ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

ΤΟΥ 46ου ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

 

 

1. Η περιβαλλοντική εκπαίδευση στο Σχολείο μας ξεκινά από το Σχολικό Έτος 1992-93. Η Περιβαλλοντική Ομάδα του 46ου Γενικού Λυκείου Αθηνών σε συνεργασία με την Περιβαλλοντική Ομάδα του αντίστοιχου Γυμνασίου και υπεύθυνες τις καθηγήτριες: Έφη Φουσέκη ΠΕ4 και Χριστίνα Καδά ΠΕ4 ασχολήθηκε με το κτίριο της Ασκληπιού 183-185 που στεγάζει τα δύο σχολεία. Κάτω από αντίξοες συνθήκες κατάφεραν, όχι μόνο να φτιάξουν «στα υπόγεια» του κτιρίου αίθουσα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και να φέρουν στο φώς αρχεία του Σχολείου και της λειτουργίας του στο χρόνο, αλλά κυρίως να συγκροτήσουν ένα πλήρη και αξιόλογο φάκελλο για την ιστορία, την ιδιοκτησία, την αρχιτεκτονική και τις χρήσεις του κτιρίου.Και όλα αυτά ενταγμένα στην κοινωνική και αρχιτεκτονική κλίμακα της Νεαπόλεως, περιοχής της Αθήνας στην οποία βρίσκεται το Σχολείο. «Το κτίριο αυτό αποτελεί μέρος της αρχιτεκτονικής «μνήμης» της πόλης στην περιοχή μας. Στέκεται εδώ από τις αρχές του αιώνα να μας θυμίζει τη στέρεα, όλο μεράκι δουλειά των μαστόρων μιας άλλης εποχής. Ας το προσέξουμε σαν κάτι το πολύτιμο», καταλήγουν οι Περιβαλλοντικές Ομάδες, ύστερα από δύο χρόνια έρευνας.

 

2. Το Σχολικό Έτος 1994-95 η Περιβαλλοντική Ομάδα του Λυκείου, με υπεύθυνες καθηγήτριες τις κα.Γιαλαμά Χρ. ΠΕ9 και κα.Λαπαθιώτη Ελένη ΠΕ2 και συντονίστρια την κα.Φουσέκη Έφη ΠΕ4 επέλεξε για θέμα: Ένας λόφος μέσα στην πόλη, δίπλα στα σπίτια μας, το Λόφο Εθνικής Αντίστασης ή Φινόπουλου. Η μελέτη αυτού του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά και η ανθρώπινη παρέμβαση σ’ αυτό αποτέλεσαν αντικείμενο έρευνας εκείνη τη χρονιά. Μελετήθηκε το γεωλογικό υπόβαθρο, η χλωρίδα και η πανίδα του λόφου και πραγματοποιήθηκε πείραμα αποικοδόμησης υλικών. Παράλληλα η Π.Ομάδα ασχολήθηκε με την ανθρώπινη παρουσία στο λόφο, την ιστορία του, τις παρεμφάσεις και τη σημερινή του χρήση, τη σχέση των κατοίκων που μένουν δίπλα σ’ ένα φυσικό περιβάλλον. Από την έρευνα σε αρχεία, τις συζητήσεις με ειδικούς και τις συνεντεύξεις με κατοίκους της περιοχής προέκυψε υλικό που παρουσιάστηκε σε συνάντηση Περιβαλλοντικών Ομάδων της Αθήνας.

 

 

 

3. Ο Εθνικός Δρυμός της Πάρνηθας αποτέλεσε το αντικείμενο της Περιβαλλοντικής Ομάδας το Σχολικό Ετος 1995-96. Η Π.Ομάδα με υπεύθυνες καθηγήτριες τις κα. Λαπαθιώτη Ελένη ΠΕ2 και κα. Λιοκάτη Σπ. ΠΕ2 αφού ξεκίνησε από το κτίριο που στεγάζεται το σχολείο και προχώρησε σ’ έναν κοντινό λόφο, αποφάσισε να κάνει ένα βήμα πιο μακριά και να περπατήσει το πανέμορφο βουνό της Πάρνηθας. Τις εργάσιμες ημέρες η Π.Ομάδα ερευνούσε και συγκέντρωνε πληροφορίες για τη χλωρίδα και την πανίδα του Εθνικού Δρυμού, τ’ αρχαιολογικά μνημεία και τους χώρους άθλησης και αναψυχής που ο ανθρώπινος παράγοντας δημιούργησε, τα καταφύγια για πεζοπόρους και ορειβάτες και τ’ αυθαίρετα στους πρόποδές του.

 

 

 

 Καποιες Κυριακές ξεκινούσε πρωί-πρωί και περπατούσε μέσα στο φυσικό περιβάλλον ώρες ατέλειωτες, για να παρατηρήσει όσα από τα βιβλία είχε μάθει. Μια καταπληκτική εμπειρία που ολοκληρώθηκε στις 17 / 5 / 1996 με μια ολοήμερη επίσκεψη την ημέρα Δράσης για το Περιβάλλον, οπότε και μοιράστηκε το παρακάτω έντυπο:

 

 

 

ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΑΤΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ

Εμείς ως περιβαλλοντική ομάδα του 46ου Λυκείου Αθηνών, που αυτή τη χρονιά ασχοληθήκαμε με την Πάρνηθα, την Ημέρα Δράσης για το Περιβάλλον, αποφασίσαμε ως δείγμα της αγάπης μας γι’ αυτόν τον Εθνικό Δρυμό, να σας ενημερώσουμε για τις ομορφιές που κρύβει και τις χαρές που δίνει το βουνό, αλλά και για τα προβλήματα που δημιουργεί η παράλογη επέμβαση του ανθρώπου.

Κοντά στην Αθήνα (40 μόνο χμ.), βρίσκεται ένας από τους λίγους Εθνικούς Δρυμούς της χώρας μας, η Πάρνηθα.

Εκεί μπορεί να βρει κανείς:

  • Τη φύση σε όλο το μεγαλείο της

  • Χώρους άθλησης και ψυχαγωγίας

  • Καταφύγια για πεζοπόρους και ορειβάτες

  • Αρχαιολογικά μνημεία

ΟΜΩΣ:

  • Τα σκουπίδια που συσσωρεύουν οι επισκέπτες

  • Τα αυθαίρετα που κτίζονται στους πρόποδές της

  • Τα δέντρα που πεθαίνουν χωρίς φροντίδα

ΑΝ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΞΟΥΜΕ, ΘΑ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ

ΧΑΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ

ΔΩΣΤΕ ΤΟΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ

 

17 / 5 / 1996

Π.Ο. 46ου ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

 

 

4. Τα ηφαίστεια ως φυσικό φαινόμενο και οι επιδράσεις τους στον άνθρωπο – Η περίπτωση της Σαντορίνης ή Ηφαίστεια – Εκρήξεις Δημιουργίας

Το φυσικό φαινόμενο των ηφαιστείων, τόσο μακρινό από τις εμπειρίες των εφήβων της Αθήνας όσο και μαγευτικό για το δέος που προκαλεί, ήταν το θέμα που οι μαθητές/μαθήτριες της Σχολικής Χρονιάς 1996-97 πρότειναν στην Περιβαλλοντική Ομάδα. Ολόκληρο το Σχολικό Έτος αυτό η δράση της Π.Ο. του Λυκείου εστιάστηκε στην έρευνα των ηφαιστείων γενικά ως φυσικού φαινομένου στο γεωγραφικό χάρτη των ηφαιστείων παγκοσμίως και αργότερα εντοπίστηκαν τα ηφαίστεια στην Ελλάδα.

 

 

 

Επελέγη η Σαντορίνη, ως μια περιοχή που το ηφαίστειο είναι η καθημερινή της πραγματικότητα και έγινε στόχος η επίσκεψη στο νησί. Αυτή η εκπαιδευτική επίσκεψη μπόρεσε να γίνει πραγματικότητα τη σχολική περίοδο 1997-98, στα πλαίσια του προγράμματος κινητικότητας μαθητών (9-13 Μαϊου 1998) και βοήθησε στην ολοκλήρωση του προγράμματος για τα Ηφαίστεια, που υλοποίηθηκε σε δύο συνεχόμενα σχολικά έτη, με υπεύθυνες καθηγήτριες τις κα.Λαπαθιώτη Ελένη ΠΕ2 και Λιοκάτη Σπ. ΠΕ2.

 

 

 

Το Πλήρες Έντυπο για το Πρόγραμμα δεν είναι έτοιμο ακόμα, γι’ αυτό παρατίθενται εδώ μερικά μόνο στοιχεία:

Ο μύθος του Ηφαίστου, αποτελεί την πρώτη ερμηνεία ενός τρομακτικού φυσικού φαινομένου. Οι ηφαιστειακές ζώνες ανά τη γη είναι αρκετές και σε μια απ’ αυτές, τη Μεσογειακή, εντάσσεται και η Σαντορίνη. Η δημιουργία της νήσου Στρογγυλής, αργότερα Καλλίστης, Θήρας στους ιστορικούς χρόνους και Σαντορίνης σήμερα, οφείλεται στην ηφαιστειακή δράση της περιοχής. Μια τρομακτική έκρηξη ηφαιστείου στα μέσα της 2ης χιλιετίας π.Χ. δημιούργησε ένα πανέμορφο νησί στη μέση του Αιγαίου. Ηφαιστειακή έκρηξη = φαινόμενο καταστροφής. Και στην περίπτωση της Σαντορίνης μπόρεσε να μετατραπεί σε δημουργία. Δημιούργησε ένα νησί, διατήρησε κάτω απ’ την τέφρα του ηφαιστείου ένα πανάρχαιο πολιτισμό που ήρθε στο φώς τη δεύτερη 50ετία του 20ου αιώνα, ήταν η αιτία ν’ ανθίσει μια πανέμορφη και ιδιότυπη αρχιτεκτονική (υπόσκαφα σπίτια – καμάρες), να παραχθούν στγκεκριμένα προϊόντα στη γη, που το ηφαιστειακό υλικό βοήθησε να γίνουν μοναδικά στο είδος τους (φάβα, αμπέλια) και να οδηγήσουν τους κατοίκους σε συγκεκριμένες ασχολίες (αμπελοκαλλιέργεια, οινοποιεία…). Η λαογραφία του νησιού καταγράφει έναν τρόπο ζωής στενά συνδεδεμένο με το δέος μιας μελλοντικής έκρηξης, που μετατρέπεται σε θρησκευτκή πίστη, πάμπολλες εκκλησίες αλλά και «εκρήξεις» πανηγυριού.

Τέλος, το φυσικό περιβάλλον με τις ανθρώπινες δημιουργίες αρμονικά δεμένες μαζί του, αποτελεί ακόμα και σήμερα πηγή έμπνευσης ποιητών, ζωγράφων, μουσικών. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που μάγεψε και την

 

Περιβαλλοντική Ομάδα του 46ου Λυκείου Αθηνών