชอบตัวเอง และพึงเตือนสติตัวเองอยู่เสมอว่า “ครอบครัวส่งเรามาเรียนเพื่ออะไร และหมายรวมถึงหน่วยงานที่รับผิดชอบเกี่ยวกับสถานศึกษา ไล่ตั้งแต่คณะผู้บริหารของสถาบันที่ต้องดูแลนักศึกษาของตัวเองให้อยู่ในกฎ ระเบียบ กระทรวงศึกษาธิการที่ต้องริเริ่มหามาตรการจัดการกับร้านเหล้าที่เปิดใกล้กับสถาบันการศึกษา รวมถึงเจ้าหน้าที่ตำรวจ โดยเฉพาะกองบังคับการปราบปรามการกระทำผิดต่อเด็กเยาวชน และสตรี (บก.ปดส.) รวมถึงศูนย์สวัสดิภาพเด็ก เยาวชน และสตรี (ศดส.) ในการเร่งกวดขัน ตรวจตราร้านค้าเหล่านี้

                และสุดท้ายคือ เหล่านักเรียน นักศึกษา ที่ควรรับผิดชอบตัวเอง ไม่ปล่อยตัวปล่อยใจ หลงใหลในสิ่งเร้าทั้งหลายที่มีอยู่มากมาย ขอให้ระลึกอยู่เสมอว่า “พวกคุณคือความหวังของครอบครัว และประเทศชาติ” ไม่ต้องมัวคิดแบ่งแยกให้เสียเวลาว่าใครจบจากมหาวิทยาลัยของรัฐ หรือเอกชน ใครเก่งกว่าใคร เพราะท้ายที่สุดทุกคนต้องไปแข่งขันกันในช่วงเวลาทำงาน หากใครที่ยังหลงผิดควรจะฉุกคิด และรีบกลับตัวกลับใจเสีย ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป