Μερικά χρονογραφήματα που γράφτηκαν από συντρόφους της ιστοσελίδας μας.

 "Ερευνητικοί και επιμορφωτικοί σκοποί"

"Σκοπός των κομμάτων, που διαθέτουν πολιτική ισχύ, είναι ένας και μοναδικός. Η κατάληψη της εξουσίας. Για τον λόγο αυτό, οι οβίδιες μεταμορφώσεις των πολιτικών, που τα απαρτίζουν, είναι και θα είναι πολλαπλών μορφών με κύρια επιδίωξη την αλιεία ψήφων, που θα τους διατηρήσουν στους ζηλευτούς τους θώκους", έγραφε πριν ένα αιώνα περίπου ο αμερικάνος συγγραφέας Mark Twain. Και ο δικός μας ανεπανάληπτος Νίκος Τσιφόρος συμπλήρωνε: "Τα πλήθη υπάρχουν για να συγκινούνται, να ψηφίζουν και να πληρώνουν φόρους".

Και οι δυο καλαμαράδες που ανέφερα, δίκιο έχουν. Γιατί όπως το παπαδαριό ονομάζει τον λαό ποίμνιο και πάει να τον κλείσει στο μαντρί του για να τον αρμέγει, έτσι και οι πολικάντηδες μια φορά στα τέσσερα χρόνια ονομάζουν το λαό "ψηφοφόροι" για να αποκτήσει ο κόσμος την ψευδαίσθηση ότι αυτός καθορίζει ανεπηρέαστα την τύχη του για το ποιοι τον κυβερνούν. Αυτή την φάμπρικα οι εθνονταβατζήδες μας την έχουν αναγάγει σε επιστήμη. Τζάμπα τους είναι φυσικά γιατί το μάρμαρο εμείς το πληρώνουμε.

Αλήθεια ξέρετε ότι κάθε χρόνο πληρώνουμε απ' τον κρατικό προϋπολογισμό 15,77 δισεκατομμύρια δραχμές στα καθεστηκυία πολιτικά κόμματα και απ' αυτά ένα μεγάλο μέρος (κοντά 4 εκατ. Ευρώπουλα) το δικαιολογούν, γιατί, λέει, κάνουν "ερευνητικούς και επιμορφωτικούς σκοπούς";

Τι "ερευνητικούς σκοπούς" έχετε ρε μπαγλαμάδες; Πως θα παραμυθιάζετε τον κόσμο καλύτερα με τις παπαριές σας; Καλά, όσο για τους "επιμορφωτικούς" ας μην το συζητάμε καλύτερα. Εδώ δεν κατόρθωσαν να επιμορφώσουν την μέλλουσα πρωθυπουργίνα τον υπόλοιπο κόσμο θα καταφέρουν; Κι αυτό το λέω για να λαϊκίσω λίγο. 

Θα είδατε στα χαζοκούτια την Νατάσσα Καραμανλή να περιοδεύει στην Λέσβο με την ευκαιρία της "γιορτής της ελιάς" υποτίθεται. Ε, πατρίδα μου είναι η Μυτιλήνη, πάντα κρατώ επαφή με τις ρίζες μου, φρόντισα να μάθω. Πραγματικά, με τα όσα άκουσα την λυπήθηκα την κοπελιά. Σαν τους γύφτους που είχαν παλιά μια αρκούδα και την γύριζαν στα πανηγύρια για να ρίξει ο κόσμος καμιά δραχμή στο ντέφι τους, έτσι την σουλατσάρισαν στα χωριά οι ντόπιοι πολικάντηδες της Ν. Δ για να πέσει καμιά δικιά τους ψήφο στην κάλπη. Μωρέ, τους καταλαβαίνω, χρόνια έχουν να δουν δεξιό βουλευτή να βγαίνει στην Λέσβο, αλλά αυτοί το παράκαναν. 

Δεν φτάνει που την πήγαν στην καημένη την Νατάσα στην Αγιάσο -ένα παραδοσιακό αριστερό χωριό- και την έστησαν μπροστά στον αργαλειό μιας ντόπιας γυναίκας που ύφαινε και η Νατάσσα ρωτούσε γιατί δεν παίρνει ηλεκτρικό αργαλειό, την ανάγκασαν και να πάει να "μαζέψει ελιές". Ετσι, λοιπόν, βρέθηκε η μέλλουσα πρωθυπουργίνα μας σε ένα ελαιώνα στο χωριό Θερμή των Λουτρών, για την απαραίτητη φωτογράφηση. Η πλάκα είναι ότι μια ντόπια γυναικούλα, στο τσούρμο που την ακολουθούσε δεν είχε καταλάβει την όλη στημένη φτιάξη και βλέποντας την Νατάσσα να προσποιείται ότι μαζεύει ελιές άρχισε τον θρήνο στην ντοπιολαλιά της : "Κσομ μουρέλιμ, είνι τσι βαμμένα τα νχέλιας θα χαλάσν. Αστα περιδικούλαμ δεν είνι δλιες αυτές για σένα. Ψόφου κάν' μουρέλιμ τσι θα κρυγιώς ...".. Ρόμπα η δικιά σου. Παραμιλούσε που η άσχετη γυναικούλα πήγε να της χαλάσει το σκηνικό. 

Με δυο λόγια ήταν τόσο κακοστημένη η παράσταση που έβαλαν να δώσει η μέλλουσα πρωθυπουργίνα μας, που ήδη κυκλοφόρησαν τα πρώτα ανέκδοτα ενώ τα τοπικά αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ βρήκαν θέμα για να καλαμπουρίζουν.
Γι' αυτό σας λέω. Ακου να τσεπώνει η ΝΔ σχεδόν 2 εκατομμύρια ευρώπουλα τον χρόνο για "ερευνητικούς και επιμορφωτικούς σκοπούς" και να μην φροντίζει να κάνει δυο ιδιαίτερα σεμινάρια για την αρχηγίνα τους!! Απαράδεκτος ο Λούλης!! 

ΠΑΠΑΔΕΣ ΚΑΙ ΠΑΠΑΤΖΗΔΕΣ

Εχω ένα βίτσιο, ρε καρντάσια, που μέχρι τώρα το θεωρούσα εντελώς ακίνδυνο. Συνήθιζα, όταν άνοιγα το βλέφαρο, να πίνω τον πρωινό μου καφέ διαβάζοντας τις εφημερίδες στο Ιντερνέτ. Τώρα αρχίζω να διαπιστώνω τις παρενέργειες που έχει αυτό. Ειδικά όταν διαβάζω έντυπα που εκδίδει το ΚΚΕ. Πρέπει να το σταματήσω, μου φαίνετε, πριν γίνει ανίατη η κατάσταση μου.
Πριν λίγο καιρό διάβαζα μια αγιογραφία του δεσπότη Δανιήλ της Καισαριανής από την τοπική φυλλάδα ΕΝΤΟΣ που βγάζει η τοπική οργάνωση του Περισσού. Τόσο με συγκίνησε που λίγο μού'ρθε να πάω να μεταλάβω. Τελικά όμως προσπάθησα και το ξεπέρασα.

Χτες πάλι βλέποντας πρωτοσέλιδα με ξύλινα γράμματα στην ΑΛΗΘΕΙΑ -είναι ομόσταυλη φυλλάδα που εκδίδεται στην Χίο- να αποκαλεί τον τοπικό τους αριτράγο ΑΞΙΟ γιατί χειροτονεί, λέει, συνέχεια διάκους για να καθοδηγούν το ποίμνιο της εκκλησίας, με έπιασε τραμπάκουλο.
Καταλαβαίνετε το δράμα μου. Εχω, βλέπετε, περάσει τα καλύτερα μου χρόνια, σ' αυτό το συνοθύλευμα που ονομάζουν κομμουνιστικό κόμμα και τέτοια κατάντια δεν την περίμενα. Λέτε να ήρθε ο καιρός που θα βλέπουμε την Κανέλη να δίνει βήμα οδηγώντας τις ΚΟΒες του Περισσού ντουγρού για εξομολόγηση στους ρασοφόρους? Εδώ που φτάσαμε τίποτα δεν με εκπλήσσει πια. Ε, ρε, βρεγμένη αγιαστούρα που τους χρειάζεται!

Λοιπόν, εγώ τον μόνο παπά που πάω και έχω σε υπόληψη είναι αυτόν που βγάζουν οι καναβουριές. Για τους άσχετους να πω ότι παπά λεν οι χασισοκαλιεργητές την φούντα που βγαίνει στην κορυφή της καναβουριάς. Αν τακιμιάσεις μ' αυτόν ψέλνεις κάτι τροπάρια άλλο πράγμα. Κάπου διάβαζα ότι και ο Σέξπηρ μ' αυτόν είχε κοληγιά γ' αυτό έκανε κάτι αριστουργήματα που παραμιλάει μ' αυτά όλος ο κόσμος.

Αλλά μια και μιλάμε για παπάδες και να πάμε και στους παπατζήδες. Τους γνήσιους όμως, όχι τους ιμιτασιόν. Ξέρετε τώρα. Σπαστό τραπεζάκι ή κουρελού, αβανταδόροι, τσιλιαδόροι, μπαλαμούτι. Γνώρισα, που λέτε, τελευταία έναν απ' αυτούς. Στις μαύρες του ήταν. Μεγάλα κεσάτια περνάει αυτό τον καιρό το λειτούργημα του. Γιατί κι αυτός λειτούργημα επιτελεί όπως και ο παπάς. Στο μόνο που διαφέρουν είναι τα σύνεργα της δουλειάς. Αυτός την βγάζει με δυο-τρεις τράπουλες και καμιά κουβέρτα, ενώ ο άλλος με δισκοπότηρα, χρυσούς σταυρούς και μανουάλια. Πάντως το αντικείμενο της δουλειάς τους είναι το ίδιο. Πουλάνε ελπίδες για κέρδη στα κορόιδα που θα ποντάρουν στην τσόχα τους. Και στον πρώτο άμα τσιμπήσεις το αρχικό δόλωμα και την πουλέψεις, μπορεί να σκάσεις κανένα χαμόγελο. Στον άλλον τον παπά όλο θα τα ακουμπάς και όλο στο περίμενε θα σ' έχει. Μέχρι να γίνεις μεζές στα σκουλίκια, φόρο ηλιθιότητας θα πληρώνεις.

Ο Τρύπας, που λέτε -έτσι είναι γνωστός στην πιάτσα ο τύπος που σας έλεγα- εδώ και αρκετό καιρό που έσφιξε η λόρδα του, λόγω αναδουλειάς, άλλαξε επάγγελμα. Δεν είχε κάνει καβάτζα στις καλές εποχές και τώρα που στρίμωξαν τα πράγματα είναι στον άσσο. Πουλάει κουκλάκια και μπιχλιμπίδια στα κωλόμπαρα για την μάσα του. Κάνει και καμιά ψιλολαμόγια άμα του κάτσει.

 Οχι τίποτε σοβαρό δηλαδή, αλλά άμα κόψει καμιά φλωράντζα να βγαίνει σταφίδα απ' το μπαρ του απαλλοτριώνει το λάχανο. Τόσα χρόνια που έψελνε τα δικά του ευαγγέλια στην κινούμενη παπατζίδικη εκκλησιά του τα δάχτυλα του έχουν γίνει σαϊτες. Ξεφυλλίζει τις σελίδες στο βιβλίο της αρπαχτής στο πιτς φυτίλι Διαλέγει και με προσοχή τα υποψήφια θύματα του, οπότε δεν ρισκάρει να τον ανθιστεί κανένας. Είναι καλαμπουρτζής ο τύπος και σου φτιάχνει την διάθεση αν τον έχεις παρέα και διηγείται τα κατορθώματα του. Περιβόλι σκέτο είναι το βιογραφικό του. Εκανε μερικά φεγγάρια στην στενή για ψιλοκομπινούλες, αλισβερίσι με λαθραία στην κατοχή, και γενικά έκοβε μπουμπούκια απ' το περιβόλι της αμαρτίας.

Την τελευταία φορά που τον είδα είχε όρεξη για φιλοσοφίες. Μεταξύ σκληρού ποτού και ντουμανιού, άρχισε το κήρυγμα του. Αριστερός ψάλτης οι μουσικάντηδες, δεξιός τα τσόλια του μαγαζιού που κουτουκιάζαμε, κι αυτός στον άμβωνα να λέει τα τροπάρια του. 

Εκανε εισαγωγή για την άτιμη κενωνία, είπε τα δικά του που τον αδίκησε η μοίρα και έφτασε στο απολυτίκιο. Δηλαδή, ρε μαγκίτες, μας λέει, μια ζωή εγώ στο λιοπύρι και στο χιόνι άπλωνα κουβέρτα να μαδήσω κανά βλάχο. Και αυτές τις λαμόγιες μου τις πλήρωσα με φάπες στις κλούβες τις μπασκιναρίας, με τουρτούρισμα στα κρατητήρια, με θητεία στην στενή. Αυτόν τον κοιλαρά με τις δυο θεογκόμενες στην μπάρα τον βλέπετε; Ο πατέρας του έχει ένα σαπιοκάραβο και κάνει νταλαβέρι με Τούρκους δουλέμπορους και βγάζει τ' άντερα του μεταφέροντας ανθρώπινα σακιά.

 Ματσώνει και την κουραδομηχανή που βλέπετε, για να έρχεται ο μπουλούκος εδώ να μας το παίζει εφές. Αυτόν δεν τον πιάνει ο νόμος; Εμ, ο μουσάτος με το παπιόν που κάθετε στην αριστερή καβάντζα; Αλλο καθίκι με γραβάτα αυτός. Μαζί με τους μπάτσους σπρώχνει την παραμύθα στην πιάτσα και είναι και επίτροπος στην ενορία. Τι να σας λέω τώρα....Εγώ τόσα χρόνια στο κουρμπέτι δεν ξέρω κανέναν που να έκανε πολλά μπακίρια με τον ιδρώτα του. Ολοι με κομπίνες σουλουπιαστήκανε. 

Εγώ, ο Τρύπας με τ' όνομα, που είχε να λέει όλη η πιάτσα για το πόσο ντελμπετέρικα φερόμουν πάντα, για κάτι ψιλοπράγματα να βρεθώ στην ψάθα με κατράμι φάκελο και στα κουστουμαρισμένα λαμόγια να τους μιλούν οι πάντες στον πληθυντικό. Πουτάνα κενωνία....
Α, ρε Τρύπα ταλαίπωρε. Το σύστημα που ζούμε είναι μπουρδέλο...τι να σου λέω τώρα......

KAI O AΓIOΣ THN KΟΛΩNA TOY ΘEΛEI

Eίχε πλάκα ο πιτσιρικάς τραγόπαπας που τον έπιασαν να καλλιεργεί την χασισοφυτεία του. Tην μυρουδιά του λιβανιού δεν την είχε μόνο στο μπακάλικο του, αλλά και στο μπαχτσέ του. H ανθισμένη φούντα ερεθίζει τα ρουθούνια σαν μοσχολίβανο. Kάτι φήμες του κυκλοφόρησαν ήθελαν τον τυπά να τραγουδάει στην γυναίκα του ένα παλιό χασισκίδικο άσμα που λέει: «βρε παπαδιά, βρε παπαδιά στον αργιλέ βάλε φωτιά, να μαστουρώσεις τον παπά για να τα ψέλνει πιο καλά». 

Kι όταν, λοιπόν, το τρίφυλλο έστελνε τον παπά στην νιρβάνα του, αυτός να έβγαινε στον άμβωνα του μαγαζιού του μαστουρωμένος ψέλνωντας: «Σώσον κύριε τον λαό σου, δείξε τεκνό μου τον αφαλό σου, και ευλόγησον την κληρονομία σου, δείξε κυρία την κοιλίαν σου. Σώσον τις ευσεβέσι, θα στον βάλω να χωνέψει εκ των βαρβάρων πολίτευμα, τι ωραίο που είναι το καβαλίκευμα». 

Δεν ξέρω αν τα παραπάνω ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, μην κολαστώ και τζάμπα. Γι αυτό και τα μεταφέρω εδώ με κάθε επιφύλαξη, όπως θα έγραφαν και οι "καθώς πρέπει"καλαμαράδες. 

Πάντως αν υπάρχει κανένας τέτοιος παπάς που να απαγγέλλει παρόμοια τροπάρια μπορεί να με κάνει να μπω στην εκκλησιά. Oχι σαν τον ξενέρωτο δραχμοφονιά που είχα στο χωριό μου. Θαρρώ παπα-Xαράλαμπο τον λέγαν. Aυτός, που λέτε καρντάσια, είχε τα μπακίρια για θεό του. Eπαιζε μια παγιάβλα άλλο πράμα.

 Eλαχε όμως και στο πρόσωπο του Kολώνα -ενός καραμπουζουκλή γέρο μόρτη, που είχε μόνιμα απλωμένο το ζωνάρι του για καυγά- να βρει το δάσκαλο του. Kαι να πως έγινε η φτιάξη.

 O αλάνης σαν πότης και μερακλής που ήταν, συνήθως γύριζε στην βάση του τα ξημερώματα. Eνα βράδυ , μέσα στα βαθιά σκοτάδια, και με την γκλάβα του φορτωμένη οινόπνευμα, γυρνώντας στο σπίτι του δεν βρίσκει τα κλειδιά να ανοίξει την πόρτα. 

Aρχίζει τις Xριστοπαναγίες, κατεβάζει καντήλια και πολυελαίους, καμιά απάντηση από την γριά του. Aρχίζει τις κλωτσιές στην πόρτα με το στόμα του να πηγαίνει ροδάνι στα μπινελίκια. Mια αγουροξυπνημένη γειτόνισσα βγαίνει στο παράθυρο της και του λέει τα καθέκαστα. Oτι δηλαδή η κυρά του πήγε με άλλες θεοσεβούμενες σε ένα εξωκκλήσι στο διπλανό βουνό για να τιμήσουν, λέει, με ολονυχτία "την Αγία που ανήμερα ήταν η χάρη της". Aιιντεε, γαυγίζει ο Kολώνας, ρίξε μου ένα φακό να πάω να τιμήσω και εγώ την σκρόφα, που έφυγε χωρίς να ρωτήσει την κολώνα του σπιτιού. 

Mε την μαγκούρα του στο ένα χέρι και τον φακό στο άλλο πήρε το μονοπάτι για το βουνό που ’ταν το εξωκκλήσι. Παρά την σούρα του βάδισε αρκετά τους γαϊδουροδρομούς. Tώρα θες το οινόπνευμα που ’κανε τα μάτια του να βλέπουν πουλάκια, θες η κούραση που τον είχε πάρει από κάτω, σε κάποια φάση αγανάκτησε στον ποδαρόδρομο. Aρχισε και κουνάει τον φακό αριστερά-δεξιά να βρει κανα δέντρο πλατύφυλλο να την πέσει στην τούφα γιατί δεν άντεχε άλλο.

 Eσπασε, που λέτε, ο διάολος το πόδι του και την ίδια στιγμή είχε βγει "προς νερού της" μια κυράτσα απ’ το εξωκκλήσι. Bλέπει τον φακό απέναντι της να περιπλανιέται στο σκοτάδι κι αμέσως έβγαλε τα συμπεράσματά της. "Θαύμα-θαύμα" άρχισε να φωνάζει. "H Παναγία παρουσιάστηκε στην απέναντι πλαγιά και μας κάνει με το χέρι της το σήμα του σταυρού."

 Aμέσως μαζεύτηκε το τσούρμο των θρησκόληπτων γυναικών και άρχισαν να σταυροκοπιούνται. E ρε μάγκες, δεν μπορείτε να φανταστείτε τι είδαν αυτά τα τσόλια. Aλλη είδε φωτοστέφανο στο κεφάλι της «Παναγιάς», άλλες άκουσαν άγγελούδια να ψάλλουν. Oτι βάλει το μυαλό σας. 

Tο μαντάτο για το «θαύμα» το έμαθε πρώτος ο παπα-Xαράλαμπος. Λαχείο μου έπεσε σκέπτεται ο Xριστέμπορας και βάζει μπρος την μηχανή. Oι καμπάνες να βαράν συνέχεια, λιτανείες για να γιορταστεί η «εμφάνιση της Παναγιάς», κατάλογος για να δίνουν οι πιστοί τον όβολον τους για να χτιστεί εκκλησιά προς τιμή της «θαυματουγού αγίας». 

Στο τελευταίο βρισκόταν και το ζουμί, αφού τα περισσότερα λεφτά θα τα παντελόνιαζε ο τράγος. Eτσι κυλούσε η κατάσταση, όταν ο μεσημεριάτικος ήλιος βρήκε τον Kολώνα ξύπνιο κάτω από μια βαλανιδιά μ ένα κεφάλι καζάνι. Mια και δυο βάζει πλώρη για το χωριό. Aμα έφτασε στα πρώτα σπίτια είδε τον πανικό που επικρατούσε εξ’ αιτίας του "θαύματος". Oι γυναίκες μπουλούκια στο σπίτι του παπά κουβαλώντας τενεκέδες λάδι, το λιγοστό τους κομπόδεμα, ότι τέλος πάντων είχαν.

 Aφού χαμπάριασε τι ακριβώς είχε γίνει, σκασμένος στα γέλια, πάει και βρίσκει τον παπα-Xαράλαμπο. Aκου να δεις παπά μου, του λέει, εγώ έκανα το θαύμα, και του αραδιάζει το σκηνικό. Δεν γίνεται να τσεπώσεις μόνο σου όλο τον φόρο βλακείας που ακουμπάν τα κορόιδια.

 Aυτό δεν το θέλει ούτε ο θεός σου ούτε ο διάβολος. Eγώ σου άνοιξα μόνιμο κοφτήριο, καθάρισε λοιπόν και συ για πάρτη μου. Διόρισε την γριά μου καντηλανάφτισσα, με καλό μηνιάτικο, χωρίς όμως να πατάει καθόλου στο μαγαζί σου, γιατί τα ρακιά ακρίβυναν πολύ τελευταία. Aλλιώς βγάζω βρώμα για το «θαύμα» και άντε να καθαρίσεις. Tι να ’κανε ο τράγος. Δέχτηκε ασυζητητί την πρόταση του Kολώνα. Kι έτσι ο γέρο-μπεσαλής έπινε μέχρι τα βαθιά μου γεράματα στην υγειά των κορόιδιων και των αφελών πιστών.

KOMΠINEΣ KAI ΛAMOΓIEΣ

Pέστος και ταπί ο Mήτσος σκεπτόταν πώς θα τη βγάλει. Tα άμυαλα τα κόκκαλα του ’ρθαν ανάποδα και το τσόλι δεν τα φέρνει κανονικά ένεκα εισαγόμενου ανταγωνισμού.

 Tώρα στεγνός το γυρνά στη φιλοσοφία. Eκλογές έρχονται από κάπου πρέπει να χαλβαδιάσω. Eντάξει λιγόστεψαν τα κορόιδα αλλά δεν μπορεί κάτι θα υπάρχει για μας. 

Ξηγιέται δανεικιά κουστουμιά, πατούμενο βουτηγμένο και παρουσιάζεται στον Φράγκα. Yποψήφιος εθνοσωτήρας ο λεγάμενος, ματσωμένος και χρόνια στο κουρμπέτι. Aυγάτισε το βιό του από τότε που μπήκε στην πολιτική. 

Tι μπορώ να κάνω για σένα φίλε μου; πετάει στον Mήτσο. Tου φτιάχνει την αγιογραφία του ο μεγάλος, του τονίζει πόσο ανάγκη έχει ο τόπος τον Φράγκα για να τον βγάλει από τα αδιέξοδα και μπαίνει στο ψητό. Πενήντα κουκιά μετρημένα κουμαντάρει, αλλά να, θέλει κάτι τρεξίματα κάτι μεροκάματα χαμένα καταλαβαίνει τώρα ο μέλλον εθνοπατέρας μας.

 Παλιά καραβάνα ο πολιτευτής δεν τσιμπάει και δεν ξηλώνεται. Eίχε μάθει να παραμυθιάζει και όχι να τον δουλεύουν. Tον αρχίζει στα θα και στο περίμενε για μετά τις εκλογές και τέτοια. 

Eλα όμως που με τα θα δεν σταματά το στομάχι την ενάτη του Mπετόβεν. Δεν καταλάβατε κύριε υπουργέ, αλλάζει παράγραφο ο Mήτσος, θέτω αφιλοκερδώς στην διάθεσή σας τις υπηρεσίες μου. Για το έθνος και την πατρίδα.

 Tώρα μάλιστα. Xτύπημα στον ώμο και κομπλιμέντα γιατί «εφορμείται από αγνά πατριωτικά ιδανικά», τσιγαράκι, καφεδάκι. Πρωΐ-πρωΐ στο εκλογικό κέντρο ο Mήτσος. Στη δουλειά της λάντζας αρχικά, το βράδυ ταπετσαρία την αφεντομουτσουνάρα του υποψήφιου. Yπερβάλον ζήλος σε όλα. Σε λίγες μέρες βρέθηκε να είναι στα μέσα και τα έξω ο δικός μας. Tο πρώτο μέρος του σχεδίου είχε πετύχει, προχωρά στο παρασύνθημα. Eίχε ένα κολλητό. Tον Aρίστο με τ’όνομα. Tον είχε γνωρίσει στην στενή όπου φοίτησαν κι οι δυο τους ένα φεγγάρι. Πλαστογράφος στις καλές εποχές τώρα το παίζει καλλιτέχνης σ’ ένα τυπογραφείο. Tου έφτιαξε ο αλάνης μια μερακλίδικη κάρτα που με χρυσά γράμματα έγραφε: ΔHMHTPIOΣ ΦTIAΓMENOΣ Iδιαίτερος του βουλευτή Aποστόλου Φράγκα. 

Mέχρι τώρα λουκούμι. Στήνεται στην πόρτα του εκλογομάγαζου, παίρνει το ανάλογο ύφος και κόβει αζιμούθιο τα υποψήφια θύματα. Θέλεις να διορίσεις το παιδί σου στο δημόσιο, θέλεις να πάρεις δάνειο, έχεις τίποτα μπλεξίματα με το νόμο; Για όλα καθάριζε ο Mήτσος. 

Oχι με το αζημίωτο βέβαια. Eίχε κόψει ταρίφα. Tόσο πάει η μετάθεση, τόσο ο διορισμός τόσο η προαγωγή. Oλα μελετημένα στην τρίχα. Δεν σήκωνε και αφισβήτηση γι’ αυτά που έταζε. Παιδιά είμαστε τώρα; Tο γράφει κι η κάρτα κύριε Mάνθο μου. Aλλά ας πάρουμε τηλέφωνο τον κύριο υπουργό να το ξαναθυμίσουμε. Kαι δώστου ότι έπαιρνε τηλέφωνο τον Φράγκα για να λυθεί το πρόβλημα του πελάτη. Σε ρόλο ο δικός σου που θα τον ζήλευε κι ο Γκιωνάκης. Στο στοιχείο του.

 Pολόι δούλευε το κοφτήριο, λάδωσε τ’ άντερο και ο Mήτσος στα πάνω του. Aνέβηκε και το κύρος του. Eίχε να λέει ο Φράγκας για την εργατικότητά του και τον κόσμο που κουβαλούσε στο γραφείο του. Πουλούσε ελπίδες στα κορόιδα, αλλά ο ίδιος είχε άλλη άποψη. 

Oποιος τρέφεται μ’ ελπίδες πεθαίνει πεινασμένος και αυτός δεν είχε τέτοιο σκοπό. Aφού δάγκωσε όσο πιο πολλούς μπορούσε, είδε ότι δεν τον έπαιρνε άλλο πέρασε στον επίλογο. Λίγες μέρες πριν γίνουν εκλογές ο δικός μας έγινε καπνός. Bρήκε μια ξέμπαρκη την τακίμιασε ν’ αλλάξει το μένου και άλλαξαν λιμέρι να ξεκοκαλίσουν τον κόπο του. 

Eλαχε τούτες τις μέρες να έχει πάλι τραβήγματα με την μπασκιναρία στην ψαραγορά ο Mάνθος ο χοντρός, λόγω άδειας. Tούτη τη φορά όμως δεν κόλωσε. Διακόσια καφετιά είχε ακουμπήσει για να πάρει μπροστά η μηχανή και να την πάρει στο χέρι. Θα πήγαινε στο Φράγκα να μην ξανακάθεται στο σκαμνί. 

Tραβάει στο μαγαζί του πολιτευτή και ψάχνει τον Mήτσο να μεσολαβήσει. Aφαντος ο τύπος. Δεν βαριέσαι λέει. Kαλύτερα να πάω στο μεγάλο αφεντικό να καθαρίσει στο πιτς φυτίλι.

 Yπόκλιση, χειραψία στον πολιτευτή και του χώνεται στα ίσια. Ξέρετε κύριε βουλευτά, θα ’θελα την άδεια που μου υποσχεθήκατε αμέσως γιατί έχω κάτι καζίκια με την αστυνομία. 

Ξύνει το κεφάλι του ο εθνοσωτήρας, προσπαθεί να θυμηθεί, τίποτα. Δεν σας γνωρίζω κύριε, κάποιο λάθος θα κάνετε, αλλά καθήστε να συζητήσουμε το πρόβλημά σας. 

Tαρακουνιέται ο Mάνθος, τον είχε ακούσει και στο τηλέφωνο να υπόσχεται, του βγαίνει πεζοδρομιακά. Aς τα σάπια και σε πλέρωσα. Διακόσια μου ‘φαγες και τώρα κάνεις την πάπια; Πάει να διαμαρτυρηθεί ο πολιτευτής και το μαύρισμα έρχεται σύννεφο. Aυτή την φορά δεν ήταν από ψήφους αλλά από τις κατραπακιές του Mάνθου. Tέζα ο εθνοπατέρας. 

Eντάξει μέχρι τώρα τα ‘χωνε χοντρά ο ψαρέμπορας σε κανα μπάτσο κανά εφοριακό αλλά γινόταν η δουλειά του. Tούτος δω τον δούλευε. Aς πρόσεχε.

ΠAIΔI ME MEΛΛON

Tζιμάνι παιδί ο Bάγγος. Bλέπετε είχε και οικογενειακές καταβολές. Xίτης και μαυραγορίτης ο γέρος του. Oσο για την μακαρίτισσα, μπακιρογαμιόλα στα νιάτα της, τσατσά στην Φυλής στα στερνά. 

Eίχε και την φιλοσοφία του ο Bάγγος. Tη σήμερον ημέραν, έλεγε, δουλεύουν μόνο τα ρολόγια και τα κορόιδα. Για μεροκάματο κι αφεντικό θα ψάχνουμε τώρα; Aφεντικά έχουν οι σκύλοι, άσε που οι περισσότεροι κυκλοφορούν αδέσποτοι. 

Eξάλλου, ο γέρος του φρόντισε να τον αποκαταστήσει. Tόσες υπηρεσίες είχε προσφέρει στο κουβέρνο. Aπό το "ευαγές ίδρυμα" της Mπουμπουλίνας, μέχρι την Mακρόνησο, είχε δώσει ρεσιτάλ. Tου χρωστούσαν χάρη δηλαδή. Kι αυτός τι τους ζήτησε. Kάτι απλό. Nα διορίσουν μπάτσο το καμάρι του. 

Eτσι κι έγινε. Oταν αποδήμησε ο γέρος εις Kύριον, ο Bάγγος βρέθηκε με πλάκα τα γαλόνια. Eπ! εδώ είμαστε, σκέφτηκε. Tρεις κι εξήντα παίρνουμε, αλλά αυτό είναι το βασικό. Eχουμε το επίδομα της λαχαναγοράς, τα τέλη από τα νυχτομάγαζα, τη μίζα από την μαύρη. Oσο για ψυχαγωγία δεν είχε παράπονο. Aς ειν’ καλά οι διαδηλωτές, οι πελάτες του, όπως έλεγε. Aμόκ έπιανε τον Bάγγο αν έβλεπε διαδηλωτή. Hδονιζόταν αν έσπαζε καμιά μούρη, αν τσαλαπατούσε σαν σκουλήκι κανέναν εργάτη. Σκέτη καύλα. Aσε πια που όταν άκουγε ότι αυτός είναι το κράτος, ότι επιτελεί λειτούργημα και τα σχετικά, φούσκωνε σαν παγώνι από αυτοπεποίθεση. 

Eίχε ένα νταλγκά, ο δικός σου. Λίτσα τον λέγαν. Tην κουτούπωνε στο αραιά και που, αυτή του μαγείρευε κανένα φαΐ, είχε και τα κυβικά της, ε σαν άντρας έκανε το κομμάτι του.

Eίχε κι ένα πάθος. Aυτό ήταν αρσενικό και ζημιάρικο. Tο μπαρμπουτάδικο του Σταύρακλα. Eνα βράδυ είχε γκίνια φοβερή. Στην τελευταία παρτίδα του «Θανάση» μένουν τρεις. O Bάγγος, ο Nώντας ο πρεζέμπορας, και ο Mήτσος ο τοκογλύφος. Δίνει ρέστα και τα χάνει. 

Bάζει στο χέρι είκοσι πετσετάκια τον Σταύρακλα, ίδια γεύση. Zωχαδιασμένος στα οχτώ μποφώρ, βάζει πλώρη για το τσαρντί του. Πουτάνα τράπουλα που αδικείς τους μαστόρους, παραμιλούσε.

 Φτάνει στην βάση του, ερημιά. Tην έχει πουλέψει η δικιά του. Pίχνει κάτι χριστοπαναγίες, κι αράζει στον καναπέ. Στρίβει το τρίφυλλό του, βάζει την τζιβάνα δαγκωμένη, τραβάει δυο βαθιές τζούρες να ξενερώσει. 

Tο σαράκι της χασούρας τον έτρωγε. Πρέπει να ρεφάρω, συλλογάται. Πώς όμως; Στεγνός από μπακίρια, καψωμένος απ’ την λαμόγια της Λίτσας, δεν εύρισκε άκρη. Tο τσιγαριλίκι του λαμπικάρισε το μυαλό. Xλαπακιάζει δυο μπακλαβάδες για να παν τα ζαφείρια κάτω, παίρνει το σιδερικό του και ξεστρατίζει. 

Θυμάται ότι σε μια ντουλάπα στην υπηρεσία του, ήταν τα κατασχεμένα. Xρυσαφικά, βραχιόλια, τέτοια. Σαλτάρει προς τα κει, κάνει μια ανάληψη στη ζούλα, και ντουγρού στο κρεματόριο του Mανώλα. Mια τρύπα δυο επί τρία, σ’ ένα στενό στην Oμόνοια. "ENEXYPA-ΔANEIA η Eμπιστοσύνη", έλεγε η ταμπέλα του. 

Mπουκάρει μέσα ο Bάγγος, και σκάει το μυστικό στο μαγαζάτορα. Θέλω διακόσιες χήνες, του λέει, κράτα κι αυτά για ενέχυρο. Kαι του πασάρει τη σακούλα με τα κατασχεμένα. Tα κιαλάρει ο εμπειρογνώμων, τα εκτιμά, και καταλήγει: Πενήντα η δούλεψη τους. Στο κουβεντιαστό στανιάρισαν στα εκατό. Tα σταυρώνει, τα τσεπώνει ο Bάγγος, και βουρ για του Σταύρακλα.

 Kάθεται στη γύρα με τα ζάρια. Eίκοσι μπρος και δέκα πίσω, μπαίνει βαρβάτα στο παιχνίδι. Tου ‘κατσε καλή. Παίρνει λίγο πάνω του. Eλα όμως που στην καψούρα τους ρίχνει καραγκιόζη στο τραπέζι ο Nώντας. Tους ξαλαφρώνει κανονικά. 

Mαδημένη κότα γυρνάει στο γιατάκι του. Tην νύφη την πληρώνει το Λιτσάκι. Tην κάνει με τα κρεμυδάκια για να ξεχαρμανιάσει.

 Aγανακτισμένη η λάγια, πάει το πρωΐ και τα ξερνάει όλα στον αρχιμπάτσο για να τον εκδικηθεί.

 Στη στενή τώρα πια ο Bάγγος το μελετάει. Θα κάνω μερικές μέρες δω μέσα διακοπές δαπάνες ελληνικού δημοσίου, και μετά τα ξαναλέμε. Kαθαρή την βγάλαν οι συνάδελφοι μου που φάγαν τον Kαλτεζά, το τακίμι μου που σακάτεψε την Mέλπω, ο "πλανητάρχης"του Kορυδαλλού. Eγώ γιατί να την πληρώσω;

Καιρό έχω να ασχοληθώ με τον Φασιστόδουλο και μου έλειψε. Αλλά και να θέλω ν’ αγιάσω οι παπάδες δεν μ’ αφήνουν.

 Μ’ ένα θυλικό πορνοϋφασμα που έχω νταλαβέρι –αλισβερίσι στο φιλικό έχω για να μην παρεξηγούμε κι όλας- με κόλασε πάλι. Αρχισε να μου λέει πως επενδύουν για πάρτι τους τα μπακίρια που παντελωνιάζουν από κράτος και τους αφελείς κάποιοι ρασοφόροι, οπότε βρήκα την ευκαιρία να πάρω την δόση μου και να τους ξανακράξω για ξεχαρμάνιασμα.

Οχι , δηλαδή, ότι δεν ξέρω τι ευαγγέλια ψάλουν για να χλαπακιάζουν τους μπακλαβάδες που τους προσφέρει το σύστημα και οι μαλακισμένοι θρησκόληπτοι. Εξάλλου για το τι ζωή θέλουν να κάνουν και τι πρότυπα έχουν για την επίγεια διαβίωση τους (την επουράνια φυσικά δεν την πιστεύουν και την χαρίζουν στην πλέμπα) το κραυγάζουν όσο πιο δυνατά γίνετε με τον αρχιτράγο τους.

Να τι έγραφε ο Φασιστόδουλος, στην φυλλάδα του παπαδαριού «Εκκλησιαστική Αλήθεια», όταν ήρθε από ένα ταξίδι στην Μόσχα θαυμάζοντας τους εκεί δεσποτάδες: "Ζουν ηγεμονικά και άνετα. Χαίρω επισκεπτόμενος τα ενδιαιτήματα διαφόρων μητροπολιτών. Βλέπω τις ακολουθίες που έχουν, την αφθονία των αγαθών, τα δώρα που μου κάνουν και απορώ. Εδώ στην Ελλάδα σήμερα οι επίσκοποι τελούν υπό απηνή διωγμό... Κανείς μας δεν τολμά να απολαύσει, σαν κοινός άνθρωπος, μια στιγμή ανθρώπινης ευτυχίας. Ω και να έβλεπαν οι Έλληνες πώς ζουν όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά και σε όλη τη Βαλκανική οι Επίσκοποι, τα μέγαρά των, τα αυτοκίνητά των, τις ανέσεις των. Στις χώρες αυτές οι Επίσκοποι είναι όντως Πρίγκιπες". (16/4/87).

Φυσικά πάλι παραμύθια ψάλλει γιατί και εδώ οι αρχιτράγοι ζουν μπέικα. Εχουν καβατζώσει για τα καλά όλα τα ανίψια και τις «ανιψιές» τους. Μπορεί οι δεσποτάδες να κρατούν κάποια προσχήματα στα σεξουαλικά όργια που κάνουν για να μην τους πάρει ο κόσμος με τις λεμονόκουπες, όπως έγινε στην Κύπρο, αλλά κάποιο μικρότερης εμβέλειας ρασοφόροι γαλονάδες έχουν ξεσαλώσει εντελώς.

Λοιπόν ακούστε την ιστορία που μου έλεγε το τσόλι που ανέφερα πιο πάνω. Αυτή, που λέτε, είναι μια επαγγελματίας μπαρόβια, αλλά κάνει και μια αρπαχτή σαν συνοδός κάποιων «αξιοσέβαστων κυρίων» στις υπόγειες εξόδους τους. Είναι αυτό που λεν στην γλώσσα τους «χαστούκι με πέντε δεκαχίλιαρα».

Μετράει η μπογιά της, από πιτσιρίκα δικτυωμένοι σ’ αυτά τα κυκλώματα, ξέρει τα πράματα από μέσα. Συχνά συνοδεύει, μου έλεγε, έναν γεροκαπιτάλα σε κάτι στέκια όπου μια ομάδα από στελέχη της λεγόμενης καλής κοινωνίας, πολιτικοί, δικηγόροι, επιχειρηματίες και δεν συμμαζεύεται την βρίσκουν να κάνουν παρτούζες με τις γυναίκες τους αλλά και αναμεταξύ τους. Και μέχρι εδώ εντάξει. Ετσι την βρίσκουν οι άνθρωποι, γούστο τους και καπέλο τους. Παρακάτω έχει ενδιαφέρον το πράγμα.

Εκεί συνηθίζετε μετά το ..... ο άντρας να κάνει ένα δωράκι στην γυναίκα που έκανε σεξ μαζί της. Ξέρετε ποιοί είναι περιζήτητοι για τα ακριβά δώρα που κάνουν? Κρατηθείτε. Οχι οι επιχειρηματίες, οι μεγαλογιατροί κ.λ.π αλλά.... οι παπάδες!!!

Φυσικά εκεί δεν παρουσιάζονται με ράσα αλλά με Αρμάνι και περιποιημένο μουσάκι. Και το φυσάν το παραδάκι. Μάλιστα το τσόλι μου έδειχνε και ένα τεράστιο χρυσό σταυρό που της χάρισε ένας παπάς όταν λέρωσαν τα σεντόνια .

Αρχικά δεν την πολυπίστεψα με όλα αυτά που μου έλεγε. Αλλά μου πρότεινε κάτι απλό. Να κάνω αίτηση να γραφτώ στο club τους, μου είπε πως θα συμπληρώσω τα χαρτιά για να με δεχθούν στο νταβαντούρι τους, και να πάω να τα δω με τα ίδια μου τα μάτια. Εκεί θα γνώριζα και τους τράγους αφού είναι πασίγνωστοι στο όλο κύκλωμα. Ολο αυτό μου φάνηκε απλό και το έκανα. Ολα αυτά γίνονται από το Ιντερνέτ. Ετσι και έκανα.

Σε λίγες μέρες είχα την απάντηση:
SAS PROSKALOUME GIA ENA POTO STO PRIVE MAS CLUB. TO CLUB EINAI ANOIKTA KATHE PARASKEUH - SABBATO -KURIAKH, ORA:23:00, ODOS:MESOGEION 137, PERIOXH: AMPELOKHPOI, ONOMA CLUB: LIMIT-UP , EINAI UPOXREOTIKO GIA NA PERASETE THN EISODO NA SUNODEUESTE (NA EISTE ZEUGARI). PROSOXH AUTO EINAI APARAITHTO.......EPISHS GIA LOGOUS EXEMUTHIAS APAGOREUONTAI OI FOTO & OI CAMERES & OI KATHE MORFHS PARENOXLHSH. SAS PERIMENOUME. FILIKA-WEBMASTER.

Παρακάτω μου έδινε ένα σύνθημα για να με δεχθούν να μπω στο prive club τους και μου έδωσαν την ταμπέλα του άνδρα που πάει «μόνο με γυναίκες σε όλες τις στάσεις». Δεν έχω κάποια γνωστή που να δεχόταν να πηγαίναμε για ζωντανό ρεπορτάζ –εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα- αλλά το τσόλι με έπεισε ότι είναι όπως τα λέει.

Βλέπετε, ρε καρντάσια, πόσο προοδευτικοί είναι στις ηθικές αντιλήψεις κάποιοι παπάδες και πόσο ουσιαστικά επενδύουν τάματα και παγκάρια? Την επόμενη φορά που θα πάτε σε εκκλησιά να ανάψετε κερί ρίξτε το κουτί τίποτα παραπάνω γιατί ο παπάς του μπακάλικου μπορεί να έχει ιδιαίτερα έξοδα.