ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ Σε λίγες μέρες, άπαντες οι "ενεργοί" πολίτες της αξιοθρήνητης δημοκρατίας μας θα κληθούν να επιτελέσουν το θεατρινίστικο ρόλο τους μπροστά στις κάλπες. Με τη φαρσοκωμωδία των εκλογών αναγνωρίζεται σε κάθε εξουσιαστικό υποκείμενο το δικαίωμα να αποφασίζει για τον τρόπο και τις συνθήκες με τις οποίες θα ζούμε στις πόλεις και στα χωριά μας. Πέρα από το γεγονός ότι η εξουσία θα ασκείται πάλι για τα επόμενα τέσσερα χρόνια από τους λίγους (ολιγαρχία), όπως συμβαίνει σε κάθε γνωστό πολιτικό σύστημα, η ίδια η διαδικασία των εκλογών παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως θεσμός, γιατί περιέχει την πεμπτουσία της δημοκρατίας. Η ιστορία των
εκλογών Μύθοι και
πραγματικότητα για τις εκλογές Ο μύθος της κατά συνείδηση ψηφοφορίας. Οι εκλογές δεν είναι μια
πολιτική διαδικασία, αλλά μία διαδικασία
εμπορικής συναλλαγής. Ο ψηφοφόρος καλείται να
επιλέξει υποψήφιο, όπως επιλέγει προϊόντα από το
σούπερ μάρκετ. Πίσω από τις κάθε εκλογές κρύβεται
μια μεγάλη βιομηχανία προώθησης πολιτικών.
Έμπειροι διαφημιστές και ψυχολόγοι εργάζονται
για τα εκλογικά συνθήματα και οι καλύτεροι
φωτογράφοι χρησιμοποιούνται για να παρουσιάσουν
τον κάθε τυχοδιώκτη πολιτικό ως οραματιστή.
Τεράστια ποσά ξοδεύονται για τη διαφήμιση των
υποψηφίων από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Οι
δημοσιογράφοι, με πάμπολλες τηλεοπτικές και
ραδιοφωνικές εκπομπές, στήνουν τα σύγχρονα
μπαλκόνια για να κράζουν τις μεγαλόστομες
φανφάρες τους οι έμποροι της ελπίδας. Ο μύθος της αντιπροσώπευσης. Στις δημοκρατικές διαδικασίες η
πλειοψηφία είναι αυτή που επιβάλλει τις
αποφάσεις της στη μειοψηφία. Αυτό το γεγονός από
μόνο του αποδεικνύει το ανελεύθερο πνεύμα της
δημοκρατίας (αφού η εκάστοτε μειοψηφία
καταπιέζεται). Η εκλογική διαδικασία όμως, ακόμα
και αν δεχτούμε ότι πραγματοποιείται σε ιδανικές
συνθήκες(χωρίς ρουσφέτια κλπ), επιβάλλει τελικά
την άποψη μιας μειοψηφίας.Το πραγματικό
ποσοστό που παίρνει το κόμμα που κερδίζει τις
βουλευτικές εκλογές δεν ξεπερνά το 30% και,
παρολαυτά, επιβάλλεται στο υπόλοιπο 70%.Όλα αυτά,
όμως, δεν έχουν και τόσο μεγάλη σημασία μια και οι
εκλογές δεν αναδεικνύουν ένα αντιπροσωπευτικό
τμήμα της κοινωνίας, αλλά καλούς επαγγελματίες
για την αποκλειστική διαχείρηση της εξουσίας.
Και βέβαια, η διαχείρηση αυτή γίνεται σύμφωνα με
το προεπιλεγμένο πρόγραμμά τους, στη διαμόρφωση
του οποίου δε συμμετέχει καθόλου ο λαός. Άρα, η
αστική δημοκρατία στην πραγματικότητα είναι μια
μορφή επιλεγόμενης ολιγαρχίας. Ο μύθος του "δικαιώματος". Όλοι οι "δημοκράτες" αναγνωρίζουν το δικαίωμα της ψήφου ως τον ακρογωνιαίο λίθο του δημοκρατικού πολιτεύματος και εξαίρουν τη σπουδαιότητά του. Όμως, το περίφημο δικαίωμα του "εκλέγειν" δεν είναι δικαίωμα, αλλά υποχρέωση. Ο πολίτης υποχρεώνεται να ψηφίσει και σε αντίθετη περίπτωση υφίσταται τις προβλεπόμενες από τον νόμο συνέπειες. Τέλος, το δικαίωμα του "εκλέγεσθαι" είναι άλλος ενας μύθος. Η σχετική νομοθεσία είναι τέτοια που κάνει απαγορευτική τη διεκδίκηση της εξουσίας σε όλους, εκτός από μια συγκεκριμένη ολιγάριθμη και οικονομικά ευκατάστατη κάστα.
Οι εκλογές είναι μια
διαδικασία ήσσονος σημασίας, με μόνο αποτέλεσμα
την ανανέωση της υποτέλειας στους έχοντες την
εξουσία. Μια τέτοια διαδικασία ουσιαστικά
"καθαγιάζει" τις αυθαιρεσίες των
εξουσιαστών και καθιστά την κάθε ψήφο
συγχωροχάρτι για τις μελλοντικές "αμαρτίες"
τους. ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ ΤΩΝ
ΕΚΛΟΓΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΑΔΑ "ΑΠΕΙΘΕΙΑ" |